Onbekend
Mijn ervaring met deze mooiste diepste Liefde heeft Kahlil Gibran prachtig verwoord en ik denk dat velen hier op deze site hetzelfde gevoel zouden kunnen delen;
Liefde
Als de liefde je toewenkt, volg haar dan, Hoewel haar wegen moeilijk begaanbaar zijn en steil.
Als ze haar vleugels om je heen slaat, zwicht dan voor haar.
Als ze je toefluistert, schenk haar dan geloof.
Hoewel haar stem je dromen verbrijzelt, zoals de noordenwind door een tuin woedt en haar maakt tot een woestenij!
Want ofschoon de liefde je kroont, kruisigt ze je ook
Ofschoon ze dient voor je groei, zal ze je ook snoeien
Ofschoon ze opstijgt om je hoogste, teerste takken te strelen, die bevend trillen in de zon
Daalt ze ook af naar je wortels!om ze los te schudden waar ze zich vastklampen aan de aarde
Als een korenschoof gaart ze je bijeen
Ze dorst je tot je naakt bent
Ze maalt je tot je blank bent
Ze kneedt je tot je soepel bent
Dit alles doet de Liefde opdat je de geheimen van je hart leert kennen en zo een deel wordt van ‘s levens hart.
Maar als je in je angst alleen de vrede en de zoetheid der liefde zoekt, is het beter dat je je naaktheid bedekt, haar dorsvloer verlaat en een wereld betreedt zonder seizoenen, waar je zult lachen, maar niet je volle lach! en wenen, maar niet al je tranen.
De liefde geeft enkel zichzelf en put slechts uit haar eigen bron .
Zij weet niet van bezitten en wil evenmin in bezit genomen worden, want zij heeft genoeg aan zichzelf.
Denk niet dat je de loop van de liefde kunt bepalen, want de Liefde bepaalt jouw loop.
De liefde kent geen ander verlangen dan zichzelf te vervullen.
Maar als je liefhebt en wel verlangens koestert, laat dit dan je verlangens zijn;
Smelten en worden als een snelvlietende beek die haar melodie zingt voor de nacht;
De pijn kennen van te veel tederheid;
De liefde doorgronden, gewond worden
en vrijwillig en vreugdevol bloeden;
In de ochtend ontwaken met een gevleugeld hart, dankbaar voor weer een dag van liefhebben
Rusten op het middaguur en de vervoering van de liefde overpeinzen;
Tegen de avond huiswaarts keren vol dankbaarheid;
En dan slapen met een gebed voor de geliefde in je hart en een lied op je lippen.
Kahlil Gibran.
mijn gevoel hierbij is dat het voor deze dichter een onbereikbare tweelingziel betrof en mijn gevoel hierbij is ook dat de Liefde dus je levensloop bepaalt en niet wat jij wil, maar wat Liefde van je wil..