Ellen

Ik was dat moment kassierster van beroep en hij was een van de honderden klanten ik op een dag zag. Ik was druk geconcentreerd om de rush van dat moment weg te werken. Opeens hoorde ik hem hallo zeggen en keek hem aan in zijn prachtige diepbruine ogen. Ik voelde een knik in mijn knieën en was even de kluts kwijt. Hij vroeg om een zakje (terwijl ik er niet eens bij stil stond dat die moest ingescand worden) en toen ik dat overhandigde raakte hij heel even mijn hand aan. Ik voelde zijn warme gloed van mijn hand over heel mijn lichaam trekken dat elk vezeltje in mijn lijf in vuur en vlam zette. Ik ben zeker dat hij het ook voelde, de manier waarom hij me aankeek sprak voldoende. Nog voor ik alles ingescand had, vroeg hij me om eens iets te gaan drinken. Al voor ik het zelf door had, had ik toegestemd.

We hebben sinds de eerst ontmoeting 2 keer afgesproken, waaronder 1 keer op dezelfde dag als ik hem ontmoet heb. Toen ik de winkel sloot stond hij al op me te wachten… en ik moest de kassa’s nog tellen. Net voor ik de deur sloot had hij me gekust. Het was de heerlijkste kus die ik ooit ontvangen heb. Tijd stond even stil dat en er was alleen hij en ik. Het was magisch. We gingen even later naar een dichtstbijzijnd café om bij te babbelen. Het viel me direct op dat we veel in de omgekeerde zin gemeen hadden. Hij was bijvoorbeeld moederloos opgevoed, ik vaderloos. Hij had een zus, ik een broer en anderzijds was het ook net alsof ik in de spiegel keek. Zijn moraal en visie, manier van leven, … dat was ik ook. Een paar dagen later was ik tot bij hem thuis geweest. we hebben gekust en geknuffeld dat de sterren knalden, maar we konden niet meer dan dat. Ik had dat moment een relatie dat meer dood dan levend was en 2 kinderen. Ik zou voor hem mijn vriend verlaten hebben, maar mijn tweelingziel wou dat niet. Sinds toen hebben we niet meer afgesproken en het heeft me lange tijd echt pijn gedaan. Als ik huilend in mijn bed zijn naam over mijn lippen fluisterde kwam er ineens een lichtflits… hoewel de kamer donker was. Als ik zijn naam met mijn vinger op de muur schreef viel dat moment het licht uit. Allemaal vreemde dingen die gebeurden, waardoor ik uitleg zocht waarom dit allemaal gebeurt.

Hoewel ik dit niet ter sprake had gebracht had mijn vriend het wel opgemerkt en vragen gesteld, waarop ik hem enkel de waarheid kon vertellen… Hij kon het niet begrijpen en stootte me sinds toen nog meer af. Even later zijn we dan ook uit elkaar gegaan.

Achteraf heeft hij me nog 2 keer opgezocht in de winkel. De eerste keer knuffelde en kuste ik hem bijna dood. Hoewel ik toen nog net niet alleen was gaan wonen herhaalde hij dat hij niet wou dat ik mijn (inmiddels ex)vriend voor hem verliet, waarop ik hem drukte dat ik niet meer kon om er bij te blijven. Hij wou heel graag met me terug afspreken… maar ik zag de angst in zijn ogen dat het hem allemaal overwelmde waardoor hij terugkrabbelde. Toen hij de winkel verlaten had zei mijn collega dat ik de camera kapot gemaakt had. Blijkbaar was de camera dat op ons gericht was oververhit geraakt. Het was wel even lachen geblazen. Het was dus toch niet ingebeeld dat de band tussen hem en mij krachtig was, ondanks dat de tijd niet rijp is voor ons. Een jaar later stond ik net buiten aan de winkel toen hij er aankwam. “Dag Ellen, alles goed?”, hoor ik hem nog steeds zeggen. Het was toen een jaar geleden dat ik hem nog gezien had, maar het voelde alsof er geen tijd was overgegaan. Toch zag ik diezelfde angst terug in zijn ogen. Ik besefte dat ik hem wel moest laten gaan en dat hij wel zou terugkomen als hij er klaar voor is. Hoewel ik hem al geruime tijd niet meer zie of hoor, heeft hij na een paar jaar mijn vriendschapsverzoek op fb toch aanvaard. Er blijft een stilte, ook over internet, maar ergens weet ik dat hij aan me denkt. Dat hoewel hij nog niet sterk genoeg is om het intens contact aan te kunnen, ik altijd een stukje van zijn leven zal zijn, alsook hij dat bij mij blijft.

Zoals ik mijn tweelingziel lief heb, zal ik nooit iemand lief hebben en ergens is het een bewuste keuze geworden om alleen te blijven. Ik die een wispelturig gedrag heb wil alleen maar beter en het beste… dat is hij. Hoewel hij niet bij me is, voel ik hem nog dicht bij me alsof hij nooit was weggewandeld. Hij heeft mijn leven vervolledigd. Het eenzaam gevoel dat ik jaren meegedragen heb, heeft hij doen smelten en innerlijk voel ik het ook dat het me sterker maakt.

Mijn tip: Als je iemand met hart ziel bemint, laat hem dan gaan.
Als hij/zij er klaar voor is komt hij heus wel terug.
Jullie zijn tenslotte eindeloos verbonden.