Claudia
k ging vroeger vaak uit met mijn moeder en mijn tante omdat ik nooit echt veel vriendinnen heb gehad en toch ook eens weg kon gaan, ik heb ook een goede band met mijn moeder ookal begrijpt ze me meestal niet. Ik was al een periode erg down omdat ik al meer dan 2 jaar zonder vriendje zat en ja was ondertussen 18 en miste wat andere van mijn leeftijd wel hadden na een tijdje heb ik dat opgegeven en gezegd van, het hoeft ook niet meer voor mij, ik ben gelukkig in mijn eentje!!
Uitgaan sprak me totaal niet meer aan en op een avond heeft mijn ma me met stoken moeten meesleuren want had toen echt geen zin en ik was echt niet van plan om te gaan maar deed dit voor haar een plezier te doen!!!!!!
Na een eindje voelde ik een drang naar een bepaald café te gaan en daar te gaan zitten, mijn moeder heeft me toen alleen laten gaan en zielig zat ik alleen aan een tafeltje te huilen me aan het bedenken dat niets goed ging in mijn leven!!!!!!
Op een bepaald moment keek ik op en herkende ik een jongen die ik zo’n paar weken ervoor had ontmoet en die me erg interesseerde, het waren toeristen die hier voor enkele maanden bleven en ze waren met een groep vrienden, pas na gebabbeld te hebben met een paar vrienden viel me plots die jongen op die daar eerder afzijdig stond, de enige jongen die geen poging deed om avances te maken op mij. Ik voelde iets zeer speciaal, onbeschrijfelijk en had een drang om zelf de eerste stap bij hem te zetten, hoewel ik dat nooit voor niemand zou doen, maar ik moest, ik voelde het! We dansten en begonnen elkaar direct innig te zoenen en te omhelzen, ik voelde me superzalig wist niet wat het toen was want kende de term tweelingzielen toen niet. Wat we wel alle twee van in t begin voelde was dat we voor elkaar gemaakt waren en dat we elkaars ware liefde waren. Ik voel dat er bij ons beide veel aan t gebeuren was op geestelijk niveau.
Hij was de eerste persoon ooit in mijn leven die mij geliefd kon laten voelen, zelfs mijn ouders zijn daar niet volledig in geslaagd.. Hij was wat ik nodig had en hij gaf mij wat ik van mezelf tekort kwam. Ik kon altijd aanvoelen wanneer ik hem ging zien en toen hij wegging begon ik te beseffen dat dit echt meer was dan gewoon een diepe liefde. Toen hij wegmoest naar zijn land heb ik afgezien en het was ondraaglijk; en al dat heb ik dus alleen moeten meemaken zonder begrip van familie en zonder vrienden te hebben!!!! ik ben er supersterk door geworden en ben daar echt fier op, ik ben gegroeid op de vlakken die ik tekort kwam, en heb uit mijn fouten geleerd. Ik heb onder andere geleerd om serieus te zijn in een relatie, standvast te zijn , volwassen te worden, angsten te overwinnen, zelfvertrouwen en zelfliefde beter te ontwikkelen, ik ben door die ontmoeting sterk gelovig geworden, ik ga door die ontmoeting elk jaar op reis naar zijn land (om hem te zoeken, wat ik eigenlijk niet mag doen ik weet het maar het is sterker dan mezelf) door hem te ontmoeten weet ik dat ik niet zinloos ben en dat ik een doel heb. Ik drink nog zelden alcohol , wat dat vroeger elk weekend superveel was, ik doe nog zelden slechte dingen, omdat ik me weer bewust ben van de gevolgen.. Ik ben ook gestopt met roken 🙂 en ik ben veel wijzer geworden, ZOVEEL KAN JE ERVAN LEREN 🙂
Een hele mooie liefdevolle relatie hebben we samen mogen beleven, het heeft maar 2 maanden mogen standhouden, maar dat waren de mooiste 2 maanden van mijn leven, ik wist niet dat ik zo met heel mijn zijn kon liefhebben en dat ik ooit iemand zo graag kon zien, liever dan wie dan ook, niemand begrijpt dat!!!
