Onbekend

Hoihoi ik zit er doorheen wbt mijn tweelingziel.Weet zeker dat hij het is alleen ben zo boos op hem.Als ik antwoorden vraag lult hij erover heen .Of maakt een antwoord waar je alle kanten mee op kunt.Als ik hem zie voel ik zo n intens gevoel dat ik niet weg wil , meer dan 4 keer knuffelen gebeurd ook dan.Er zijn chatgeschiedenissen ,gebeurtenissen etc alles verklaard het maar nu ik zo boos ben twijfel ik aan hem.Hij is getrouwd en heeft kinderen, ik ben een alleenstaande moeder en al 3 jaar geen relatie.Op een of andere manier hoop ik op een wonder om bij hem te mogen zijn maar als ik zo de hele situatie over zie krijg ik het gevoel dat dat nooit gaat gebeuren.heb hem al een paar dagen niet gevoeld en vanmiddag dacht ik dat ik zijn energie weer voelde ,maar die wil ik niet .Alles gaat zoals hij het wilt,energetisch komt hij maar wanneer het hem uit komt en zo niet blokt hij me.Ik voel me waardeloos en totaal niet belangrijk voor hem ,terwijl als ik daar ben het gevo! el zo anders is .Weet dat mijn jaloezie zo word getriggerd en dat het een egodingetje is.Maar wil me niet meer met hem verbinden en hem ook blokken alleen heb ik geen idee hoe.Het lijkt alsof ik het nu doe maar voel helemaal geen liefde meer stromen en voel me waardeloos.Toen ik hem vroeg ‘zijn wij soulmates ?’kreeg ik mmm weet niet hoe ik het moet noemen maar soulmates zo zou je het kunnen noemen.En antwoorden als ‘onze zielen willen blijkbaar wat van elkaar ,en nog veel meer dingen dan denk ik ja is toch overduidelijk? .Hij ontkend me, laat me nu met een klote gevoel achter ,met vragen maar ook op dit moment met heel veel boosheid.Soms is er een soort haat gevoel en soms het ultieme gevoel.Op dit moment heb ik hem 5 weken niet meer gezien.Probeer mijn leven weer een beetje op te bouwen ,maar de hunkering naar hem en weer samen te zijn is zo groot.En dan twijfel ik weer ,is het wel zo ?is hij wel mijn tweelingziel?als hij het een zegt maar het ander doet.Een keer dat ik bi! j hem was gaven we elkaar 6 knuffels in een paar uurtjes tijd.Hij zuch te een keer zo diep zo van ‘eindelijk thuis’.Voel me nu zo waardeloos en in de war.Op een of andere manier zelfs gebruikt.En ja misschien een dader slachtofferhouding.Hij houdt onvoorwaardelijk van iedereen ,en ooit vroeg hij ‘dus je houdt niet onvoorwaardelijk van me als je zo bezitterig en jaloers bent.Misschien heeft hij daar een punt.Maar ik wil niet met iedereen een relatie waar ik onvoorwaardelijk van hou.Voor mij is het zo ‘ik heb hem gevonden wil bij hem zijn , met alle tegenslagen en mooie dingen.Hij niet heb ik het idee.Hij doet alsof hij gelukkig getrouwd is ,maar mijn gevoel zegt van niet.En de woorden van maanden terug met ‘wat is huwelijk voor jou ?hij zei voor mij niks .Ik zei dat ik alleen geloof in een spiritueel huwelijk wat ook zo is.Wie van de mensen hier die hun tweelingziel hebben ontmoet herkennen dit? liefs

Antwoord 1
OOh herkenbaar!Ik ben ook de single one in het verhaal.Mijn TZ erkent gelukkig wel de intensiteit tussen ons.Hij heeft echter heel bewust gekozen voor zijn gezin. Ik ben zelf bij mijn gezin weg gegaan.Heel lang heb ik daar aan mee gewaaid.Omdat ik hem niet kwijt wilde. Maar uiteindelijk ben ik het anders gaan zien. Ik verrijkte hem alleen nog maar, maar hij belemmerde mij vooral. Ik voelde me alleen nog maar goed bij hem. En.. ja, natuurlijk hield hij het 40 jaar met mij vol, als TZ in een affaire naast zijn zij.Ik heb iets gedaan wat hij nooit had verwacht, juist omdat hij me ineens weer meer ging geven. Ik heb het contact verbroken. Ik wilde verder met mijn leven, en ik vond oprecht dat hij ook op de blaren moest zitten van zijn keuze, namelijk zijn leven met zijn gezin op de eerste plaats houden. Super nobel van hem en ik vind het ook nog eens heel goed (ben zelf ook gescheiden dus ken ook de vervelende consequenties en ik kon niet wat hij kan). Maar ik vond ineens heel sterk dat ik hem mijn leven niet meer moest laten belemmeren (ok, deed ik zelf door hem toe te laten) en ik zijn leven te veel voedde. Hij wilde geen contact meer als ik niet meer wilde. want dat kon hij niet. En ik heb dapper ingestemd met geen contact. Nu drie weken verder. En ohoh, heel veel gehuild en veel geslapen. Ineens dromen waarin we contact lijken te hebben. De verbinding is er vanuit mij continue. Ik voel me echter wel weer vrij, een leeg hoofd en weer gedachten op mijn eigen leven ipv dat van hem gericht.Dus het voelt voor mij wel goed. Al hoop ik van de ene kant dat ik hem ooit weer zie, ik kan het denk ik nu niet eens aan. Een blik van hem in mijn ogen en ik begin volgens mij te huilen of zak door mijn benen.Ik zeg mezelf dan ook dat ik hem vast niet tegen kom zolang ik dat nog niet aan kan.want eerlijk.. als wij als één ziel op deze aarde keuzes hebben gemaakt dan vertrouw ik er op dat mijn TZ en ik het zo hebben afgesproken! Volg je hart en zorg dat je goed weet wat je zelf waard bent, dat heeft mij heel erg geholpen! (Onbekend)