Benny
Iemand heeft voor mij tarot kaarten gelezen die me vertelde een soulmate te hebben. Het was natuurlijk aan mezelf om te bepalen wie dat zou kunnen zijn. Had er echter nooit bij stilgestaan, wel over gehoord maar nooit gedacht deze te hebben of te kunnen hebben. Heb mijn vriend ontmoet op een moment en plaats waar ik normaal niet had kunnen zijn of was geweest… toeval? of het lot?
Er was en is een enorme aantrekkingskracht
Ik had op dat ogenblik geen partner, sinds jaren niet meer
Het is me overkomen op het moment dat ik hem ontmoete, het was sterker dan mezelf en ik zag het als een sprong in het duister. Het samen zijn is heel zalig op welke manier dan ook hoewel ik sinds toen voor mezelf heb ontdekt dat ik liefde (terug) kon voelen en ervaren. Heel veel emoties, gehuild en pijn gevoeld, vermagerd… Maar met hem samen zonder spanningen, stress… enkel dat goede gevoel… een gevoel van thuiskomen… een gevoel van dat is wat ik wil… maar vooral een gevoel om met mijn eigen gevoelens leren om te gaan. Heb het heel moeilijk gehad emotioneel en toch wetende dat het niet door hem komt maar gewoon omwille van mezelf… niet te kunnen omgaan met mijn diepste zelf… te beseffen dat dat goede gevoel dat ik voel heel diep gaat, dieper dan ik besef, tot in het diepste van mijn zijn…
De aantrekkingskracht die we beiden voelden heeft zich geuit in een seksuele relatie, het samenzijn op die manier was zalig en vrij intens, respectvol en waardevol. Dat goede gevoel dat ons samen heeft gebracht was enorm sterk maar wat er zeker is, is een enorme vriendschap tussen ons beide… houden van… ieder waarschijnlijk op zijn eigen manier
Obstakels waren invloed van situaties, maar volgens mijn denken en voelen heeft hij het moeilijk met het feit dat ik zo emotioneel ben en hij geeft me de moed om dit te temperen, relativeren en accepteren en rekening houden met wat kan en niet kan
De liefdesrelatie is er van zelf gekomen, zonder moeite zonder schroom… Dit moment hebben we nog heel weinig seks met elkaar maar dat is ook niet het belangrijkste in een relatie… Heb hem mijn gevoelens voor hem laten kennen, laten weten hoe diep ik daar in ga en dat ik me laat overkomen (beu om te vechten tegen mezelf, gewoon mijn eigen zijn ook in mijn voelen) Hij heeft daar dat moment niet veel opgezegd enkel dat wanneer een relatie kan ontstaan ook al heeft ze maar 0,5 % op slagen, dan moet je daar voor gaan. Zijn leuze is “laat wat goed is, goed een goede wijn behoeft ook geen krans”. Heeft lang geduurd eer ik kon begrijpen wat hij hier mee bedoelde maar stilaan dringt het tot me door en is het ook mijn steun om verder te gaan…
Vooral een bijzondere vriendschap waarin wij elkaar bewust of onbewust aanvullen in soms heel kleine details. Ik steun hem door dik en dun, heb met hem vreugde gedeeld maar ook intens verdriet, zijn verdriet dat ik aanvoelde als het mijne… Doe alles voor hem wat mogelijk is, ben een gever geen nemer… Ik geef en ben dankbaar, heel dankbaar dat hij er is en dat ik hem heb mogen leren kennen… en dat ik hem zoveel kan geven zonder te nemen uit respect en een enorme waardering die ik voor hem heb en hij voor mij… Hij zegt het niet met zoveel woorden maar laat het wel voelen in kleine dingen die ik waar ik nadien bewust van wordt…
Ik ga er vanuit dat het zielsliefde is, en wat mij gebracht heeft is dat ik mezelf nog moet leren kennen en omgaan met mezelf. Heb altijd gedacht of verwacht dat je in een relatie zekerheid en waardering zou vinden. Maar weet nu dat de zekerheid en de waardering bij mezelf ligt, die heb ik al… maar wetende dat er iemand is dat veel met je wil delen en dat je dat kan toelaten… dat noem ik toegankelijkheid en geeft me een geborgen gevoel, wetende dat hij er is misschien in minder mate dan ik er voor hem ben maar dat hoeft ook niet… we zijn twee verschillende mensen met verschillende gevoelens en denkwijze…
