Onbekend
Over de liefde…
Wat als je hart niet meer klopt, voor degene voor wie het altijd zou moeten slaan? Wat als liefde zo’n impact heeft dat je rationele gedachten, hoe rationeel je dan ook mag zijn, je in de steek laten?
Wat als je lichaam, je ziel hunkert, smacht naar die ene, out of reach…
Wat als je aan de andere kant van de wereld woont
En zijn taal niet de jouwe is…….
In 1999 (ik was toen 32) vond ik mijn buurman dood in zijn keuken. Als dat niet was gebeurd was ik nooit spontaan met mijn vriend (lat) en mijn zoon (toen bijna 2) naar Australië gegaan. Wij logeerden bij de vriend (R) van mijn vriend 4 weken in huis. De relatie met mijn vriend was niet goed en ik was vanaf het eerste ogenblik totaal ondersteboven van R. Ik voelde gewoon zo’n grote energie tussen ons, niet normaal! Dat had ik nog nooit met iemand eerder ervaren. Ik voelde me heel erg veilig en heel erg geliefd bij hem. Mijn vriend wilde graag dat ik seks had met hun beiden, en probeerde dat vanaf dag 1 voor elkaar te krijgen. Dit vond ik natuurlijk een belachelijk idee. Als wij het vliegtuig naar huis terug niet hadden gemist was dit ook nooit gebeurd… Uiteindelijk ben ik die laatste avond dus toch voor hem gaan staan en heb ik zijn handen gepakt. Hij trok me op schoot.
Later vree ik met twee mannen op het gras onder het Zuiderkruis. Ik kon er gewoon niet omheen, dit was zo sterk, het was ‘Nu of Nooit’ en tja, mijn vriend wilde dit toch zo graag? Nou dan! Ik heb nooit zo intiem met iemand gevreeën als toen met hem die nacht…
De volgende dag moesten we weg. Het was een hel. Mijn knieën knikten en ik dacht werkelijk dat ik flauw zou vallen.
Er werd niet over gesproken, maar ik wist en voelde dat hij het ook zo ervaarde. Net zoals ik wist dat wat er die nacht was gebeurd ook voor hem ongekend was. (Ik ben erg rationeel)
Ik ben gewoon verliefd gebleven. Altijd.
Ongeveer een jaar daarna kregen we internet op het werk. Zodra ik had uitgevogeld hoe dat werkte heb ik hem een mail gestuurd.
Sindsdien hebben we mailcontact.
In het begin heel voorzichtig, eigenlijk nooit superheftig. Wat ik frappant vind is dat hij zo’n beetje dezelfde schrijfstijl heeft als mij. Ook dezelfde humor.
Ik heb alle mails bewaard.
Mijn latrelatie werd er niet beter op, maar toch bleven we nog even bij elkaar. In 2001 kwam R naar Nederland. Weer had ik met 2 mannen seks. Het was in mijn ogen de enige mogelijkheid om überhaupt seks met hem te kunnen hebben. Begrijp goed dat ik dit nooit met andere mannen heb gedaan of zou willen! Na afloop sliepen we met ons drieën in bed, ik in de armen van R. De volgende dag (hij moest ‘s avonds naar Engeland, veel familiebezoek in Europa) hebben we gewandeld in het Vondelpark en door de stad. Liep ik daar hand in hand met twee mannen. Mensen keken vreemd maar het kon mij niets schelen! Zijn hand in de mijne was (en is) nog steeds een heel bijzonder gevoel. “Ga je mee naar Engeland?” De hele dag hebben we bijna hand in hand gelopen. Ik dacht dat ik gek werd toen hij uiteindelijk weer vertrok…
Iedere keer voelt het alsof mijn hart uit mijn borstkas wordt gerukt, alsof de bodem onder mijn voeten verdwijnt…
Mijn vriend en ik gingen wat later definitief uit elkaar . Met R. bleef ik mailen. Veelal op luchthartige wijze, maar ook over de problemen die ik als alleenstaande moeder ondervond. En ja, ook over de mannen die ik wel eens in mijn leven tegenkwam. Onze mails waren eerlijk en open, maar nooit zwaar op de hand.
Vaak verlangde ik er zo erg naar om bij hem te zijn dat ik visioenen kreeg dat ik daadwerkelijk bij hem was. Dat ik hem zag, kon aanraken, liefkozen. Zo sterk leek dat echt dat ik daarvan heel erg geëmotioneerd raakte. Later schreef hij mij dat (hoewel hij er absoluut niet in gelooft) het wel leek of er een geest in zijn huis was…
Toen mijn zoon net 5 was leerde ik mijn huidige man kennen. R. heeft ons ong. een jaar daarna op een avond opgezocht toen hij bij mijn ex in A’dam logeerden. We besloten op een terras aan het water wat te gaan eten. Mijn man ging met mijn zoon op de fiets, en R en ik wandelden daarheen. Hand in hand. Ik ben altijd eerlijk geweest tegen mijn man over de gevoelens die ik voor ‘die gekke aussi’ had. Siert hem dat hij daar zo goed mee om kon gaan, en onze vriendschap respecteerde. Een paar uur later bracht ik hem weer naar het station. Weer was ik helemaal van slag, ook al heeft geen kip daar iets van gemerkt. Nam heel koel afscheid. Vooral Geen Emoties Tonen. Ik dacht bij mezelf dat ik R gewoon romantiseerde in mijn hoofd.
Ik was ook echt wel gek op mijn man. In 2005 trouwden wij. R was blij voor me, zo mailde hij, maar ook jaloers.
