Onbekend

Ik ben een man van 51 en nu 10 jaar bij mijn vriendin we hebben een zoontje van vijf en mijn vraag is sinds onze relatie is zij twee keerverliefd geworden op iemand anders nu hebben we mijn inziens ook wel langs elkaar geleefd maar ik ben haar trouw gebleven en heb nu bijna elke dag weemoed als je het zo kunt nemen maar ik lig er vaak wakker van bv zij werkt een lange dag van negen tot negen en als ze thuiskomt is het kusje kusje en dan krijg ik al een diep droevig gevoel ook omdat ons zoontje nog tussen ons in ligt en als zij naar bed komt is het oppervlakkig praten als dat er van komt maar ze is meer met facebook bezig dan met ons en als dat een of twee keer per week was dan nog maar het is zover dat ik haar er op aanspreek dat wij er ook nog zijn niet dat ik haar die ontspanning niet gun maar zij vraagt aandacht en krijgt mijn aandacht en dan denk ik ons zoontje is er ook nog en als je dan uren met iemand kan appen dan kun je ons toch ook wel wat aandacht schenk en maar als ik haar uiteindelijk op aanspreek zeg ik niet om je te bekritiseren maar je zoontje is jouw alles zeg je altijd maar in de praktijk zie ik het niet je kunt uren met anderen appen maar geen vijf minuten aandacht voor ons en dan zeg ik erbij al is het niet aan mij maar ons zoontje dan hij is toch jouw alles en krijgt voor mijn gevoel niet de aandacht van jou die hij zou moeten hebben en dit gebeurt niet twee of drie keer per week maar zes zeven keer en een of twee keer per veertien dagen word het mij teveel en zeg ik het haar maar ze doet er niks mee en ik vind het eigenlijk al ver gaan dat ik haar erop moet wijzen dat we ook nog een ventje hebben en dat hij ook aandacht nodig heeft en dan is ons liefdesleven meestal alleen op haar gericht ik ga leeg uit als ik het zo goed zeg ik weet dat ik niet de perfecte pappa ben maar dat ik mijn best doe en probeer van mijn fouten te leren nog altijd maar. Ik merk dat ik vaak s’avonds in bed als zij en ons zoontje slapen wakker word met tranen in mijn ogen en pijn in mijn ziel gewoon ook om dat ik voel dat het anders moet en kan maar daar moeten er twee voor zijn en eigenlijk het elke dag s’avonds hetzelfde ritueel zij drinkt elke avond onder het mom kan ze beter slapen en ik ga daar in mee niet dat ik dan zoveel drink meestal niet maar zij elke avond en eigenlijk misschien dom van mij om daar mee in te gaan maar dat is zo gegroeid noem ik het maar ik noem het emotioneel vreemdgaan wat zij deed of wat haar is overkomen maar ze zegt ze houd van mij en het probleem is dat ik het niet voel of merk als het erop aankomt ook omdat zij alles over haar heen laat komen maar er komt voor mij niks terug zo’n eenrichtingsverkeer ik hou mij voor dat komt omdat we langs elkaar geleefd hebben maar hoelang duurt het voordat dat weergoed komt als het goed komt zodat mijn gevoel niet steeds van die weemoedige momenten of klappen krijgt ik ben bij een therapeut geweest maar zij wou niet ook niet naar een relatie therapeut maar ik merk dat ik er onder lij en dat innerlijke intense gevoel wat ik voor haar voel niet beantwoord word en dat dat op den duur ook wegebt en als ik het erover wil hebben zij zich voelt aangevallen wat niet mijn insteek is maar ik wel het gevoel krijg dat het haar niet boeit hoe ik mij voel,ik laat het hierbij en het verhaal springt misschien van de hak op de tak af en toe maar in zijn geheel misschien dan toch een bepaalde hint in een of meerdere richtingen .

Antwoord 1
Trek je conclusie, je bent niet gelukkig en je verdient beter. Zet de stap die je nemen moet en alles wordt (uiteindelijk, niet meteen!)beter voor je. Als je het gevoel hebt er alles aan gedaan te hebben is het voldoende. Je kunt iemand niet veranderen. Je hoopt continu opverbetering, maar die zal op deze manier niet gaan komen. Echt niet. Kom in contact met je gevoel en volg het, dan kom je in je kracht. Dus ga jeeigen leven leven en concentreer je niet meer op haar (dat is wat zij ook doet). Jij bent verantwoordelijk voor je eigen geluk en dat van je zoontjeen zij voor haar geluk. Kom los van haar, in de relatie of erbuiten, maar ga zelf leven, zet stappen. Het is moeilijk, maar je kunt het! Het is niette voorspellen wat er zal gebeuren, maar hoe dan ook zal het tij ten goede voor je keren, sta er blanco in en hoop nergens op. Sterkte!(Onbekend)

Antwoord 2
Je vraagt “verkeerd begonnen of niet de ware?” Ik denk beiden. Jouw vriendin wil haar gedrag niet veranderen, ook niet nadat jij haar er(vaak) op aanspreekt. Jullie hebben een kindje dat haar aandacht ook nodig heeft maar zij heeft het te druk met andere zaken. Het klinkt wellicht hard, maar als je niet ingrijpt ga je hier aan onderdoor: stel haar een ultimatum. Ze moet stoppen met facebooken en appen met een andere man zolang zij met jou samen is. Het gaat te ver. Misschien voelt ze wel meer voor die ander, maar dan moet zij daar duidelijk over zijn en jij mag er naar vragen. Dus vanavond een goed gesprek aangaan en eerlijkheid eisen. Het kan hard zijn wat je dan te horen krijgt, maar beter dan zo in hetluchtledige te blijven.Ik vind dat zij erg verkeerd bezig is, ook al zou ze verliefd zijn, en ook al zou dat misschien wel op een tweelingziel zijn, het is nooit debedoeling van een tweelingzielliefde om het geluk te bouwen op het verdriet van anderen. (Onbekend)