B.

Dit jaar ben ik ben een 25 jaar getrouwde man. Eigenlijk heb ik al jaren een goede relatie waarbij we de laatste jaren best veel uitgaan in de party-dans wereld.
Op een avondje dat ik samen met een vriend ging stappen viel mij een vrouw met een bijzonder mooie uitstraling op. Ze was in het wit gekleed met aan de achterzijde een veter. In het voorbij gaan trok ik impulsief als ik ben aan haar veter en zei; zo’n mooie dame wil ik kennen, “mijn naam is B”.
Waarop zij zich voorstelde. Ik zal haar A noemen.
Er is die avond niet veel gebeurd maar na die avond hoopte ik onbewust haar nog eens te zien. Dat is ook zo’n drie keer gebeurt. Op een gegeven moment hebben we een afspraak gemaakt om naar hoe toepasselijk, happydayzz te gaan. Dit was op kerstavond. Ik realiseerde me die avond dat ik voor deze vrouw zou vallen. Op dat moment voelde ik niet iets bijzonders als zielsverwant maar wel een erg grote aantrekkingskracht. We hebben elkaar gezoend en zijn een traject in gegaan elkaar vaker te zien en te bellen.
Vanaf dat moment ging alles in een stroom versnelling en kreeg ik momenten als of ze naast me zat in de auto. Tijdens het sporten had ik als een vrouw me aankeek het idee dat A het was.
Ik ben ook met haar gaan eten en samen hebben we de sint Jan in den Bosch bezocht. Toen ik in haar ogen keek las ik letterlijk haar gedachten. ….”Ja” dat is wat ze zou antwoorden als ik het haar ooit zou vragen. Ik heb steeds meer het gevoel dat ik dat zelfs zou willen ook.
A zegt dat ze het gevoel heeft dat we ooit 1 zijn geweest en elkaar weer hebben terug gevonden. En alsof ik haar mannelijke kant ben.
Ik weet niet hoe ik het moet zeggen maar als ik haar zie is het als thuis komen, haar stem is als muziek. Het is alsof het altijd zo is geweest en we gewoon simpelweg bij elkaar horen.
Als ik in haar ogen kijk zie ik mezelf alsof ik in een spiegel kijk.
Ik heb tijdens mijn huwelijk meerdere malen iets buiten de deur gedaan maar ik zou dit bij A niet kunnen, als ik tegen haar zou liegen dan lieg ik tegen mezelf.!!
Ik krijg ook steeds meer het gevoel niet meer zonder haar te kunnen.
Gaandeweg hebben we erg veel gevoel voor elkaar gekregen en uitgesproken dat we van elkaar houden. Ik heb zelfs gezegd dat het soms (hoe raar ook) jammer is dat je getrouwd bent, ik dus in dit geval. Stom?? maar zo voelt het ook al heb ik het thuis altijd goed gehad. Ik krijg ook het gevoel of ik niet voldoende om mijn vrouw gegeven heb want waarom ben ik zoveel vreemd geweest? Ik heb A alles wat ik verkeerd gedaan heb in mijn leven eerlijk gezegd. De relatie met A is puur en oprecht anders zou ik naar haar ook niet willen.
Tijdens onze eerste avond stappen heeft A me verteld dat ze ooit bij toeval een paragnost heeft ontmoet. Deze man heeft haar voorspeld dat ze de liefde van haar leven zou ontmoeten. Het zou heel heftig en intens zijn maar er was een probleem. …. Hij is getrouwd! En het gebeurt sneller dan je denkt, nog voor de kerst. Nou… gezien we op kerstavond de date hadden en de vonk oversloeg wel een bijzondere ervaring dus. Ik heb haar gevraagd hoe loopt het dan af? waarop A me vertelde, “dat zeg ik niet want ik mag je niet beïnvloeden” “maar we zullen elkaar altijd blijven zien”.
Na enige tijd ben ik bij dezelfde paragnost geweest en hoewel ik niet helemaal geloofde in dit soort dingen was het gesprek erg bijzonder maar tegelijkertijd beangstigend. Ik zie dingen terug waar deze man gelijk in heeft. En denk ook dat hij mogelijk gelijk krijgt in de dingen die komen gaan.
Inmiddels is het bij mijn vrouw uitgekomen welke gevoelens A en ik voor elkaar hebben. En wat het nog meer bijzonder maakt de vrouwen hebben elkaar gebeld en samen huilend aan de telefoon gezeten over mij als persoon.
Ik moet zeggen op veel vlakken zijn de vrouwen ook erg veel hetzelfde, beide zijn warme types. En mogen elkaar nog steeds. En terecht is mijn vrouw boos op mij omdat ik gelogen heb en ontkende dat ik A zag.
Ik kom gaandeweg steeds meer in en situatie dat ik me moeilijker kan geven aan mijn vrouw en er is dan ook erg veel een gespannen situatie
A stelt zich hierbij bijzonder mooi op en zegt zelfs dat ik beter mijn best moet doen. Ook al wil ze mij erg graag voor zichzelf. Mooi is dat toch? De meeste vrouwen zouden stoken om een man te winnen, maar A niet.
Gaande weg krijg ik naast mijn liefde ook steeds meer respect voor haar.
Inmiddels heeft mijn vrouw uitgesproken dat als ik me niet volledig aan haar kan geven, zij zelf verder gaat. Ik heb nog steeds het houden gevoel van voor mijn vrouw maar het gevoel met A is anders en vele malen sterker of misschien moet ik zeggen gewoon anders ik denk puur en het gevoel vaan een zijn. A zou heel graag samen met me verder willen maar doet dit zonder aan me te trekken. Ze vindt dat het een keuze van mij moet zijn om bij haar te willen zijn. Ik zit nog met het probleem dat ik m’n vrouw het verdriet niet aan wil doen na 25 jaar haar te verlaten. Ik leef dus erg veel tussen hoop en vrees. Er zijn veel mensen die het niet snappen en slechts een enkeling waar ik oprecht mee kan praten. Het gaat ook niet om sex (wat we wel hebben) of zo maar het is pure liefde op een niveau wat maar weinig mensen zullen snappen.
Dat gevoel is niet tegen te houden en niet afhankelijk van tijd of afstand.
Op dit moment laat ik alles op zijn beloop en denk dat het lot voor mij zal kiezen. Misschien omdat ik niet man genoeg ben om bij mijn vrouw te zeggen “ik ga”.
Maar zij ziet aan alles dat mijn hoofd bij A is en dat doet haar terecht pijn en dat verdient ze natuurlijk niet.
Het is op dit moment een beetje uitzichtloos allemaal. Op dit moment 22-5-07 zitten we er nog middenin.
Ik heb zelfs de angst om beide te verliezen. Ben dus een beetje radeloos.