Onbekend

Ik lees al een tijdje mee hier en ben benieuwd wat jullie te zeggen hebben over mijn verhaal! Eind januari 2015 heb ik een operatie ondergaan die 2 uur duurde. Ik heb daarna veel pijn gehad en heb ook 2 keer morfine gekregen. Terwijl ik onder invloed was van de medicatie kon ik nauwelijks een zinnig woord zeggen. Wel heb ik toen een bericht gestuurd met mijn telefoon naar mijn collega met dat ik zo ongelofelijk veel pijn had enz. De dag van ontslag uit het ziekenhuis heb ik hem spontaan een foto gestuurd vanuit mijn ziekenhuisbed met een glimlach dat alles goed ging. Ik had mijn bril op, een out of bed look, was bleek en had mijn pyjama aan. En toen is het begonnen………hij gaf na een aantal weken toe dat het DIE foto was die heb liet beseffen dat hij verliefd is. Hij zag een kwetsbare lieve vrouw en dat raakte hem op een hele intense manier. Na 4 weken ziektewet ging ik weer werken en dus ook weer carpoolen, met hem! Als we samen reden waren de gesprekken toch anders dan met andere collega’s, die klik was er altijd al. En als er iemand anders bij zat in de auto, dan kwamen we niet verder dan alledaagse dingen. Bewust, want onze gesprekken samen gingen altijd wel erg diep al zeg ik het zelf. Een dag later kwam het er bij beide uit; er is meer tussen ons. Maar anders dan wat we eerder hebben meegemaakt. Het punt is ook dat ik getrouwd ben en twee kinderen heb. Hij heeft een vriendin en woont samen. We schelen 12 jaar en hij komt van origine uit Zuid-Amerika en is 8 jaar geleden naar NL gekomen voor zijn vriendin. We hebben dezelfde rode draad in ons leven, veel is overeenkomstig! Maar onze karakters zijn echte tegenpolen! We zijn op 2 dagen na, precies een half jaar na elkaar jarig (hij waterman, ik leeuw), maar die aantrekkingskracht!!!! Ongelofelijk en gewoon niet te beschrijven. Hij ervaart hetzelfde. En ondanks we DE maatschappelijke grens van vreemdgaan zijn overgegaan, voelt het niet als vreemdgaan. Alles gaat vanzelf, we hoeven er niets voor te doen. We maken elkaars zinnen af, denken hetzelfde op sommige momenten en we hebben contact zonder de gebruikelijke communicatie middelen. Ik ben in juli 2014 gediagnostiseerd met ADHD (waar ik steeds meer aan ga twijfelen!) en bij hem is er een en al rust in mijn hoofd, tijd vervaagd, het lijkt wel magisch. Maar die shift is echt eind januari geweest! Ik zie ook overal 11:11/22:22/44/55/77/33/88Ik moet wel zeggen dat mijn leven de afgelopen 5 jaar op zijn kop heeft gestaan. Na de geboorte van mijn oudste moest ik van mezelf koste wat kost aan mezelf gaan werken; zo kon het niet langer. Ik herkende te veel van mijn vader en dat gunde ik mijn kinderen niet. Ik ging dus in therapie. Juist op het moment dat ik dacht dat het rustiger zou gaan worden en alles een plekje kreeg, gebeurd er dit! Hij is mijn soulmate en nu weet ik wat echte onvoorwaardelijke liefde is! We voelen het beide, alleen ik ben degene die het beestje een naam durft te geven. We waren beide ook niet uit om ‘vreemd te gaan’. We waren niet op zoek en het gebeurde gewoon. Wat er tussen ons is, is magisch. En zelfs dat woord omvat het geheel niet eens. Het gekke is wel dat we elkaar al 5 jaar kennen, waarom niet eerder? Nou ja, ik kan hier wel een boek over schrijven en volgens mij ben ik al aardig op weg. Maar goed ik heb door dit alles ingezien dat ik niet gelukkig ben/word van mijn huidige relatie. Ook mijn soulmate heeft dat inzicht langzamerhand gekregen. Alleen een ding waar we ons van bewust zijn is dat er iets heel erg moeilijk vinden; loslaten en iemand die ergens niets aan kan doen, pijn moeten doen vanwege jezelf.
Hij probeert heel veel dingen wetenschappelijk te benaderen, maar ik merk (en hij ook) dat het niet altijd meer op gaat! Ik heb de film ‘I origine’ gekeken en ik klikte eigenlijk de film aan omdat er iets was wat me aantrok (de titel of de cover)……bleek het over precies hetzelfde te gaan als wat wij nu meemaken! Ongelofelijk, maar toeval bestaat voor mij niet meer…….Ik zou zeggen barst los!

Antwoord 1
Ik maak hetzelfde mee, alleen al een jaar eerder begonnen, zelfde getallen, zelfde rare toevalligheden, waardoor ik ook niet meer in toeval geloof. Ik zou zeggen maak je riemen maar vast, want je bent pas net begonnen. Ik ga vriendschappelijk met hem om, wat soms best frustrerend kan zijn. Maar het is een mooie reis, je gaat veel over jezelf leren en je gaat jezelf keihard tegenkomen! Ik ben er ook nog lang niet en ik ben nu op het punt dat ik hem heel bewust ga loslaten, ook al blijf ik wel contact houden, want dit contact verbreken is absoluut geen optie, maar toch ga ik hem proberen los te laten.
(Onbekend)