Onbekend
Ik was met een vriendin op stap en we hadden het heel erg gezellig. Opeens tikte iemand op mijn rug en keek ik hem in de ogen…Het was ineens pats boem…
We praten honderduit en voelde gelijk een band net alsof ik hem al heel lang kende. Ik was zo open en eerlijk. Voelde totaal geen angst en kon 100% mezelf zijn. Het gevoel van totale acceptatie. Voelde bijna of ik zweefde. We konden niet van elkaar afblijven. Steeds een kleine aanraking en we hadden ontzettende lol en hebben heerlijk gedanst. Later werd ik emotioneel…heel raar…net alsof ik ineens besefte dat ik iemand na hele lange tijd weer zag waar ik ontzetttend veel van hield…kreeg tranen in mijn ogen en vertelde hem ook dat ik het idee had dat ik hem uit een vorig leven kende…Hij had precies hetzelfde gevoel. Hij vertelde dat hij volgende week ging trouwen maar dat alles nu op de kop stond. Waarom moest dit gebeuren. Het kon gewoon niet. Ik vertelde hem ook en zo voelde dat ook dat ik het allerbeste met hem voor heb..Ook de liefde met iemand anders. Onvoorwaardelijk.
Alleen het voelde wel alsof ik de trein had gemist.. Hij heeft mij al wel 10 jaar gespot in de kroeg/omgeving, wist precies aan te geven waar en wanneer en met wie, maar hij was mij toen niet opgevallen…ook raar..waarom krijg ik nu dit gevoel en hij ook. De tijd ging megasnel om en toen de kroeg dicht ging fietste hij met me mee naar huis. Hij hield mijn hand vast toen we samen fietsten…wij waren 1! Zooo’n raar maar ook fijn gevoel. Hij is nog mee gegaan naar binnen en we hebben elkaar vastgehouden en thee gedronken..daarna voelde ik dat hij naar huis wilde. Hij voelde zich zo raar en ik ook.. Ik heb wel zijn telefoonnummer gekregen maar durf en wil ook geen contact op te nemen. Hij gaat trouwen en wil daar echt niet tussen zitten.
We hebben geen relatie gehad. Het was een eenmalige ontmoeting. Ik heb momenteel geen partner en zou met hem wel een relatie willen. Maar dat is onmogelijk, hij gaat trouwen.
Wat het mij heeft gebracht? Het gevoel dat er meer moet zijn… Het bijzondere is dat je onvoorwaardelijke liefde voelt die je nog nooit hebt gevoeld, ook niet bij je ouders of familie of eerdere relatie, terwijl je iemand nog maar 1 x hebt gezien.. Het voelde voor mij bijna alsof het zich buiten je hoofd afspeelt, maar dat je wel alles voelt.
Een nieuwe zielsliefde ontmoeten, lijkt me het ultiem. Maar ik weet ook dat de kans heel klein is. Ik zal toch met minder genoegen moeten nemen…Heel jammer..maar misschien ontmoet je elkaar wel weer in een volgend leven of ergens anders.. Ik vraag me wel af waarom je je zielsliefde ontmoet op een moment dat je geen relatie met elkaar kunt hebben, terwijl wanneer die andere relatie er niet was het wel ging gebeuren?
Mijn tips: Je moet je zielsverwant ook los kunnen laten om hem en jezelf een gelukkig leven te gunnen. Ook zonder elkaar…Dat gevoel heb ik ook heel sterk…