Onbekend

Ongeveer een half jaar geleden heb ik mijn TZ ontmoet. Vanaf dat moment kon ik hem niet meer uit mijn systeem krijgen. Hij heeft een gezin en daarom hebben we nooit hierover gepraat. Vanuit zijn kant is het is vooral aantrekken en afstoten. Ik vind dit heel pijnlijk en daarom wil ik hem loslaten. Het is me nog niet gelukt en hij zit zo in mijn systeem dat ik aan niets anders kan denken. Soms denk ik dat het makkelijker zal zijn als wij over onze gevoelens zouden praten. Ik weet dat hij dat nooit gaat doen. Ik moet het gesprek aankaarten en de eerste stap nemen. Wat is jullie ervaring hierin? Gaat het loslaten makkelijker als je met elkaar hebt gepraat?

Antwoord 1
Mijn ervaring met mijn TZ is dat het alleen maar moeilijker is geworden om elkaar los te laten nadat we onze gevoelens naar elkaar hadden uitgesproken. We zitten beide in een fijne relatie en willen die niet vebreken. Ook vreemdgaan willen we beide niet. Ik heb weleens gezegd: praten over het verlangen om samen te zijn maakt het verlangen alleen maar sterker in plaats van zwakker.
(Onbekend)

Antwoord 2
Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat je er op een gegeven moment niet meer onderuit komt om het te uiten, ofwel door praten of door je gedrag als je elkaar regelmatig ziet en spreekt. Tussen mij en mijn tz is dit deze week gebeurd. Wij hebben een vrij regelmatig contact en ik merkte wel dat er een spanning werd opgebouwd. Maar het voelde te goed om het af te kappen ( ik heb een relatie en hij ook, maar hij heeft een vriepndin die een vrije relatie prima vindt). Uiteindelijk konden we ons dus beiden niet meer inhouden en werden onze vriendschappelijke omhelzingen opeens heel intiem en zoenden we elkaar. De dag erna moest ik er met hem over praten want ik was ook van mezelf geschrokken, en toen gebeurde het opnieuw, met nog meer lichamelijk contact. Geen seks, dat niet. Maar het was er niet ver vandaan. En het erge is, het voelde zo goed! Ik heb wel een schuldgevoel naar mijn partner, maar toch voelde het goed en fijn. Tz en ik hebben met elkaar afgesproken dat het hie rbij blijft en dat we er nooit met iemand over zullen praten. Ik hoop dat hij woord houdt, en vertrouw daarop, Uitspreken is in die zin gevaarlijk dat het feit er dan echt ligt. Maar ik denk dat je het anders toch wel voelt en dan komt het er toch een keer uit, en misschien wel in ergere vorm (zoals bij ons) dan anders was gebeurd.
(Onbekend)