Onbekend
Die vraag stel ik me al een hele tijd; ik zou graag willen weten hoe jullie wisten dat je twin je tweelingziel was. Hoe kwam je daarachter, welke gevoelens had je en weet de ander het ook?
Antwoord 1
Zie o.a vraag 516 en 319 Mijn tweelingman wist pas dat hij mijn twin was nadat ik het online verteld had. Hij reageerde energetisch:ik voelde via mijn hartchakra hoe hij schrok. Hij dacht anderhalf jaar lang dat een ander mijn twin was. We zijn, onafhankelijk van elkaar,ieder met ons eigen groeiproces bezig,niet bij elkaar. We hebben alleen energetisch contact en die is beresterk.(Onbekend)
Antwoord 2
Je WEET het gewoon van elkaar, zonder woorden hebben wij het elkaar gezegd.(Onbekend)
Antwoord 3
Als hij dat is dat weet je dat gewoon. ALs je twijfelt, gaat het waarschijnlijk om een diepe spirituele band. Maar een tweelingziel, dat merk je gewoon 100%.(Onbekend)
Antwoord 4
Het probleem is vaak,als je weet wie je tweelingziel is,of als men weet dat het de tweelingziel is,dat daarna pas de verwarring optreedt.Je weet gewoon dat iemand tweelingziel van je is of niet,dat is de vastberadenheid in onszelf.Maar daarna komt de vertwijfeling,want dan wordt de persoon en de ervaring die die tweelingziel opdoet,gekoppeld aan de tweelingziel zelf.Dit zijn twee verschillende dingen.Men denkt vaak dat men de ervaring is:Ik ben Piet Huppeldepup,ik ben loodgieter en ik sta om de hoek geparkeerd.Het is eigenlijk: Ik ben een (je tweeling-)ziel maar ik doe in dit leven ervaring op in de DE PERSOON van Piet Huppeldepup en ook als loodgieter en als bezitter van een auto die om de hoek geparkeerd staat.En die ervaring past soms niet bij ons in het moment omdat de andere helft een andere ervaring op moet doen op het moment van ontmoeting,en dan twijfelt men al gauw of het wel de enige echte wederhelft is.(Wieweet)
Antwoord 5
Ik heb de eerste maanden na ontmoeting iedere nacht tegen mijn kussen geduwd en gezegd: “Ga weg ga weg ga weg”,alsof hij naast me lag (1 keer was dat ook zo,ik kon hem letterlijk voelen).”Je bent getrouwd,wat haal je je in je hoofd,flikker op man!”Huilen geblazen,wanhoop,hij bleef energetisch aan me trekken.Toen gebeurde er iets wonderlijks:na twee maanden liet ik me erdoor beinvloeden en na 6 maanden kwam daar eindelijk een ESP dat hij mijn tweelingziel was en had ik er vrede mee.Die man zat in me en zou er nooit meer uitgaan.(Onbekend)
Antwoord 6
Maar als de zielen bij elkaar willen zijn, zullen de personen toch mee gaan haha dus ja dan zal de ziel denk ik toch zorgen dat op den duur de personen bij elkaar komen..lichaam,ziel en geest zijn één. (Onbekend)
Antwoord 7
Dat kwam later pas, ik heb me twin al 10 jaar geleden ontmoet maar zat nog in de ontwikkelingsfase ik was toen 13 ofzo, later rond me 20ste toen ik genoeg gegroeid was kwam er veel meer op me pad, als je al met elkaar praat had ik het idee van net of ik mezelf zie staan!! Kwam later op websites terecht dus das geen toeval 😉 de herkenning, een ‘deel’ van je missen als je elkaar maar even gezien had, dat ging/gaat door hart en ziel heen.(Liefs E)
Antwoord 8
Eigenlijk weet ik zeker dat mijn TZ er niets vanaf weet, of wil weten, maar ik wist het pas driekwart jaar na onze eerste ontmoeting. Mijn leven heeft een aantal behoorlijk heftige wendingen genomen, maar het is mij nu meer dan duidelijk dat alles gebeurd is met als doel hem op mijn pad te brengen en mij aan het werk te zetten, opdat ik alle plannen die ik had eindelijk écht kan verwezenlijken. Ik heb hierdoor ook mijn geloof hervonden en iedere dag wordt me duidelijker wat het pad is dat ik dien te bewandelen. Mijn zelfvertrouwen is enorm gegroeid en ook het innerlijk ‘weten’ dat mijn TZ en ik elkaar weer zullen ontmoeten op het juiste moment is sterker dan ooit. Zo weet ik ook zeker dat hij zal inzien wat ik nu al weet en zie… Dat hij en ik meer op elkaar lijken dan hij wel zou willen en dat we een heel mooi gezamenlijk doel hebben. (Onbekend)
