Anita
Mijn verhaal is uniek net als ieder ander omdat iedere ziel ook uniek is in zijn groei en belevingen. Maar ik wil graag mijn verhaal vertellen en ook lezen van anderen omdat het een mooi cadeau is om te voelen in je ziel wat die ander bij jou teweegbrengt. Het is mijn waarheid en vanuit mijn beleving verteld ….
Het begon heel wat jaartjes geleden ik was net een beetje met het spirituele bezig en mama geworden van een tweeling. Mijn toenmalige partner en ik gingen naar de film. Een vriend van ons had een bepaalde film aangeraden…. En daar gingen we heel gezellig allemaal. Ik zat in de zaal en de film begon… De hoofdrolspeler kwam in beeld en ik voelde eigenlijk gelijk een soort van UEH wat is dat voor een figuur, een soort weerstand dus. Gaandeweg de film veranderde dit, maar had ik wel zoiets van “kop op je bent een volwassen vrouw doe normaal”. Ik vergat “hem”, ging weer verder met mijn dagelijkse bezigheden.
Tot twee dagen later. Ik was wakker geworden en viel weer in slaap…. Ik kreeg mijn eerste bewuste uittreding. Ik was in een voor mij vreemd huis en ik zweefde op een trap naar boven toe naar een kamer die verlicht was. “Hij “zat rechtop in zijn bed en ik kwam dichterbij. Ik sprak zachtjes zijn naam uit en ik zag dat hij reageerde… “Dit is jouw tweelingziel “, sprak een mannenstem.. Ik werd wakker en dacht wat is dit nu weer een tweelingziel ? ik ging informatie inwinnen en ik dacht gelijk “yeah, right ,een beroemde acteur die mijn tweelingziel is”… Nog grotere weerstand natuurlijk. Maar de uitredingen volgden elkaar op of de dromen over hem waarin hij mij dingen vertelde die niet op internet te vinden zijn over zijn persoonlijk leven.
Het is bij mij echt een proces geweest van leren accepteren en het een plaats te geven. Het heeft jaren geduurd. Mijn vriendin wist ervan en belde mij op een gegeven moment op. “Hij is dan en dan in Londen om in een toneelstuk te spelen zullen we gaan ? “We spraken af dat we twee avonden zouden gaan. Ze bestelde de kaartjes voor de twee avonden op verschillende tijdstippen maar we hadden twee keer dezelfde stoelen op dezelfde rij, vrij vooraan overigens.
Het zou nog wat maandjes duren dus ik had alle tijd om alles op een rijtje te zetten en wat ik er nu mee wilde. Ik wilde gewoon dat hij van mijn bestaan afwist.. dat wilde ik. Ik schreef een brief van vier kantjes in mijn beste Engels en vertelde hem over mijn ervaringen en over een bepaald visioen wat ik een paar keer had gehad (ik ben spiritueel ontwikkelend vandaar…) Ik kocht het boek over tweelingzielen in het Engels en schreef er een gedichtje in. Deed er een foto bij een cd en vertelde waar ik zat. Ik schreef ook dat ik niks van hem verlangde in het materiele maar dat ik gewoon hem wilde laten weten over mijn bestaan en onze band. Ik kreeg de gelegenheid om het pakketje af te geven aan de stagemanager van het theater ik was bloednerveus en deze beloofde het aan hem te geven. ‘s Avonds zat ik te stuiteren van de energie en dacht dat ik terplekke zou moeten overgeven zo zenuwachtig was ik. Ik had ook de vrees van ojee, hij gaat mij vierkant in mijn gezicht uitlachen natuurlijk.
