F.

Het is nu alweer bijna één jaar geleden dat ik je voor het laatst gezien heb.Ik weet niet of ik je nog zal tegenkomen. Er zijn periodes geweest dat ik zei :’Ja, nu ben ik je vergeten (gevoelsmatig)’ Altijd wanneer ik dat punt bereik, dan komen de gevoelens ineens heftig weer naar boven. Net alsof je zegt: ‘Nee hoor, ik ben hier, ik ben er nog.’ Soms wil ik je voelen, maar lijkt het alsof je er niet meer bent, soms duik je op uit het niets en in mijn dromen. ‘Lieve ……, het wordt niet minder naarmate wij elkaar niet zien! Het is een cyclisch gebeuren’ Als kind had ik soms een heel vreemd gevoel wat ik niet kon plaatsen, een gemis een eenzaamheid, zelfs op gelukkige momenten. Ik heb dat jarenlang niet kunnen plaatsen, totdat ik jou tegenkwam en mij besefte dat jij het was die ik steeds had gemist. En nu? Nu heb ik dat gevoel weer met regelmaat, alles is perfect en toch incompleet, nu weet ik wat het is…jij bent er niet.. Ik zie je soms in mijn gedachten verschijnen met je gezinnetje, gelukkig en gezond..dan voel ik mij ook weer tevreden. Voor diegenen die dit lezen, zijn er meer mensen die ook hetzelfde soort gevoel hebben gehad als kind, een soort ‘leegte, gemis, verdriet, heimwee’ gevoel en later in gaan zien dat dit het gemis is van die tweelingziel? xx

Antwoord 1
ja dat eeuwige gemis ken ik ,heb vroeger ook van die momenten gehad dat ik zo maar moest huilen, zonder oorzaak, snapte het zelf niet, mensen om mij heen nog minder, toen een periode gehad dat ik echt nooit meer huilde en nu is het weer terug, gistermiddag nog zomaar ineens was ik verdrietig, krijg ik weer een berichtje later en vermoed dan dat het dat is geweest, datik dat heb gevoeld. , dan weer een zee van tranen, lieve…mis je. Submit: Verzenden (Onbekend)

Antwoord 2
Ja. Ik heb mijn twin vanaf het allereerste prille begin gekend.Tot een jaar of zeven heeft hij bij ons “gewoond”, zijn energie dan. Ik voelde en zag hem ook (oplichtend spiraaltje). Zo’n zielsbegeleiding, ik dacht dat iedereen zo’n vriendje bij zich had dag en nacht, ik wist niet beter.Een gelukkige tijd.Tot hij op een dag van de wereld verdwenen was.Wat een rotstreek! Nu weet ik wat ik als kind niet wist,dat hij 7 jaar later bij een andere moeder zou reïncarneren,en zich daarop voorbereiden moest in een andere dimensie.Dus hij moest mij ook loslaten.Het gemis blijft altijd.Ik vond andere mannen niet intiem genoeg,die hadden in hun eentje in de baarmoeder gezeten en die begrepen niks van mijn””geplak”. In het begin vinden ze het wel leuk, later gaan ze zich eraan ergeren.Ik moet nog steeds ergens tegenaan liggen, een groot kussen o.i.d. anders slaap ik niet.Maar ik ben gelukkig dat mijn twin er is, dat we weer op de hoogte zijn van elkaar, en dat zijn geluk mijn geluk is.Het is goed zo.(Onbekend)

Antwoord 3
Ja, ik herken het zeker, onze verhalen lijken wel wat op elkaar alleen mocht ik weten dat het de bedoeling is dat mijn twin en ik wel bij elkaar komen in dit leven, of dat ook daadwerkelijk gebeurt is natuurlijk afhankelijk van 2 personen die elk eerst hun eigen pad moeten doorlopen. Kijk maar eens bij mijn ervaringsverhaal 237. Liefs(J.)