Onbekend

Ik ben een man, 33 jaar getrouwd. 1 jaar geleden heb ik mijn tweelingziel gevonden (ik weet pas sinds 1 week dat dit mijn tweelingziel is. Dit betekent dat zowel mijn tweelingziel als ik geen idee had wat ons overkwam. Het is dan ook een hele opluchting te weten dat dit dus meer voorkomt.
33 jaar getrouwd en dan gebeurd dit. Na 1 maand ging ik mijn partner vertellen dat ik een vrouw heb ontmoet en dat er iets is gebeurd waarvan ik eigenlijk geen idee had wat, maar zo vreselijk intens en diep dat ik wist dat het voor de rest van mijn leven zou zijn. Zij schrok uiteraard en wist niet hoe ze moest reageren. Aangezien ik een heel goede relatie met mijn partner heb, heb ik haar toch kunnen overtuigen dat het iets anders is dan het “normale” en dat er geen ontkomen aan was. We hebben er samen veel over gepraat. Ik mocht van haar mijn tweelingziel ontmoeten en zei heeft haar ook 1 keer ontmoet.
Ik denk dat je naar je partner toe toch heel open moet zijn. Ik vraag toestemming om haar te ontmoeten (1 x per 3 maanden).
Ik denk dat je je partner moet betrekken in het geheel en laten zien dat het niet als iets bedreigends gezien moet (hoeft) worden.
Dit kan alleen denk ik als de relatie heel goed is en een groots wederzijds vertrouwen is.

Mijn partner zeg ik weet dat zij bij je hoort en in principe altijd bij je zult blijven horen, dat moet ik aanvaarden.
Ze weet ook als ze het gaat verbieden dat ik dan een keus moet maken. Haar liefde voor mij is zo groot dat ze dat mij niet aan kan doen en ook niet aan wil doen.

Ik (en ook mijn partner) vinden zelfs dat onze liefde voor elkaar is gegroeid sinds ik een tweelingziel heb gevonden
Dus een tweelingziel hebben als er een partner in het spel is, behoort toch tot de mogelijkheden. Het is natuurlijk wel er aan blijven werken en openheid geven aan zowel mijn partner als aan mijn tweelingsziel.