Onbekend
Ik weet sinds begin dit jaar wie mijn TZ is. Ik kwam daarachter door de vele signalen die ik op mijn pad kreeg, en mijn intuitie diezei dat hij het was. Ik ben (al zeg ik het zelf)best geoefend in het zuiver luisteren naar mijn gevoel, zonder eigen vooroordelen of invulling, en ik wist het gewoon. Als mijn twin bij me in de buurt is, voel ik ook energie tussen ons die haast tastbaar is. Andere mensen kijken ons altijd heel bevreemd aan als we samen op straat lopen. Ik vroeg me af hoe iedereen hier zijn of haar tweelingziel herkende of wist wie het was.
Antwoord
Via een flits buitenzintuiglijke ervaring,zijn afbeelding op de muur met daaronder het woord TWEELINGZIEL(Onbekend)
AntwoordIets soortgelijks maakt ik ook mee! Alleen was het een van mijn gidsen die op de muur verscheen en via hem weet ik nu wie mijn TZ is. Dat is heel apart gegaan, ik kreeg allerlei signalen die naar hem wezen en een heleboel “toevalligheden” waardoor ik er niet meer onderuit kon. Inmiddels ben ik bijna een jaar verder met deze wetenschap en het is een jaar vol inzichten geweest, met heftige gevoelens (zowel positief als negatief) en een enorm verlangen naar die ander. We zijn onbereikbaar voor elkaar in dit leven, zoveel is wel duidelijk, en dat doet zoveel pijn. Om bepaalde redenen kunnen wij geen relatie samen hebben. Maar daar trekken gevoelens zich niets van aan. Die zijn er van beide kanten en kunnen geen uitweg vinden. Dat is heel frustrerend. Ik probeer ze om te zetten in liefde naar anderen toe maar dat valt niet altijd mee. Soms wil ik het wel uitgillen.(Onbekend)
Antwoord
Als je jezelf ziet in de ander… Als je ervoor die ander wilt zijn… Die ander ben jezelf! Als je dat ziet en voelt dan kan je verder met of zonder je twin, maar je twin zal altijd bij je zijn voor de rest van je leven hier op aarde! Je twin zit in je hart voor altijd dat raak je nooit meer kwijt als je door jouw procces bent gegaan. Je zal een nieuw pad gaan bewandelen met onbekende bestemming. Dat is eng en pijnlijk, maar ook mooi en intens als je uiteindelijk bij jezelf komt met Of zonder je twin!(Onbekend)
Antwoord
Door al mijn eigen onzekerheden heen voelde ik de energie en de enorme liefde van ons door toeval begon iemand die ik nauwelijks kende tegen mij te praten over haar vriendin die zoverdrietig was over haar tweelingziel, op een moment dat ik zo verdrietig was en ook al had ik nog nooit gehoord over tweelingzielen ik WIST dat dat het was. ook dingen die je spontaan zegt zonder dat je het zelf bedacht hebt gaven mij zekerheid. wonderlijk toch! bevestiging in een droom etc. geen twijfel meer.(Onbekend)
Antwoord
Vroeger was hij al gek op mij, heeft dat ook gezegd, maar ik was veel te jong, daarna elkaar nog een paar keer vluchtig gezien. Toen het uitging met mijn toenmalige vriend zat ik verdrietig mij eigen af te vragen wie er dan wel bij mij hoorde, waarop er prompt zijn gezicht verscheen als in een visioen. Zoiets helders en lichts had ik nooit zo spontaan gezien, ik kon tot in het diepst van zijn ziel kijken, op celniveau. Het duurde nog een half jaar voor ik hem fysiek zag, maar toen was het hek ook wel van de dam, hoewel ik in het begin het niet kon benoemen als tweelingziel, kloppen alle aanduidingen voor dit fenomeen wel. Daarbij komt een zeker weten, recht vanuit je ziel en hart, onverklaarbare gevoelens en emoties, synchroniciteit en de diepgang in emoties. Hoewel het voor mij een heel zwaar proces is geweest, kan ik niert anders zeggen dat hij MIJN tz is, voor eeuwig en altijd, om nooit meer gescheiden te worden!(Onbekend)
Antwoord
Ik heb toen ik negen was een visioen gehad van mijn twin, ook in een schrift getekend. Ben hem 18 jaar geleden 1 keer letterlijk tegen het lijf gelopen, geen woord gewisseld, en vorig jaar nam hij via een datingsite contact met mij op.(Onbekend)
Reactie
Dank jullie voor de reacties. Het (spirituele) leven zit wonderlijk in elkaar. Vorige week liep ik ‘s avonds heel intensief aan hem te denken en dacht letterlijk: “bel me vanavond eens”. Dat sprak ik zachtjes uit. En enkele uren later, ik was alleen thuis op dat moment, wat ik bijna nooit ben, ging de telefoon. Nog voordat ik opnam wist ik dat hij het was terwijl het talloze anderen hadden kunnen zijn. Ik nam op en mijn hart was niet meer te houden. We hebben even gekletst, hij belde eigenlijk niet echt met een duidelijke reden (…) en toen was hij degene die een einde maakte aan het gesprek want zelf kan ik dat niet. Ik probeer hem altijd aan de praat te houden en zocht naarstig naar meer gespreksonderwerpen. Na dit gesprek kreeg ik heel sterk het gevoel dat hij me gewoon even wilde horen en ik voelde me zo blij en warm van binnen. Sindsdien heb ik ook niets meer vernomen van TZ. Maar dat komt wel weer. Ik heb hem ook losgelaten waarmee ik bedoel dat ik de dingen neem zoals ze komen en niets meer verwacht. Elke ontmoeting, telefoontje, praatje, blik is een cadeautje voor mij. En in de tussentijd mag ik lekker bij mezelf blijven en rust hebben. Ik ben heel graag alleen omdat ik dan goed kan nadenken en dingen op me af kan laten komen. Juist dan komen de meest wonderlijke inzichten. Maar ik ben ook graag in zijn aanwezigheid omdat dit me boven mezelf uittilt. De energie die ik dan krijg geeft me vleugels en ik kan dan dagen bergen verzetten.(Onbekend)