Ik ben gelukkig dat ik zo’n diepe vriendschap met iemand kan delen zonder er moeite voor te doen… het komt van zelf… het komt uit mijn hart… Wist vroeger zelfs niet dat dit kon… Ik ben een ander mens geworden en heb omdat te beseffen heel veel tijd met mezelf doorgebracht, huilend en alleen en me toch goed voelen in mijn alleen zijn dat ik kan delen met een ander, er ruimte voor geef en toch besef dat het geluk bij mezelf ligt… Me dikwijls afgevraagd of ik mijn verstand of mijn hart moet volgen… Hebt besloten mijn hart te volgen… wat het ook moge worden… denken brengt je niet verder, het blokkeert je alleen maar… Heb mijn angsten overwonnen en mijn grootste angst was te zijn wie en wat ik ben. Weet nu dat ik ben wie en wat ik ben, hoef niet iemand anders te zijn, heb daar vrede mee genomen…
Het meest bijzondere was de ontmoeting zelf… beseffen dat we iets voor elkaar betekenden… dat we elkaar moed en rust hebben gegeven om verder te gaan in dit leven… Het goede gevoel dat ons is overkomen zonder moeite, het gewoon laten gebeuren en laten overkomen… elkaar inspireren en moed geven… bewust of onbewust… weten dat er iemand is die om je geeft
Erotiek was anders, een diep verlangen naar elkaar een enorme aantrekkingskracht… en zalig gevoel (moet hier nog bij vertellen dat dit ook voor mij de eerste keer is dat ik een relatie heb met een man, begrijp me niet verkeerd heb anderen mannen gekend maar niet in een relatie of wat dan ook)
Het zielsliefdegevoel is als een heel diep gevoel, zo diep en bijzonder dat je het eigenlijk niet kan omschrijven of omzetten in woorden. Het is door dat diepe gevoel dat ik ervaar ik hier op deze website terecht ben gekomen, omdat ik wil weten waarom deze gevoelens zo diep zijn en alles wat ermee gepaard gaat… zoek een antwoord.
Heb heel veel problemen gehad om die gevoelens toe te laten voor mezelf omdat ze onbekend waren in mijn bestaan, heb ze willen loslaten, het laten gaan maar ze zijn zo sterk dat ik het niet kan, wat het voor mij nog moeilijker maakt want ik ging ervan dat ik alles onder controle had, zeker mezelf en had me zelf voorgenomen geen gevoelens meer te hebben voor of naar anderen toe en dan overkomt met dit… een gevoel dat zo diep zit dat ik voel in mijn buik, geen vlinders, maar pijn omdat ik ze niet kon plaatsen…
We hebben nog steeds een relatie, enkel dat er al een tijd geen seks meer is… denk dat we het beiden even moeilijk hebben… de intense en diepgaande vriendschap los te zien van een seksuele relatie… De vriendschap is te belangrijk, geen van beide maakt een keuze en neemt evenmin een beslissing… alles kan, niets moet… elkaar ruimte geven…
Zielsliefde overkomt je… gewoon… ben nooit op zoek geweest… het is me overkomen
Ik heb het soms nog moeilijk, hoewel het emotionele aspect voorlopig goed gaat… maar heb voor het ogenblik lichamelijke klachten die waarschijnlijk voort komen omwille van mijn emotioneel zijn. Ben altijd bang geweest dat iemand mij zou kunnen breken maar besef nu dat ik mezelf aan het breken ben of was door mijn emoties. Heb geen verdriet helemaal niet. Ik weet dat ik het mijn vriend moeilijk maar door zo te reageren, dat ik mijn negatieve gevoelens moet omzetten naar positieve… ‘t gaat me lukken maar ook vooral door zijn steun en vriendschap… Blij dat ik dit kan en mag ervaren… Maak het mezelf vooral moeilijk… maar heb het gevoel dat het in orde komt, ken hem ondertussen al bijna 2j… heeft toch een betekenis of maak ik mezelf iets wijs… denk het niet ik ga ervoor!
Mijn tip is: Volg je hart en je gevoel… al de rest is niet belangrijk, je verstand zal je niet verder helpen, ook de maatschappij niet of andere om je heen…
Wees jezelf, blijf wie je bent… ga ervoor… het is een ervaring op zich hoe het ook afloopt, maar een diep gevoel zoals ik het voel eindigt niet… het leeft verder