Onbekend

Ik, vrouw van 66 jaar ontmoette mijn soulmate, man 59 jaar, via een dating site….. Ik had net en huwelijk van 28 jaar achter de rug en een LAT-relatie van 14 jaar. Hij was drie jaar gescheiden, maar ging nog heel goed met zijn gezin om en was blij dat hij nog tot dat kluppie behoorde, zoals hij schreef…We gingen mailen en onze berichten waren doorspekt met humor…. Hij vertelde over zijn heftige verleden en ik over het mijne…. Beiden gingen af en toe heel erg vertrouwd mailen en haalden bij elkaar de diepste geheimen naar boven die onze vroegere partners nooit hebben geweten…. Telkens vroegen we ons af, waarom we dat allemaal aan elkaar vertelden. Begrepen het eigenlijk niet. Beiden waren we heel voorzichtig naar eventuele nieuwe partners.. Hij noemde het zijn muurtje dat niemand af kan breken en ik noemde het mijn vacuumverpakking.. M.a.w. Je kunt me wel zien maar niet voelen. september 2010 zijn onze dagelijke emails begonnen. Vaak wel 50 per dag! heen en weer. Daarna gingen we chatten.. ook dagelijks.. we noemden het verslaving. Begrepen er helemaal niets van.

Zelf kon ik dit contact niet plaatsen. Natuurlijk was ik dag en nacht met hem bezig in mijn gedachten. Was ik verliefd? Was hij verliefd? Vragen, vragen, vragen. Hij vertelde van de pijn uit zijn verleden van 40 jaar geleden. Hij was 19 en zij was 15 en ze ging er vandoor met een ander… twee jaar geleden kwam het allemaal naar boven bij hem en is hij bij een psychotherapeut terecht gekomen… Nog steeds is zijn angst op herhaling van die periode aanwezig. Bepaalde muziek kan hij nog steeds niet horen. Een heel gevoelige man dus. Ook gingen we mailen over eenzaam zijn, het missen van een knuffel, vrijen e.d. we waren en zijn daar heel vrij in om er over te schrijven. In januari 2011 hebben we elkaar voor het eerst gezien en hebben we een hele dag met elkaar opgetrokken. Drie kussen op de wang bij het komen en bij het gaan. Verder niets. Onze emails zijn doorspekt van aantrekken en afstoten, zeker van zijn kant. Soms is hij heel duidelijk maar als ik te dicht bij zijn zwakke plek kom, kruipt hij in zijn schulp.

Er zijn al keren geweest dat ik kapte om na 2 tot 3 dagen weer contact te zoeken, van beide kanten! We hebben ons afgevraagd wat ons toch zo bindt. In april is hij weer en dag geweest. Als we elkaar zien hebben we gen diepe gesprekken, maar schrijven over wat je voelt enz. is veel makkelijker blijkt nu. Hij heeft de laatste 20 jaar van zijn huwelijk geen sex meer gehad.. werd afgestoten. Ik in mijn laatste LAT-relatie ook niet, maar dat kwam door ziekte van mijn ex. Al met al hebben we beiden die behoeftes wel.. daar zijn we via mail eerlijk in. Nu heeft hij via mail me duidelijk gemaakt dat hij wel met me zou willen en kunnen vrijen. Just for Friends.. en dat kan ik dus niet… mijn gevoel zegt dat ik verliefd ben. Op de gekste momenten worden en bossen bloemen bezorgd…. romantische muziek gestuurd… weet niet wat hij daar mee bedoelt. Ik weet als ik er naar zou vragen hij het met een grapje af doet. Op het moment is hij alleen met zijn caravan op vakantie. Ik krijg vanaf zijn vakantiestek emailtjes. We gaan elkaar meer zien.. samen koken.. naar concerten e.d. Als hij ziek is maak ik me grote zorgen. Als ik in de put zit, hangt hij meteen aan de telefoon.

We zijn elkaar heel dierbaar. Dat hebben we duidelijk aangegeven beiden. Toch vraag ik me nu af; is dit zielsliefde? Is dit vriendschap die wel erg ver gaat? Is dit verliefdheid die we beiden willen onderdrukken? Wie kan het mij vertellen? De toekomst zal het leren….. we zijn nu 10 maanden van dagelijks contact verder, en twee ontmoetingen. Hebben van elkaar wel honderd foto’s en 1500 berichten, chats e.d. Ik weet het echt niet meer…