Jane (versie 1)
Na een relatie van 5,5 jaar ben ik door mijn ex-vriend aan de kant gezet. Ik was zo vreselijk heartbroken, verdrietig, depressief etc. Ik viel ontzettend af, leefde op de automatische piloot. Vier maanden later droomde ik dat er aangebeld werd door een man. Ik opende de deur en er stond een mooie man die zijn hand uitreikte. Verward nam ik de hand aan en liet ik me meetrekken. Hij zei, kom mee en vertrouw me. Hij nam me mee een café/restaurant in en zei ik ben hier om je te redden. Ik ging zitten en hij deed een schort om, werkte daar als ober. Hij zette allerlei heerlijke maaltijden voor me neer en hield me tussendoor vast. Ik werd overspoeld met liefde.. toen werd ik wakker. Rust, bezinning, geluk en hup terug in de realiteit.
Een paar dagen later, de droom alweer diep weggestopt ben ik met een vriendin wat gaan drinken. Ondanks dat ik geen zin had, liever in bed wilde liggen voelde ik zo sterk dat ik mee moest gaan. So I did. Nog geen twee minuten later werd ik aangesproken door een man. Ik voelde mn adem stokken en de intense chemistry die ik door mijn lichaam voelde stromen maakte mijn tranen en verdriet van de afgelopen maanden volledig irrelevant. Er was zo een intense band, en hij voelde dit ook. Diezelfde nacht en de volgende dagen bestookte hij me met berichtjes.
Dit was de man uit mijn droom. Ik merkte dat we in een achtbaan terecht kwamen. Hij gesloten, niet in staat goed naar zichzelf te kijken, ik open en hem mee willen trekken naar mijn level. Dit botste op veel vlakken. Zijn karakter is bot, kil, direct en gesloten. De liefde en intimiteit daarentegen waren zo intens en sterk. De beste sex van mijn leven. Ik word trouwens niet snel verliefd, maar bij hem was ik het al na tien seconde. Doordat we botsten op persoonlijk vlak, en ik merkte dat hij ging aantrekken afstoten, ik automatisch ook kregen we vaak ruzie en misverstanden. Dit resulteerde in vele ruzies, afstand, elkaar toch weer opzoeken en weer opnieuw.. nu heb ik ruim 2 weken niets gehoord. Ik ben de laatste geweest die contact gezocht heeft. Mijn hart huilt.
Was hij er om mij los te maken van mijn verleden? Is dat nu gelukt en gaat hij nu verder? De liefde die ik voor hem voel/voelde heb ik nog nooit gevoeld.
Hij heeft me mijn leven teruggebracht. Een maand of drie geleden droomde ik dat hij snachts in mijn kamer kwam. Hij ging op me liggen en zoende me. Ik vroeg of hij alstjeblieft kon blijven. Hij antwoordde ‘nee, eerst moet je je huis afmaken. Dan blijf ik’.
Het zielsliefdegevoel is voor mij: He saved me, in every way a person can be saved.
Sinds de relatie is beëindigd voel ik: Leegte, gemis, dankbaarheid, incompleet zijn.
Ik hoop dat hij nu zijn groei moet doormaken, net zoals ik dat nu doe en we elkaar weer zullen vinden.
Jane (versie 2)
Ik zat in een depressie, was net gedumpt door mijn ‘grote’ liefde, aan wie ik vast bleef houden vanwege de angst voor verandering. Toen droomde ik over mijn zielspartner. Ik werd meegenomen uit een huis door hem, en hij zei dat hij me ging redden. Alles zou goed komen. Hij nam me mee naar een cafe en ging me bedienen. Drie dagen later ging ik voor het eerst de stad in, gedwongen door mijn vriendin. En daar was hij. En bediende hij me, aangezien hij daar werkte. We waren beide direct verkocht aan elkaar. Wouw, dat gevoel, niet te beschrijven. Al mijn pijn was in een klap verdwenen.
Het was alsof er niemand in de ruimte was, behalve hij en ik. Hij bleef me de hele avond opzoeken, kon zijn ogen niet van me afhouden en ik de mijne niet van hem. We hadden ons nog niet eens voorgesteld, maar zijn energie verteerde mijn eetlust, deed mijn hart razen, en als hij me ter plekke ten huwelijk had gevraagd had ik ja gezegd. Ik wist toen dat ik van hem hield.
De liefde begon wederzijds. We zagen elkaar elke dag, en de intieme momenten waren magisch. Pure magie. Helaas werd het al snel duidelijk dat we niet klaar voor elkaar zijn en is het nu voorbij. Hij is zijn weg op gegaan en ik de mijne. Ik mis hem verschrikkelijk maar moet hem voor nu loslaten. Hij heeft nog geen weg gevonden in de omgang met zijn ego, en ik moest waken niet teveel te geven. Hij moet nog ontdekken, en ik helen. Hij moet leren angsten los te laten, en ik meer grenzen aan te geven. Ik weet dat hij op een dag terugkomt. Dit hebben we niet eens besproken, dat was niet eens nodig. I know. He knows.
Ik wil niets liever dan een liefdesrelatie. Hij, een prachtige man die een aantal jaar jonger is wordt aangetrokken door zoveel vrouwen die om hem smachten. Ik ben niet jaloers ingesteld, integendeel, maar wil me niet constant afvragen waar hij met wie is, zeker gezien zijn werk. Daarnaast is hij gesloten, angstig en onzeker. Ik geloof dat hij er voor mij had moeten zijn in mijn depressie, hij heeft zijn taak volbracht maar moet nu op zijn eigen pad. Wanneer hij die heeft bewandeld zullen we elkaar weer vinden. Ik weet het zeker.
Elke dag wordt ik wakker, met hoop. Hoop dat de dag is aangebroken dat hij zal komen. Ik start mijn dag, ontken mijn gevoel en het gemis, doe alles om er niet mee bezig te hoeven zijn en hoe verder de dag vordert hoe meer ik me rot ga voelen. Ik mis hem verschrikkelijk en het wordt niet minder. Ik ervaar vrede wanneer ik me realiseer dat ik verder moet en hij op zijn tijd zal komen.
Hij heeft me zo intens veel gegeven. Ik kan het niet eens beschrijven. Zo een pure liefde die ik nog niet eerder ervaren heb. Ik droom ontzettend veel over hem, en in elke droom laat hij me weten dat ik eerst ‘mijn huis’ moet afmaken, en hij dan zal blijven.
De meest mooie momenten zijn de intieme momenten geweest, waarin niet alleen onze zielen een werden, elkaar aankijken, maar ook onze lichamen.
Ik heb nog nooit zulk magisch gevreeën met iemand als met hem.
Ik hou van hem. Ik hou zo ontzettend diep, allesoverheersend, ziekelijk, obsessief veel van hem, dat ik hem kan loslaten om hem zijn geluk en groei te gunnen en ik aan mijzelf kan werken.
Zo’n liefde als dit zal ik nooit meer ervaren.