Onbekend
Tijdens een cursus kwam ik hem tegen, een gewaarwording die ik niet kende, naast een ‘vreemde’ man zitten en denken: ‘alleen al naast jou zitten is je reinste ontrouw’ en een niet in te tomen energie die in mij losbarstte. Later dacht ik: iets ‘reiners’ bestaat er niet, dus hoe kan het dan ontrouw zijn… Letterlijk fysiek is er weinig gebeurd tussen ons, misschien maar goed, want het had het beslist lastiger gemaakt naar onze bestaande relaties toe. Ik heb overigens vanaf het begin het gevoel gehad dat het niet de bedoeling was dat mijn huidige huwelijk verbroken zou worden, het voelde niet alsof we samen verder zouden gaan concreet in dit leven. Hij heeft het in die dagen wel gevoeld, maar de baksteen over aard van die enorme verbinding viel pas bijna een jaar later. Hij vond er de woorden voor omdat ie blijkbaar al bekend was met het fenomeen van zielsverbinding, toen ik hem had laten weten wat ik in dat jaar allemaal ervaren had.
Voor mijn echtgenoot sloeg het in als een bom, heel confronterend en bedreigend, want hoewel ik in woorden zei dat ik geen relatie wilde aangaan, zei de energie heel wat anders. Mijn echtgenoot zei later dat ik in die periode volkomen ontoerekeningsvatbaar was, en nu ik terugkijk, zal dat ook zo geweest zijn. Het was het begin van een energetisch proces in mijzelf dat ik het eerste jaar alleen maar over me heen kon laten komen (yoga doen, mediteren, begeleiding zoeken) en hopen dat ik er ‘levend’ uitkwam. Het is nu wat langer geleden, maar ik heb nog steeds het gevoel dat ik me veel sterker verbind met die ‘ander’ dan met mijn echtgenoot in dit leven. Hij zei een keer toen alles wat tot rust gekomen was: ‘jij hebt gewoon twee helden, één in de stof en één in de geest.’ Lief he. Ik heb ook niet het idee, zoals ik al zei, dat ik m’n huwelijk op het spel had willen zetten (maar als het aan mij gelegen had, was dat wel gebeurd, er waren andere krachten die me daarvoor behoed hebben.) Wel heb ik het gevoel dat ik me pas weer echt met mijn echtgenoot kan verbinden als ik ‘boven de dualiteit’ uitgroei, misschien dat dan het verlangen en de hechting aan de ‘ander’ transformeert tot niet-individuele Liefde, althans, dat is mijn hypothese!
Vanaf het begin een enorme uitbarsting van sexuele energie, en meteen vanaf het moment dat ik wegliep van dat weekend: huilen, huilen, huilen. Eerst geprobeerd om het te transformeren in meditatie, ik dacht, dan onthoud ik wel je gezicht, maar toen die meditatie blijkbaar erg goed lukte en z’n gezicht ‘oplostte’, schrok ik me rot, dat was ook weer niet de bedoeling.
Een paar ontmoetingen een paar maanden later, en daarna heel plotseling een afscheid wat ik niet wilde en waarvan ik pas later doorkreeg dat het een afscheid was, hij wist dat blijkbaar wel. Toen werd de transformatie pas echt erg, nooit geweten dat er zoveel angst en paniek en verdriet bestaat. Ik deed er eerst te weinig constructiefs mee, maar in die eerste twee maanden ging het fysiek duidelijk slechter. Daarna aan de slag gegaan met lichte yoga-oefeningen, meditatie, lezen, buiten zijn, begeleiding zoeken om met al die heftige energie om te gaan. Daardoor werd het dragelijker en ging het fysiek weer goed. ik bleek dus in staat om door diepe dalen te gaan zonder dat ik er fysiek slechter van werd.
Blijkbaar is het me in die maanden gelukt om al die sexuele energie omhoog te transformeren en die angst op te laten lossen, ik wil niet alles vertellen maar op een gegeven moment mondde het uit in een uur van Goddelijke Stilte, oneindig stil en oneindig lang, nog nooit zoveel scheppingskracht gevoeld, en ik wist: m’n levensopdracht gaat alleen maar om Liefde en om Helen.
