Onbekend

Vreemd genoeg dacht ik dat ik klaar was met mijn tz. Al die tijd heb ik weinig of niet aan hem gedacht. Plotseling ontvang ik vorige week na 1,5 jaar een mail van hem. Zogezegd dat er nog post van mij bij hem binnen komt. Ik verzocht hem het anders per post te versturen en als het niet anders kan samen af te spreken, niet wetende om hoeveel poststukken het gaat. Het bleek om 1 poststuk te gaan. Zijn mails zijn op z’n vriendelijks en liefdevol?! We halen onze mooie herinneringen op. Hij eindigt dat het gevoel van liefde voor mij er bij hem nog steeds zit.Voorafgaand: We hebben een relatie gehad van bijna 2 jaar. We waren nog niet uit elkaar of hij had al een ander achter mijn rug om. Al snel ging hij met haar samenwonen en verzocht mij spoedig mogelijk zijn huis te verlaten. Ik had hier veel verdriet en pijn van gehad.Ik heb het verwerkt en ben doorgegaan. Begin dit jaar heb ik hem een afsluitbrief gestuurd en wenste hem alle warmte toe.Waar nu bij mij de verwarring ligt. Ik heb er 4 jaar over gedaan om alles weer bij mij op orde te krijgen. Ik wil hem wel terugmailen maar ook weer niet vanwege ons verleden. Hij heeft letterlijk op mijn ziel getrapt. Daarbij lijkt het erop dat hij niet veel veranderd is en nog altijd uit eigenbelang handelt. Ik twijfel: met wat voor doel zou ik nog contact met hem onderhouden. Hij is niet in staat om achter zijn masker vandaan te komen. Anderzijds loop ik tegen de binding aan die wij hebben, het trekt. Al met al denk ik dat de ‘post’ een smoesje was van hem om in contact met mij te komen.

Antwoord 1
Volg je geVOEL! En om zeker te weten wat je gevoel is, stel je jezelf in gedachten een vraag over de kwestie. (Bijv. “wil ik een relatiemet hem”, of “wil ik weer contact met hem”). Het zachte, rustige antwoord (een simpel ja of nee) dat je krijgt, is je gevoel. Het antwoord dateroverheen schreeuwt, “JA!” of “NEE!”, en daarbij direct met allerlei argumenten aan komt, is je ego, je emotie. Volg je gevoel en blijf dit telkensaan de kaak stellen. Je kunt hierbij ook je linkerhand op je onderbuik leggen, want daar zit je gevoel. Luister ernaar en volg het. Ik wens je veelwijsheid, kracht, sterkte en geluk toe. P.s. Ik herken je verhaal en je pijn. Het speelt bij mij ook, en het is niet te verklaren, niet tebegrijpen, hoe graag we ook willen. Daarom als enige middel kunnen we op ons gevoel vertrouwen. (Onbekend)

Antwoord 2
Dankjewel voor je reactie. In beide gevallen is mijn antwoord een ‘neen’. De band die er overblijft is niet te verklaren en moeilijk uit teleggen. Op deze site heb ik een tal berichten gelezen, gaan ervan uit dat je weer samen komt. In mijn geval vraag ik me dan af, wat is uiteindelijkhet werkelijke doel van tweelingzielen…. Het kan toch niet zo zijn dat je uiteindelijk weer bij elkaar terugkomt. Hoe verklaar je dat als eenvrouw van 50 jaar een tweelingziel van 20 jaar heeft……, zo heb je nog meer van die combinaties. (Onbekend)

Antwoord 3
Fijn dat je wat aan mijn antwoord had. Ja ik lees dat ook altijd en vraag me hetzelfde af. Wellicht gaat het niet perse om het huidige
leven, maar komt het in een volgend leven of in het hiernamaals. Maar meestal heb ik daar geen vrede mee, omdat “ik” het dan niet meer mee maak.
(Onbekend)