Onbekend
Ik ontmoette mijn twin toevallig. Ik kon meteen echt voelen wat hij voelde, diep verdriet en dat voelde ik op dat moment ook. Ik wist ook waarom hij dat voelde.
Toen ik hem later sprak was elk woord datgene dat ik net wilde zeggen. Ik voelde ook weer wat hij voelde en dacht en vond het spooky, maar ook een soort warm thuiskomen.
We hadden nooit een relatie, een soort werkrelatie, maar dat liep niet, mijn gevoelens waren veel te overheersend; ik rolde van de ene verbazing in de andere door alles wat ik van hem te weten kreeg; het was zo ik, en toch weer niet.
Ik had veel helderziende dromen in die tijd over hem en over dingen die echt uitkwamen. Ik ben helderziend (niet ontwikkeld) en heb dat wel vaker maar dit was allemaal erg confronterend. Vooral voelde ik die magnetische verbinding steeds maar het maakte me fysiek lam.
Er was een soort magnetische aantrekking die als een doorschijnend koord ons aan elkaar vast had gemaakt, rotsvast. Erg confronterend. Voor mij had het direct met liefde te maken en wel onvoorwaardelijk; alhoewel ik eigenschappen van deze persoon niet echt aantrekkelijk vond.
Ik ben getrouwd, niet ongelukkig; hij was soort of vrij en duidelijk in een fase waar hij niks vasts wilde. Hij kapte het contact af, het ging gewoon niet en het was of ik verscheurd werd. Ik was ook opgelucht dat hij het afbrak, dit kon gewoon niet, toen niet, niet op die manier. maar gek genoeg onze spirituele verbinding bleef; werd zelfs actiever. Na een tijd krabbelde ik fysiek weer overeind en pakte mijn leven werk weer op; ik groeide en groeide, hij bleef, is altijd bij me, op een ander vlak.
We hebben geen relatie; ik weet niet hoe hij deze verbinding ervaart; hij had volgens mij als eens zo’n ervaring . Ik weet zeker dat hij mijn twin is; zo’n spiegel, toch zo anders en zo’n ongelofelijk krachtige schijnende spirituele band; het is een geschenk. bovendien lijken we fysiek toch ook wel op elkaar.
Ik zie alleen aardse liefde als een gelijk iets als zielliefde; zelfs met een tweelingstraal; je bent er op de aarde met elkaar om een reden. je bent er om aards te leven , niet om weg te zweven. Het zijn de prachtige spirituele zielen die gewoon laten zien hoe mooi het aardse verblijf kan zijn. Dit voelt zo mooi; het kan niet de bedoeling zijn iets anders kapot te maken.
zielliefde heeft me na lang verdriet versneld weer met de benen op de grond gebracht; me getroost, me nog milder naar mijn medemens gemaakt. Me laten zien hoe ik wil liefhebben en geliefd wil worden. Maar ook onverbeterlijker; ik verdraag geen pietluttig stom gedrag om me heen; gezeur om niks, geroddel enzo; werd nog meer een einzelgaenger., meer gefocusd in mijn werk.
Geleerd hoe ik mijn twin kan helpen in zijn ontwikkeling dmv spiritueel contact. Ook heeft het me geleerd wat ego is; als je nl z diep triest bent is daar weinig van over; als dan je twin opduikt voel je je geborgen , enorme liefde dat is niet te beschrijven maar ook kwetsbaar.
Het meest bijzondere voor mij was dat ik een helderziende droom had waarin ik hem trooste , dat was heel fijn.
Ik heb mijn twin alleen aangeraakt; dat voelde heerlijk, ging vanzelf.
Spiritueel vrijen ook natuurlijk. verder niks maar dat hoefde ook niet echt.
Het lijkt wel of ik steeds meer mensen ontmoet waarmee ik op een zielliefde basis vriendschappelijk communiceer, dat vind ik mooi.
Ik ben vereerd dat ik een familie heb en een hele echte twin; ook al is t confronterend ik kan het aan ; sterker nog ik geloof dat we er allemaal door groeien. ik zou nooit op zoek gaan naar liefde; komt allemaal vanzelf.