Op het moment dat we elkaar ontmoeten waren we alle twee vrijgezel, god zij dank daarvoor, ik las hier veel van de verhalen en ik dacht dat God iets tegen me had maar ik had het verkeerd, dankzij jullie zie ik in dat ik eigenlijk dankbaar mag zijn dat we iets mooi hebben gehad samen. Het is nu wel bijna 3 jaar geleden dat ik hem heb kunnen spreken en of knuffelen maar sinds onze laatste ontmoeting voel ik hem constant bij mij en ik kan hem zelf aanroepen en heb TELEPHATIE met hem. Ik had hem sinds die eerste ontmoeting “toevallig” tegengekomen in Brussel, ik was blij want ik wenste dat ik hem zag met mijn ogen toe en van de moment dat ik mijn oogjes open deed stond hij voor mij, ik was ongelofelijk verbaasd!!!!!!! Ik was in trance en kon niets zeggen waardoor we elkaar mislopen hebben, paar maanden later heb ik hem teruggezien maar enkel in een oogwenk, de nacht daarvoor had ik daar een visioen over !!!!!! Toen was het nog niet de juiste tijd en hebben we elkaar weer ontlopen
De obstakels waren waarschijnlijk om elkaar telkens weer te ontlopen na maanden bidden om een hereniging, het was telkens weer het verkeerde moment, nu begrijp ik dat wel ik was nog niet genoeg gegroeid en hij misschien ook niet… We konden door bepaalde omstandigheden niet bij elkaar zijn aar telkens als er een ontmoeting ging plaatsvinden ook al was die brief en kort, had ik een voorgevoel, ik kon dit een aantal maanden op voorhand aanvoelen , het gaf een zeer intens voorgevoel, plus dat ik ook telkens van hierboven tekens en aanwijzingen in de goeie richtingen kreeg!!!
We wilden alle twee een liefdesrelatie, we zagen elkaar vanaf het eerste moment zielsgraag en we waren beiden single, ook al wisten we dat dit niet kon blijven duren en dat we er nog niet voor volgroeit waren , maar we wisten wel dat we elkaar ooit wel zouden tegenkomen en gelukkig zijn samen nuja ik wacht nog op dat moment, heb er bang voor omdat ik uit andere verhalen lees dat het bijna onmogelijk is een relatie te starten maar toch voelt het in mijn hartje positief aan en je weet nooit ik zeg altijd THERE CAN BE MIRACLES WHEN YOU BELIEVE!!!
Voor het moment is hij uit het oog, het is bijna 3 jaar geleden sinds ons laatste lichamelijke contact en gesprek, het is 5 maanden geleden sinds het ik hem kort zag maar sinds die dag voel ik hem heel sterk bij me!!!!! Onze relatie bestaat voor eeuwig en als ik nood heb om met hem te praten dan doe ik dat samen met hem, als ik in mijn bed lig ‘s avonds en aan hem denk en contact zoek 🙂
Wat het mij heeft gebracht is leren, leren en nog is leren! Fantastisch gewoon, ik ben een sterker mens zowel fysiek als emotioneel als zéker spiritueel!!!!! sinds ik hem niet meer zag onderging ik mijn spirituele groei die mij ook paranormaal begaafd heeft gemaakt(ik had het wel al altijd sterk in me) maar het is nog enorm geëvolueerd!!!! ik kan nu sterker in mijn schoenen staan en mensen helpen!!! maar: er zijn periodes dat gemis en depressie op komen!! Probeer dan aan de positieve dingen te denken die je hieruit geleerd hebt!!
Het mooiste tussen ons beiden, was onze liefde, hartstocht en passie , onvoorwaardelijke liefde die niet gebaseerd was op sekslust.. Elkaar kunnen aanvoelen op een zeer diep niveau!!! alles rondom verdween en ook al konden we moeilijk met elk&aar praten(taal) we konden op 1 of ander manier wel voelen wat de ander bedoelde, ook weet ik dat dit maar 1 maal is in iemands leven en ik hoop ook echt dat ik na dit leven met hem mag herenigen en hoop dat ik in dit leven ook nog met hem mag gelukkig zijn!!!
