?

In 2000 was ik werkzaam op een kantoor op Schiphol Centrum. De EK 2000 was bezig. Mijn broertjes vroegen om en handtekening van een bepaalde voetbalspeler, die met zijn team in een dichtstbijzijnd hotel logeerde. Ik ging er naartoe wist niet wie ik voor mijn ogen zou krijgen. De hotelmedewerkers waren in de veronderstelling dat ik zijn vriendin was. Ik wachtte en uiteindelijk kwam hij naar beneden. We maakten kennis met elkaar en toen we elkaar in de ogen keken leek de tijd te zijn verdwenen, we kenden elkaar al dat was duidelijk, maar hoe kon dat nou. Zijn collega die er bij was zag dat hij maakte een foto van ons, en de persoon in kwestie maakte een foto van zijn collega met mij. We namen afscheid en allebei waren we in de war. Ik ging weg maar voelde dat ik mijn thuis had gevonden een gevoel wat niet te beschrijven was. Beiden waren we in een relatie. Ik heb anderhalf jaar lang niets gedaan totdat mijn toenmalige partner me aanbood om naar hem te reizen. We zagen elkaar en het was fantastisch, alleen we konden niets hij was net als ik in een relatie. Dit duurde vijf jaar, ik voelde hem aan op elk moment als hij gelukkig was of niet. Ik kon het niet uitschakelen. Daarna hebben we elkaar in september 2004 in Nederland nog eens gezien. Toen besloot ik dat het maar afgelopen moest zijn, want hoe graag ik ook bij hem wilde zijn zijn, vriendin zette haar zeilen bij en zij was natuurlijk dichtbij hem in tegenstelling tot mijn twee uur vliegen bij hem vandaan. Vorig jaar kreeg ik een baan aangeboden in zijn thuisland. Ik liet het hem weten in maart. Het sollicitatiegesprek was 10 juni. Ik had hem voorgesteld elkaar te ontmoeten. Geen respons. Ik kreeg bij vertrek naar Nederland te horen dat hij kort nadat hij mijn berichtje had ontvangen in maart in ondertrouw was gegaan en 12 juni heimelijk is getrouwd. Ik was er kapot van, maar de liefde bleef desondanks en ik weet dat ik een heleboel aan hem te danken heb, want deze onvoorwaardelijke liefde heeft me vleugels en moed gegeven waarmee ik grenzen heb weten te onderscheiden en mezelf alleen maar beter heb leren kennen qua mogelijkheden. Zij heeft nu een kinderwens en dat was even moeilijk, maar het hoort er nu eenmaal bij. Ze is niet in staat om onze liefde voor elkaar af te nemen, we hebben beide ieder voor zich geprobeerd het af te remmen maar hebben geaccepteerd dat de liefde er eenmaal is, onveranderlijk en eeuwig.Ik had gelukkig alle begrip van mijn partner, hij moedigde mij zelfs aan om te achterhalen of het gevoel echt waar was, ik moest mijn hart volgen en het vreemde was dat toen ik in de stad kwam waar mijn zielsliefde woont alles zo bekend voor me was er was zelfs een non die mij herkende.
Ik heb helaas geen echte relatie met hem kunnen hebben, vanwege zijn toenmalige vriendin en huidige vrouw. Maar er is nog steeds enigszins een relatie, we voelen elkaar nog steeds aan, wat de afstand ook is, prachtig! De relatie die we nu hebben ieder voor zich, hij getrouwd en ik niet, heeft de gevoelsrelatie niet veranderd. En toch voel ik dat we weer samenkomen, en dan voor goed. Het kan jaren duren misschien wel levens, maar het feit te weten dat we toch één zijn is bevredigend genoeg. Erotiek hebben we (nog) niet met elkaar mogen beleven, maar het grappige was dat toen we elkaar ontmoetten de spetters er al van afvlogen 🙂 .Obstakels die we gedurende relaties zijn tegengekomen, was eerder het ongeloof aanvankelijk. De bereidwilligheid om het vertrouwde en gewone aardse op te geven om de relatie aan te gaan. Ik heb mijn relatie opgegeven, hij niet. Probleem is wel dat ik een eerstvolgende partner pas kan vinden en goedkeuren als hij minimaal datzelfde in mij teweegbrengt, een onmogelijke zaak ik weet het. Ik ervaar de zielsliefderelatie op een ander niveau nu hij getrouwd is, ik heb nooit geprobeerd te stoken ook niet voor hij getrouwd was, want als het zou eindigen zou het niet vanwege mijn tussenkomst moeten gebeuren. Jammer vind ik het wel, maar alles is ergens goed voor.
Ik heb zielsliefde ervaren alsof we even samen boven aarde zweefden, los van tijd en ruimte, één. De zielsliefde heeft mij onvoorwaardelijke liefde laten ervaren en ook mijn eigen spiegelbeeld helderder gemaakt. Mijn zielsliefdegevoel is ongebonden aan tijd en ruimte en zo heftig, dat moet je ervaren dat is niet echt in woorden uit te drukken.
Het mooiste wat er tussen ons gebeurde is dat ik thuis een wedstrijd van hem zou kijken en dat een uur voor de start van de wedstrijd ik een kaartje had om hem te mogen zien spelen. Het was racen tegen de klok, maar ik was er op tijd en zijn team had gewonnen. Geloof me engelen bestaan, nogmaals bedankt Hadraniel, Amarushaya en Fortunata!!!
Hij is mijn tweelingziel en ik heb de drempel voor toekomstige partners wel hoger gelegd sinds hij in mijn leven is, maar ik ben er niet echt naar op zoek, dat was ik toen ik hem ontmoette ook niet.
Mijn tip is; Ook al heb je geen relatie met je tweelingziel maar heb je hem al ontmoet, blijf bij jeZelf en weet dat datgene wat er tussen jullie is, de onvoorwaardelijke liefde, door niets of niemand gewijzigd of afgenomen kan worden. Het is jouw bron van kracht en inspiratie, een godsgeschenk