Q1422 Tweelingziel of levensles?

Onbekend

In 2017 ben ik verhuisd,samen met mijn man en twee kinderen.Ik was al een tijd niet meer gelukkig in ons huwelijk,maar dacht iedere keer,het verandert wel.misschien dat een verhuizing naar een wijk ons goed zal doen.dat was inderdaad zo,we kregen meer sociale contacten,en ik voelde me beter,maar niet in mijn huwelijk.ik kreeg een heel goed contact met mijn buurvrouw,die twee huizen verder woonde.ze was officieel nog getrouwd met een vrouw,maar die relatie was over,alleen nog op papier.ik hoorde van haar hoe haar ex-vrouw was,en ze sprak nooit goed over haar.ik zag haar ex-vrouw elke twee weken als ze de kinderen kwam halen en vanaf onze eerste ontmoeting dacht ik,die heeft iets…..er was iets wat mij heel erg aan haar aantrok.ik voelde dat ik uit haar buurt moest blijven,waarom wist ik toen niet.We spraken elkaar toch op de momenten dat ze de kinderen kwam halen,en ik merkte dat iedere keer als ik haar zag dat ik het tot diep in mijn buik voelde.op een dag zat ze bij mijn buurvrouw,en toen kregen we het over muziek,dat speelde bij ons allebei een hele grote rol in ons leven,en we raakte niet uitgepraat.zomaar op een ochtend hoorde ik haar de straat in komen rijden omdat de muziek zo hard stond,ik stuurde haar een berichtje op messenger en toen is het begonnen.we stuurde steeds meer berichten naar elkaar en probeerde elkaar steeds vaker”per ongeluk “te ontmoeten,ik ging dan zomaar op de koffie bij mijn buurvrouw om haar te zien.de verliefdheid sloeg in als een bom,ineens heel heftig,heel diep.ik ben zelfs uit mijn huwelijk gestapt.wat zij in mij losmaakte,kon ik niet beschrijven,dit ging veel dieper dan verliefdheid,dit leek wel voorbestemd!!!we stuurde elk moment van de dag,ze zat elke avond bij me,woorden hadden we niet nodig want we begrepen elkaar zonder zwoorden,we maakte elkaars zinnen af en konden niet meer zonder elkaar.we functioneerde allebei niet meer als we niet bij elkaar waren,melde ons zelfs ziek op het werk om bij elkaar te kunnen zijn!
Toen kwam er een enorme tegenslag.In het verleden had ze iets crimineels gedaan waarvoor ze nu gestraft werd,ze moest eigenlijk de gevangenis in,maar kreeg een enkelband.ze moest 8 weken met een enkelband zitten ,mocht wel gaan werken maar in de weekeinden mocht ze maar van 8 tot 12 buiten.de week voordat ze hem kreeg werd ze ineens heel afstandelijk tegen mij,en het contact heel oppervlakkig.ik weet niet wat het is,maar ik kan haar niet van me afzetten,het lijkt wel of ze in me leeft,24 uur per dag,7dagen per week,zit ze in me.ik zie haar naam ineens overal,en voel me ineens zo verloren zonder haar,het lijkt wel of ik een stuk van mezelf kwijt ben.
Ze heeft gezegd dat ze het contact met mij heel moeilijk vind omdat ik ineens heel hard en heel dichtbij gekomen ben,ze zichzelf ineens heel klein voelt en ik haar kan bespelen en dat is ze niet gewend.ik voel haar om me heen,voel haar in me,maar ben zo bang dat ze me niet meer wil.ze heeft een moeilijk leven gehad en wil nu eerst hoofdstukken afsluiten zegt ze.Als dit mijn tweelingziel zou zijn,of soulmate,en het zou voorbestemd zijn,zou ze dan nog terugkeren naar me,of is ze op mijn pad gekomen als een levensles?