We hebben geen seksuele betrekkingen gehad met elkaar, uit respect, onze liefde ging verder dan welk seksueel verlangen ook, het is niet zomaar een verliefdheid maar een diepe innige geestelijke band die gebaseerd is op pure liefde en puurheid !
Zoals ik al zei het gevoel is onbeschrijfelijk en onverklaarbaar, voor ik hem ontmoette had ik niet verwacht dat ik ooit met iemand zo iets ging of kon voelen!!! het voelt als één zijn, met elkaar, al het ander is niet meer van belang, niets meer want je hebt je levensdoel, sterker nog, je doel tot in de eeuwigheid hervonden!!! het gevoel ten alle tijden bij iemand aanwezig te kunnen zijn en omgekeerd!!! Soms had ik wel dat ik wegliep van het gevoel, bij de 2de ontmoeting werd mijn gevoel bij hem nog sterker raar maar waar en het was echt bijna ondraaglijk me te dicht in zijn buurt te vertroeven (bij de 3de ontmoeting ook) want het voelt ontzettend zwaar, bij de 2de ontmoeting raakte ik in Trance en kon ik niet meer bewegen en of spreken en de 3de dacht ik dat ik ging sterven, heel erg gek. Ik dacht zelf dat ik gek aan het worden was omdat ik alles zo sterk voelde en het was zeer belastend!!!!! Het is het gevoel van zweven op dezelfde wolk en samen richting aan geven. Het is het gevoel van onovergankelijkheid en eeuwigheid, je verveelt je nooit bij elkaar , tijd vliegt,
De tijd zal wel beslissen of we mogen gelukkig zijn samen of niet!! Ik vertrouw op God en diens engelen, ik hoop ten volle dat wat er ook gebeurt, mijn tweelingzieltje gelukkig mag zijn en dat ik ook het geluk zal weervinden!!! Mijn hart en gedachten zijn eeuwig bij hem en ik voel dat dit wederzijds is, wat ze ook allemaal zeggen hij is mijn tweelingziel en dat kan niemand veranderen.. Soms moet je gewoon alles aan hierboven overlaten en voor jezelf gewoon open bloeien en vooral niet meegesleurd worden in die negatieve spiraal, want dat heb ik vaak meegemaakt, bedenk uzelf dat hoe meer u negatief bent hoe minder kans op hereniging met u tweelingziel, plus dat uw tweelingziel uw negatieve gevoelens kan oppikken.
Er is maar 1 tweelingziel maar ik heb wel onlangs een zielsverwant tegengekomen waar ik ook wat voor voelde , maar dat was wel niet te vergelijken. Met die zielsverwant had ik de beste vriendschap ooit maar ook dat heeft geen stand mogen houden, dat was moeilijk. Ik zie wel wat op mijn pad komt maar eerst en vooral mijn leven op orde krijgen!! En ik blijf de hoop en vertrouwen hebben op de terugkomst van mijn tweelingziel…
Mijn tips:
Denk in eerste plaats aan jezelf, dat is nog altijd het belangrijkste!!!!
put kracht uit de mooie momenten die jullie samen hebben beleefd!!
Denk vanuit positieve kracht, wat heb ik ervan geleerd?
THERE CAN BE MIRACLES,WHEN YOU BELIEVE!!
Hou u bezig met van alles en nog wat, dat verzet je gedachten.
Blijf niet hangen in een neerwaartse spiraal en zet stappen vooruit, neem risico’s, doe dingen, actie!!
Doe alles wat je doet met liefde en vertrouw op je eigen waarheid in je hart, volg je hart!!
Bedenk dat anderen het misschien nog moeilijker hebben!!
Hou vol!! als het om een tweelingziel ga is de essentie, geef nooit op!!!!!!NOOIT
Vinden jullie het verstandig dat als ik mijn twin terugzie om een relatie met hem te proberen of zal dat sowieso fout aflopen?
Hebben jullie tips en/of meningen op mijn verhaal?