Ondertussen kreeg ik ook spaarzame dromen over hem die me duidden dat het niet de bedoeling was om een relatie buiten mezelf aan te gaan, in feite was wat er tussen ons gebeurde een reflectie in de buitenwereld van wat zich ondertussen in mij voltrok. ‘Huwelijksenergie’ en ‘vormloos is het hoogste’.
Vele bijzondere ervaringen gehad in die periode, vreemde natuurverschijnselen in de week dat het allemaal tot een uitmonding kwam: ringen rond de zon, dubbele regenbogen, en nog zoiets: ik liep naar een kerk om een Passie-concert bij te wonen, barst er ineens om drie minuten voor drie een ENORME regen-bliksem-en-donderbui los. Om drie uur stopte die acuut en brak de zon door de ramen van de kerk. We hadden net die week gemaild over donder en bliksem…
Je kunt je afvragen wat erotiek is, fysiek is het er misschien niet geweest, maar ik denk weleens: het was veel erger, momenten van energetisch helemaal in elkaar oplossen zonder elkaar aan te raken, wat is aanraken?
Ik heb het gevoel dat dit het hoogste was wat er in de dualiteit tussen een man en een vrouw kan plaatsvinden. heb het gevoel dat ik het hoogste ervaren heb en dat dat niet bij / met iemand anders te ervaren is. Het valt me zodoende ook niet mee om weer echt terug te geraken in mijn eigen bestaande relatie maar wil dat wel, mijn echtgenoot heeft dit alles immers niet bedacht, in feite heeft hij heel wat meer moeten incasseren dan ik. Overigens heb ik vreemd genoeg geen enkel schuldgevoel over alle gevoelens die ik dus buiten mijn huwelijk heb. Er was steeds zo enorm sterk het gevoel: als ik deze ontmoetingen en dit proces uit de weg ga, dan verloochen ik het diepste in mijzelf!
Het waren slechts een paar ontmoetingen, zo plotseling als we elkaar ontmoeten, zo plotseling heb ik het gevoel weer van hem ‘losgescheurd’ te zijn.
Omdat er zo weinig woorden waren van zijn kant, blijft het me grotendeels een raadsel wat hij gevoeld en ervaren heeft en wat hij nu denkt. Dat het voor hem even intens was is me wel duidelijk. Ik heb het gevoel dat ik door het ergste heen ben, maar er zijn vlagen waarbij het verdriet in alle hevigheid terugkomt, bijvoorbeeld terwijl ik dit verhaal zit te typen. Enige oplossing lijkt me: transformeren, transformeren, transformeren.
Heb het gevoel dat ik hem nog wel ooit ga tegenkomen, maar ook dat dat nog heel lang gaat duren.
In ieder geval zijn deze ontmoetingen het indrukwekkendste en ingrijpendste wat ik ooit heb meegemaakt, kan me niet voorstellen ooit van een mens meer te houden dan van hem … totdat ik misschien ooit in staat raak om van alles en iedereen evenveel te houden, dan is het ‘probleem’ overstegen…
Er kwam in mij een enorm transformatieproces op gang, loslaten van heel veel oude ballast en weten waar het in m’n leven om draait, Liefde, Helen. En hoe verder: Maak rustig het werk af wat er ligt, en verander van koers, viel me een keer in.
Daar ben ik nu mee bezig. De periode dat het het hefstigst was, met dromen, bewustzijnsverruiming, inzichten, is even ‘voorbij’ gelukkig, want niet veel langer vol te houden zo intensief. Ik heb het gevoel dat deze ontmoetingen en alles wat eruit voortgekomen is, een leidraad (ofwel de voornaamste leidraad) blijven in de rest van dit leven.
Ik heb ontzettend veel gehad aan de ondersteuning van mensen, het leek wel of ze uit de lucht vielen, de vriendschappen die ik heb zijn dieper nu, collega’s zeggen dat ik veranderd ben en een krachtiger uitstraling heb, er komt meer overvloed ons leven binnen… mijn werk verandert van koers. Onder andere aan deze site en alle ervaringsverhalen en de vragen / antwoorden heb ik heel veel gehad, vandaar dat ik toch na lang aarzelen een stukje van mijn verhaal aan deze site toevertrouw