Antwoord 9
Ik moest erg lachen om antwoord 4 omdat dat precíes is wat er nu letterlijk door m’n hoofd spookt nu. Na een tijd er 24/7 mee geconfronteerd te worden (want ja, zo erg is het helaas..) begin je patronen te herkennen in deze ‘Tweeling-dans’. Er zijn soms dagen dat je zo high als een kite bent, vol van liefde, voor die ander en voor jezelf (maar dat is éen weet ik dan nu) En dan weet je dat het met beiden goed gaat, de best natural high ever is dat. Maar what goes up, must come down, en dan zak je weer af naar de dieptes van je ego. De afhankelijke momenten vol frustraties, onbegrip (waarom ík? waarom wij? Ik heb hier nooit om gevraagd!) en dat met cónstante buikpijn (in mijn geval, en gok ook bij hem..) Want we willen bij elkaar zijn, maar het kan niet. De ene helft zit in een relatie die goed gaat, en de andere helft moet eerst haar relatie met zichzelf uitzoeken. Het is de duivel verzoeken om ons 2 bij elkaar te zetten, en dat weten we allebei erg goed. Het schijnt dat het iets heel bijzonders is, maar als ik eerlijk ben, zie ik het vaker niet dan wel. Bovendien is de timing verschrikkelijk, en heb ik er best wel pijn en last van, fysiek, mentaal én soulwise. Gehad, en soms nog steeds, want het blijft moeilijk om niet samen te kunnen zijn met iemand die je compleet maakt, en vooral, het onbegrip van mensen om je heen. Níemand die je nog snapt, niemand die het kán snappen, het maakt je zó eenzaam in zekere zin. Aan de andere kant is er de ‘wetenschap’ dat je inmiddels de erkenning hebt dat je aan elkaar ‘vastzit’ (en dus nooit alleen bent) Dat de symboliek en synchroniteit dingen alleen maar mooier maakt, je snapt muziek beter, kunst beter, je ziet dat er een plan is, je voelt de toekomst, maar alles in je ratio of ‘gezonde verstand’ houdt het tegen om je te behoeden voor nog meer pijn en verwachtingen die niet uit gaan komen, want je wéet niet wanneer dat gaat gebeuren.. Voor alsnog zit ik opgescheept met een tweelingbroer die precíes weet wat mijn zwakke plekken zijn en die ik echt 9 van de 10 keer létterlijk achter het behang zou willen plakken geloof ik. Was het maar zo makkelijk! (Onbekend)
Antwoord 10
Diep van binnen wist ik het alleen ik heb het heel lang ontkent het kan niet en zo. nu soms nog wel. ik heb zelfs regressie therapie gehad waarin hij voorkwam. (was niet het doel op zich maar wel leuk) en ik zie hem in meditaties. ik ken hem alleen van een foto en of we elkaar ooit zullen zien ik hoop het. soms wordt ik er gek van want inderdaad je bent er (onbewust) 24/7 mee bezig zoals hierboven gezegd. vanmorgen had ik een enorme trilling over mijn lichaam werd zelf kort heel misselijk en daarna riep ik hem (een beetje als test) en wow wat een energie!! kreeg ik heftig!! maar wel mooi. Graag zou ik hem willen laten weten (alleen dat geen verwachting of zo) van onze band. ik heb een mail adres die in ieder geval wel werkt. (in mijn hart voelt het goed) alleen ik heb het niet gekregen van hem persoonlijk. aangezien elk persoon een mail adres kan maken op willekeurige naam durf ik niet. wat vinden jullie? gewoon doen? bedankt alvast.. mooi om de verhalen te lezen.(Onbekend)