Onbekend

Na het overlijden van mijn man had ik me aangemeld op Lexa. Mijn eerste date was met hem, het sloeg bij mij in als een
bom. Liefde op het eerste gezicht, bij mij althans. Het was niet wederzijds, maar ik haalde hem over voor een volgende date.
Omdat ik in mijn leven nooit echte liefde heb meegemaakt, niet van mijn ouders en ook niet in mijn huwelijk wist ik
niet wat me overkwam. Vlinders, niet meer eten, alleen mijn gedachten bij hem. Bijna ziekelijk, en dat benauwde hem natuurlijk. Heel begrijpelijk achteraf, maar ik was zo gelukkig als we samen waren. Voor mij was het meteen een onvoorwaardelijke liefde. Maar al snel begon ik achterdochtig te worden, en niet zonder reden achteraf. Hij hield er nog een vrouw op na. Maar ik wilde het niet zien en probeerde met alles wat ik in me had deze man vast te houden.

hij noemde het een heel bijzondere vriendschap, we konden uren met elkaar praten, en al snel kwam hij met de term
zielsliefde. En ja dat was het voor mij zeker! Ik wilde het zo graag een relatie noemen, maar dat werd door hem telkens ontkent. Hij was er nog niet aan toe zei hij. Hij was gescheiden en was nog steeds met de nasleep bezig, en ik had geduld.

en telkens die andere vrouw op de achtergrond, ik voelde het, en vroeg hem er meermaals na. Hij vond dat hij haar
moest helpen omdat ook zij uit een moeilijke relatie kwam en bij hem steeds steun zocht. Achteraf had hij met haar al voor mij kennis gemaakt en al die tijd heeft hij dus ook contact met haar gehad. Ik ging een keer onverwacht naar zijn huis, er stond een andere auto bij op zijn oprit, in huis alles donker…ik sprak hem er op aan, maar hij zei dat ze alleen maar een schouder zocht om uit te huilen. En ook al geloofde ik dat niet, ik slikte weer, in de hoop dat hij uiteindelijk voor mij zou kiezen.

…want ik wilde zo graag een relatie met hem, zag me al samenwonen met hem over een poos. Hij had dus zijn redenen om hier niet op door te gaan. Hij wilde gewoon van twee walletjes blijven snoepen denk ik. We zijn uiteindelijk een poos uit elkaar gegaan. Maar na een half jaar stond hij in tranen bij me op de stoep. Ik ging natuurlijk overstag en we hebben weer een paar leuke maanden gehad. Maar na een tijdje merkte ik dat hij nog steeds contact had met die andere vrouw, en als klap op de vuurpijl woonde zij een paar dagen later bij hem in, zogenaamd om tot rust te komen. Toen heb ik besloten er een punt achter te zetten. Maar wat was dat moeilijk. Ik kreeg een relatie met een andere man, waarbij ik heel gelukkig ben. Hij is iemand bij wie ik rust vind en die met me oud wil worden. Maar het zal nooit als de zielsliefde voelen….

heel af en toe hebben we nog contact via een chat of een telefoontje. Ik blijf van hem houden, en dat zal denk ik altijd zo zijn. Maar ik heb een keuze gemaakt, ik ga voor mijn huidige vriend!! En toch zal mijn zielsliefde altijd in mijn hoofd blijven.
mijn zielskiefde heeft me geleerd te voelen. En daar zal ik hem mijn hele leven dankbaar voor zijn! het meest bijzondere moment blijft voor mij tijdens een wandeling samen op de Veluwe. We werden moe, en gingen onder een boom zitten. Verder niets, alleen wij samen onder die boom. Ik zou met hem in een hutje op de hei willen zitten, als we maar samen waren. Dat
was voor mij het belangrijkste.
ons sexleven was in één woord geweldig. Ik voelde me bij hem een complete vrouw. Uren konden we van elkaar genieten.
Dat had ik nog nooit in mijn leven meegemaakt. allesomvattend, overweldigend!