Onbekend

Ik ken mijn tz nu ruim 12 jaar. Beide een gezin. Heel veel fases heb ik (wij)reeds doorlopen. ‘Honeymoonfase’, duurde 6 mnd, aantrekken/afstoten duurde 6jr, de overbruggingsfase (rustperiode) zitten we nu nog in denk ik. Ik weet welke spiegel hij mij voor heeft gehouden en denkt te weten welke ik hem. Hij negeert mij eigenlijk nog altijd. Al die jaren heeft mij veel energie gekost (veel verdriet en een klein beetje vreugde, vnl in het begin) Ik ben altijd degene die als eerste contact zoekt (ook al wil ik dat vaak niet, lijkt wel of ik word ‘gedwongen’), hij is de wegloper. Hij is tegenstrijdig/wispelturig. Ik wil voor mezelf gaan, maar merk dat hij mij energetisch vasthoudt. Ik heb hem wel eens gezegd als je geen contact wil, moet je mij ook loslaten. Blijkbaar lukt hem dat niet. Ik ben er letterlijk moe van. Ik wil op deze manier geen contact meer met hem. Wat kan ik doen?

Antwoord 1
Ik herken je verhaal, het is soms zo moeilijk om los te laten. Verstandelijk kun je het niet aan jezelf uitleggen, je gaat over grenzen. Heen en weer, zo voelt het. Ik zit nu in de langste rustperiode ooit. En nog zal ik waarschijnlijk in de toekomst weer een keer zwichten. Ik zou wel ‘nooit meer’ willen zeggen, maar ik weet dat dat niet realistisch is. Toch hou ik het al een tijd vol. Ik was ten eerste op, heel moe. De rest ging vanzelf. Ik heb er wel veel voor moeten opofferen. Al had ik ook weinig keus. Het voelt of het zo moest gaan. Het klinkt wellicht simpel, maar als het begint met ‘moe zijn’ gaat het in het begin gemakkelijk. De momenten waarop je je zwak voelt, daar moet je voor oppassen. En dan kun je jezelf tegenhouden. Wat soms HEEL moeilijk is en je kan je ook erg verdrietig voelen. Ik geef mezelf gewoon geen toestemming meer, wat ik voorheen wel deed. Ik vind het ook beter voor mijzelf en mijn TZ, nog een reden. Je zult voor jezelf die afwegingen moete! n maken, elke keer opnieuw. Het is niet gemakkelijk, soms is het gewoon doorbijten. En ergens moet je het aanvoelen wat het beste is voor jezelf. En dat is ook het beste voor jullie. Heel veel sterkte wens ik je.
(Onbekend)

Antwoord 2
Hey, Ik zit net met hetzelfde. Ik kon eerst heel sterk de beslissing maken omdat ik zo kwaad ben op zijn egolichaam, die probeert er alles aan te doen om me af te stoten. Il verbrak het contact, maar elke nacht opnieuw kan zijn energie in mijn slaap binnenkomen. Daarnaast kom ik hem constant tegen sinds ik iemand nieuw heb leren kennen. Dit is trouwens ook heel moeilijk, ik heb het gevoel hem nooit te kunnen opgeven of laat staan helemaal loslaten. Die verbinding is te sterk. Nu heb ik iemand leren kennen en dat voelt goed, ik voel zelf vooral ook dat ik liefde nodig heb. Maar voel me zo schuldig en enorm verward. Heel erg moeilijk. En ik wens je heel veel sterkte met jouw tweelingsziel. Je bent niet alleen x
(Onbekend)