Onbekend
Bij onze eerste ontmoeting keek hij mij aan en ik had een sterk gevoel van: Wie ben jij? Ik ken jou, jij voelt als ik. Hij zei precies de woorden die ik aan het denken was. Het voelde zo vertrouwd, alsof ik hem heel lang kende. Volgens mij had hij dit zelf niet door. Ik had wel een sterk gevoel dat hij mij erg mocht en mij bewonderde,een enorme klik hadden we vanaf dag 1. Ik dacht; Er bestaat toch iemand net zoals ik.
In een later gesprek gaf ik hem een hand en er gebeurde iets heel vreemds; Er stroomde een warme energie door mijn hand, het voelde niet zoals de bekende warmte van een warme hand, maar het voelde echt als het stromen van iets warms. Ik was versteld, kon het aan niemand vertellen, had dit nog NOOIT meegemaakt, wist niet waar ik het kon opzoeken. Als ik het aan iemand zou vertellen zouden ze mij misschien voor gek verklaren:) Ik weet niet of hij dit ook heeft gevoeld,de energiestroom. Ik droomde veel, had voorspellende dromen, wist van te voren wat er zou gebeuren. Ik wist wanneer ik hem zou zien. Ik kreeg van te voren een soort “gevoelsgesprekken” door waarover we zouden praten op volgende ontmoetingen. Zelfs de woorden die door mijn hoofd schoten kwamen ter sprake. Hij kon mijn gedachten lezen, volgens mij ik ook die van hem. Het was echt te gek voor woorden, we hadden gewoon telepathisch contact. Als ik dit bespreekbaar probeerde te maken,probeerde hij het steeds op een rationele manier te verklaren, dus hield ik al meteen op.
Ik heb geen relatie gehad met hem. Hij is een hulpverlener (geen psycholoog) en heeft mij door een moeilijk proces gesteund. Hij kon op de een of andere manier aan mijn blik “lezen” wat er door mij heen ging. Heel vaak waren woorden overbodig en spraken wij elkaar via onze ogen. Wij begrepen elkaar zelfs als we naast elkaar zaten en niets zeiden. Het was een zeer betrokken, zorgzaam lief persoon.
Mijn partner weet het niet, maar ik vermoed dat hij het wel heeft aangevoeld in die periode, zoiets bespreken zou ten nadele zijn van iedereen vind ik, dus daarom niet gedaan.
De onmogelijkheid van een relatie zit er zo sterk in. Je zou bijna zeggen onmogelijker kan het niet. Er zijn zoveel obstakels en je zou er zoveel voor moeten inleveren om een relatie mogelijk te maken. Het gaat ten koste van te veel mensen, dus dan offer je toch maar je liefde op en wordt het een soort van heilige liefde…
We zijn beiden rationeel ingesteld en durven niet zo snel risico’s te nemen. Volgens mij heeft hij nooit een liefdesrelatie gewild, nooit gezegd en nooit laten blijken. Ik voelde wel steeds een affectie en betrokkenheid van zijn kant, hij hield mij steeds in de gaten en was heel zorgzaam naar mij toe, alsof hij mij probeerde te beschermen steeds. Op momenten dat ik verdrietig was voelde het alsof hij dezelfde steek en pijn ook voelde, hij probeerde mij te troosten en zelfs op te vrolijken.
Tegenwoordig zie ik hem nauwelijks, nadat ik heb getracht in een gesprek duidelijk te maken dat ik gevoelens voor hem had, trok hij een muurtje op en nam hij afstand. Hij reageerde niet op mails en zorgde op een zekere manier dat we elkaar niet meer zagen. Steeds als ik hem toch toevallig zag kon ik zijn angst lezen. Het leek wel een angst voor mijn liefde. Het lijkt erop, hoe pijnlijk ook dat ik hem niet zo vaak meer zal tegenkomen. Ik hoop dat ik hem toch blijf zien, ook al is het op een vriendschappelijke manier.
De zielsliefde heeft mij echt wakker geschud, mij laten voelen wat onvoorwaardelijke liefde is. Een spiegel voorgehouden, ook laten zien hoe mooi mijn ziel is. Ik heb gemerkt dat er zoveel meer is tussen hemel en aarde, jammer dat ik hem te laat ben tegengekomen.
Het meest bijzondere was voor mij toen ik op een bankje zat, verdrietig voor mij uit te staren, hij kwam mij troosten. Toen is er een moment geweest dat hij mij zo diep aankeek,het voelde alsof wij 1 waren. Ik wist niet meer wie wie was en het leek alsof ik even werd opgeheven, een kijkje kreeg in het paradijs, en dat voor maar enkele seconden? Ik schrok van mezelf en keek weg maar dat moment was voor mij een cadeautje uit de zevende hemel. Een connectie met mijn tweelingziel.
Het zielsliefde-gevoel is voor mij een teken geweest dat er wel echte liefde bestaat en dat de wereld prachtig kan zijn wanneer je samen bent met je tweelingziel. De kracht en de energie die je hebt als je elkaar ziet is alsof je de wereld weer aankan en liefde aan iedereen kan uitdelen.
Het feit dat ik hem nu niet meer zie, doet ontzettend veel pijn. Het is ook ontzettend moeilijk om door te gaan met je leven, als je zoiets hebt meegemaakt. Alsof alle kleur van de wereld weer verdwijnt, niets heeft meer zin en je hoopt dat het leven maar snel voorbij raast. Het voelt ook als een verlies, zelfs als een rouwproces, om iemand die uit mijn leven aan het verdwijnen is.
Ik richt nu veel aandacht op het helpen van mensen, zowel in mijn werk als in het dagelijks leven. Ik geef en geef, ik mis hem heel erg, dat doet pijn. Soms zie ik iets van hem terug in anderen, maar tot nu toe ben ik niemand tegen gekomen zoals hij. Ik geloof er ook niet in, ik heb dat topje van liefde bereikt maar ben er snel weer afgedenderd. Mijn enige troost is dat ik wel nog steeds zijn aanwezigheid voel. Op moeilijke momenten voel ik zelfs alsof hij mij troost, ik weet niet of dit een illusie is wat ik zelf verzin of dat hij dan ook daadwerkelijk contact met mij heeft. Ik hoop het wel.
Voor mij is zielsliefde goddelijke liefde. In zijn ogen heb ik de liefde van god ervaren, zo diep.
Via deze site wil ik iedereen heel veel sterkte wensen, want het is nogal wat om zielsliefde mee te maken.
Reactie
Wat mij het meeste aangrijpt in jouw verhaal is dat je door het gemis van je zielsliefde je leven als kleurloos ervaart. Je zielsliefde is altijd bij je, want je voelt hem, je weet dat hij ook veel van je houdt al heeft hij jou dat niet verteld. Ik ervaar jou niet als rationeel, maar eerder als een gevoelsmens anders zou je je niet aantrekken dat jullie geen contact hebben op dit moment. Wat mij ook opvalt in jouw verhaal is dat mijn houding nogal weleens overeenkomt die ik had bij de eerste ontmoeting van die jonge vrouw. Zielsliefde bloeit pas echt op als je van je zelf houdt.
(Onbekend)