Vier jaar geleden kwam R met zijn dochter J. een paar dagen bij ons logeren. Zijn dochter was toen 15. Het gevoel wat ik heb als hij bij me is is zo onbeschrijfelijk overweldigend. Het lijkt alsof ik dan 200% leef. Alsof tijd niet bestaat. Alsof ik in een andere dimensie verkeer. Natuurlijk was de relatie met R zuiver platonisch. Maar onze ogen bedreven de liefde in iedere blik.
Op de laatste avond vertelde dochter J. mij dat haar vader al heel lang verliefd op mij was.
De volgende ochtend bracht ik ze naar het station. Vlak voor het instappen gaf hij mij een kus op mijn mond. En die kus voelde ik na dagen nog op mijn lippen branden.
Mijn huwelijksleven werd er niet beter op. Veel van deze problemen schreef ik ook naar R. die mij adviezen gaf als ‘In good times and in bad’, ‘The grass always seems greener’
etc.
Afgelopen mei kwam hij weer een paar dagen logeren. Hij ging met zijn motor Noord Europa verkennen. Op vrijdagmorgen kwam hij aan, en gelijk was daar die enorme energie weer. We hadden 1 kostbare middag met ons tweeën voor de boeg. Dus wat doe je dan? Boodschappen bij de AH, op jacht naar een trolly voor je moeder die de volgende dag jarig is en een terrasje pikken! Tuurlijk!! Maar het maakt niet uit wat ik doe met hem, alles en overal is en wordt heel speciaal en bijzonder.
Alles was en is magisch met hem om mij heen.
We hoeven niet eens te praten. Alleen het al bij elkaar zijn is een zeer kostbaar geschenk. Zijn aanwezigheid, zijn aura te voelen, in zijn ogen te kunnen kijken. Hij vertelde me o.a. dat hij zo graag alleen met mij had willen zijn die nachten. Dat hij het vreselijk vond dat hij naderhand niet met me kon knuffelen…
‘s avonds gingen we poolbiljarten met mijn man en zoon. Toen we even alleen stonden (Mijn man was bij de bar gaan staan) werd de aantrekkingskracht zo ontzettend sterk. Hij rook aan me, keek me zo intens aan, zei dat hij gek werd van mijn geur (in pos. zin geloof ik). Ik vroeg of ik hem mocht kussen. Daarop zei hij: ‘one moment’en liep naar mijn man om toestemming te vragen!!
Mijn man weet wat er speelt en vind dat ik ‘maar eens moet uitzoeken wat ik werkelijk voel’ en zei dus dat dat ok was. R deed het echter niet. Wilde mij niet delen, wilde de gastvrijheid van mijn man niet misbruiken. Later liepen we met ons drieën hand in hand naar huis. (mijn zoon was al eerder zelf gegaan, hij is inmiddels 13)
R heeft mijn man verteld dat hij wel degelijk gek op mij is. Ze weten beiden van elkaar waar ze staan.
Na 2 nachten vertrok R naar Scandinavië. Zoals altijd bij vertrek vroeg hij of ik mee ging…En weer zei ik nee. En weer ging ik kapot van binnen…
In 11,5 jaar is er veel veranderd op communicatiegebied. Zo gebeurde het dat wij heel erg veel sms contact kregen in de periode dat hij in Europa was. ‘ILU’ deed zijn intrede, wat gelezen moet worden als ‘I Love You’. Het lijkt wel of alles tussen ons alleen maar steeds sterker wordt. Hij belde ook af en toe. We werden steeds opener naar elkaar. “I could get old listening to your voice every evening”. Maar we bleven rationeel. Ik heb mijn verplichtingen hier.
Zo dacht ik. Maar ik ben helemaal van de rel. Vorige week op de msn schreef hij “I miss you” en bevestigde dat dat echt zo was toen ik hem dat vroeg. Maar ook:”You are to much a fam. girl, you can never be happy in Oz” in een eerder telefoongesprek.
Ik ben sinds R zijn vertrek in mei afwezig. Kan niet meer van mijn mijn dagelijks leven genieten. Geef mijn man aandacht te kort. Mijn zoon. Eet slecht. Denk alleen maar na over mijn leven. Afgelopen vrijdag zei mijn man dat ik misschien heen moet gaan. Naar Australie. Alleen. Hij wil duidelijkheid. Ik moet duidelijkheid. Ook al staat R. geheel los van het feit dat ons huwelijk bergafwaarts gaat. Mijn man weet dat hij nr. 2 in mijn hart is. En hij is jaloers. Wil mij niet kwijt.
Hij zei me dat als dit echt Zo sterk is, dit gevoel voor R. dat ik daar dan voor moet gaan. Dat ik daar dan voor moet kiezen ook al doe ik anderen daar zoveel verdriet mee. Ook al voel ik mij verplicht om voor mijn ouders te zorgen. Kan ik mijn ouders hun kleinzoon niet afnemen, en mijn kind zijn huidige leven. En ik weet nu, ook na het lezen van de verhalen op deze site, dat ik doodongelukkig zal worden, en iedereen om mij heen onrecht aandoe als ik er nu niet mee aan de gang ga.
Ik ben het dus aan het uitzoeken. Met de billen bloot. Misschien was het slechts een fantasieman? Idealiseer ik iets wat er nooit helemaal geweest is?
Elf en half jaar verliefd op een man die ik al met al slechts 5 weken heb gezien??BELACHELIJK!
Maar Zo’n Enorme Impact. Mijn (gevoels)leven had een stuk eenvoudiger geweest als ik hem nooit ontmoet had.
Het nummer ‘With You’ van Anouk beschrijft precies wat ik voel. (‘Three days in a Row’is ook erg toepasselijk!)
Mijn mail aan hem is de deur uit.
Ik zal wachten. Dapper wachten…