Onbekend

Als je je tweelingziel ontmoet, laat alles los behalve jezelf… Neem van me aan dat je bij jezelf moet komen, anders gaat het niet goed. Doet die ander je pijn? Hij/zij spiegelt je wond… keer in jezelf, zoek hulp en leg de wond bloot en heal… Praat, blijf praten… Blijf in je eigen energie en communiceer echt! Neem de tijd, probeer het te laten zakken. Ik weet het, de emoties zijn niet te beschrijven, probeer rust en tijd te nemen… En als je breekt met elkaar… voel… Wij zijn uit elkaar gegaan (eerst bijna en daarna “definitief”). Ik heb mezelf teruggevonden, neem nu verantwoordelijkheid voor mijn wonden en accepteer hoeveel pijn hij geleden heeft van mijn “stoppen”. Hij is door een hel gegaan, voelt zich geamputeerd etc. Maar hij houdt nog steeds onverminderd van me en ik ben eerlijk met mezelf; ik kon toen niet verder; ik moest mezelf vinden, maar dat maakt het voor hem niet makkelijk want hij wilde niet stoppen!!! Respecteer!!! respecteer dat die ander soms 180 graden tegenovergesteld is… Wij zijn in de valkuil van duwen en trekken gekomen; vreselijk… Ik hoop dat jullie sneller doorhebben wat jullie overkomt. Ik weet nu pas (sinds twee dagen) dat het tweelingzielen betreft want ik geloofde er niet in. Maar ik hou nog steeds van Mario als van dag 1 en het is alleen maar voller en rijper geworden… En nooit zal het minderen, alleen maar vermeerderen. Vertel elkaar alles, ook al reageert de ander raar, BEN JEZELF!!!!!!.