De voorstelling begon en hij liep vrijwel direct naar het begin van het podium toe. hij speurde de rijen af en liet uiteindelijk zijn ogen rusten op waar ik nerveus zat. maar ik bleef hem ook aankijken. en ik voelde dat het goed was …hij lachte me niet uit hij leek nieuwsgierig en keek onderzoekend. Tijdens beide voorstellingen keek hij geregeld naar mij en als hij niet keek en ik in gedachten iets vroeg keek hij gelijk mijn kant op. Ik vergeet nooit dat ik naar het toilet moest, even was blijven zitten en toen weer terugkeerde. Ik wilde stiekem naar binnen sluipen de zaal in want je bent nu eenmaal niet luidruchtig met een toneelstuk in volle gang. Ik sloop naar binnen richtte mijn blik op en op drie meter afstand stond hij en keek mij aan dit duurde even en tenslotte wendde ik mijn blik af. Toen hij op het podium naar achteren liep ben ik weggegaan, terug naar het hotel. Ik vond het allemaal teveel van het goede. Ik ben nooit bij de achteringang gaan staan met fans van hem want dat voelde verkeerd.
Een paar maanden heb ik hem niet goed kunnen “voelen “.Ik denk dat we beide waren geschrokken. Ik ben blij dat ik hem toen niet voor me heb gehad want ik voelde “hij is er nog niet klaar voor”.
We zijn inmiddels een aantal jaren verder en ik heb vorig jaar via een oud acteerleraar van hem een tekening kunnen opsturen van zijn “inner child” en met o.a. hetzelfde gedichtje als toen in Engeland maar heb op geen enkele wijze gerefereerd naar wat hij toen van mij heeft gekregen of dat ik diezelfde persoon als in Engeland was. Ik heb hem gevraagd op zijn energie te passen omdat die wereld niet vaak opbouwend is dan wel afbouwend voor je gevoel en energie.
De dromen blijven doorgaan en de boodschappen. Ik weet ook dat hij niet “happy” is al lijkt dat voor de buitenwereld wel zo. Ik probeer hem energetisch te steunen maar ook los te laten .Ik ben gelukkig getrouwd met een bijzonder iemand ook zeer spiritueel en het ok vindt van mijn band die er gewoon is. De band met “hem” is er gewoon ik weet dat we elkaar weer gaan zien of dat nu nu is of in een volgend leven. Het leuke is dat wij fysiek een aantal dingen van elkaar weg hebben. Ik ben blij dat hij van mijn bestaan weet, mijn naam en dat ik uit holland kom. Hij weet wat hij voor mij ieder geval betekent. Ik noem zijn naam niet uit respect en liefde voor zijn ZIJN. Hij is mij en ik ben hem …voor altijd…
Naar mijn partner ben vanaf het begin duidelijk geweest en heb er openlijk over verteld. Ik kon duidelijk het onderscheid maken tussen een “gewone” relatie en een diepe geestelijke verbintenis. Hij dacht; het zal wel laat maar lekker gaan. De man met wie ik nu getrouwd ben weet in zijn ziel dat de band er is en dat deze waarheid is.
Ik heb er even over gedaan maar heb alles wel een plaats kunnen geven het te accepteren en het er volledig te laten zijn. Mijn zielsliefde en ik hebben een geestelijke verbinding die zeer sterk is soms hebben we meer contact dan normaal maar hij is er wel altijd hij maakt deel uit van mijn zijn en dat geeft ook een zekere rust. Voor mij is het moeilijk dat hij beroemd is maar gek genoeg word ik geholpen als bepaalde dingen nodig zijn zoals de kaartjes in Engeland en dat ik via een vriend van hem iets op heb kunnen sturen.
Natuurlijk zou ik hem fysiek willen zien in zijn ogen willen kijken en met hem praten maar alleen als hij zover is en het begrijpt anders heeft het geen zin en doet het meer schade dan goed… Ik wacht af en laat hem ontwikkelen als het zo mag zijn wordt daar gewoon voor gezorgd daar vertrouw ik op. Het contact met hem heeft mij sterker gemaakt omdat hij er ook was toen het met mijn vorige partner zo slecht ging. Ik ben hem dankbaar voor de positieve invloed die hij op mij heeft. Het meest bijzondere was voor mij het moment in Engeland, dat ik voelde dat hij in zijn ziel voelde dat mijn waarheid ook de zijne is.