Miranda

Ik stap in de trein en terwijl ik uit het raam kijk over de weilanden, terwijl ik een rustige plek opzoek in de coupe, zie ik de reflectie van mijn gelaat in het raam. Mijn gezicht is een beetje gekleurd en staat wat gespannen en ik voel dat mijn hartslag redelijk onregelmatig is. Mijn handen heb ik ineengeslagen om mijzelf wat te kalmeren. Ik heb een fraai hotel geboekt, op het Leidseplein. Dat leek mij handig daar ik morgenvroeg een zakelijke bespreking in Amsterdam heb. Vandaag die langverwachte ONTMOETING. Sinds twee maanden schrijf ik met haar. Bijna elke dag. Open. Puur.
Vanuit oprechte aandacht. En als een bloem ging ik open. Zij ook. Het was niet gepland. Maar het ging als vanzelf. Langzaam ontvouwden onze karakters zich. Lieten we elkaar meer binnen in onze innerlijke belevingswereld. Deelden wij onze zieleroerselen. En dat maakte veel los. Dat maakte veel indruk. En over een paar uurtjes zie ik haar dan eindelijk. Ik stap uit de trein en neem de tram naar het Leidseplein. Met het inchecken in het hotel neemt mijn opwinding toe. We hebben afgesproken dat we elkaar eerst zullen omarmen. Zonder woorden. En dan voelen we vooral wat dat met ons doet. Wat nu als ik haar niet kan weerstaan, gaat het door mijn hoofd heen. Als ik als een blok voor haar val.
Want als ik eerlijk ben, is dat in woorden al gebeurd. Ben ik al voor haar persoonlijkheid gevallen. Heb ik al tedere en liefdevolle gevoelens voor haar zijn. Mijn god, wat als ik als een blok voor haar val? Na een warme douche en mijn leukste pak en mijn Coco Chanel rijkelijk geurend mee dragend, neem ik de lift naar de lounge. Eerst even een glas rode port om mijzelf wat moed in te drinken. Mijn telefoon piept en er komt een sms binnen. Van haar. Indien ik eerder wil afspreken dan kan dat. Ik sms terug dat ik er eerder zal zijn, binnen 15 minuten. Ze verheugd zich enorm op zometeen. Mijn god, ik vind dit akeliger als vijf optredens met een publiek van 1000 mensen. Terwijl ik mijn glas port leegdrink en mijn kleding nog eens controleer, loop ik de straat over naar de plek waar ik haar zal zien. Ze is er nog niet. Gelukkig. Nog even proberen te ontspannen. Ik bestel een glas Chardonnay en wacht aan de bar, terwijl ik nieuwsgierig om mij heen kijk. Terwijl ik mijn glas hef en een eerste slok neem, zie ik haar aankomen lopen. In haar sexy korte rode rok, haar zwarte prachtige getailleerde jasje, haar mooie uitgesneden topje, waar haar borsten geraffineerd in uitkomen, en haar donker rode lippen en evenzo rode gelakte nagels en een stevige tred op de hoge zwarte hakken die ze elegant draagt. Ze lacht naar me. En ik val. Diep voor haar. Mijn God hoe kan ik jou ooit weerstaan, is het laatste wat ik denk, en daarna voel ik alleen maar. Ik voel liefde op het eerste gezicht. Daar temidden van al die druk pratende mensen, die er plots niet meer zijn. En ik zet een stap naar haar toe en omhels haar. Stevig. Ik ruik haar. Voel haar. Nooit was een ontmoeting zo life changing als de onze. Het is fantastisch en mijn ogen glanzen. Vanaf dat moment.