Q1252. Kan dit ooit nog in orde komen?

Onbekend

Vorige zomer heb ik naar mijn gevoel mijn zielsliefde tegen gekomen… Hoewel hij eigenlijk van uiterlijk niet het type man is waar ik normaal op val, was het toch liefde op het eerste gezicht bij de eerste oogopslag… Speelsheid was van de eerste moment troef en hoewel we op drie kwartier van elkaar wonen heeft het ons niet tegen gehouden elkaars gezelschap nadien op te zoeken en te willen blijven zien… Gedurende een maandwas het vrij heftig tussen ons en hadden we het beiden goed te pakken… Tot plots van de ene dag op de andere zijn verleden alles in 1 vloedgolf wegveegde… Blijkbaar had hij een vorige relatie nog niet kunnen plaatsen en was hij helemaal de kluts kwijt… Maar wist hij ook niet goed wat hij met ons moest aanvangen want me nog graag zag maar het gewoon niet meer wist… 2 maand is er buiten beperkte sms amper contact tussen ons geweest.Tot eind november er een doorbraak was en we terug afspraken met elkaar… Het verliep eerst wel stroef omdat ik eerst niets durfde te vragen over de situatie uit angst hem terug van me af te stoten. Al snel bleken er nog gevoelens te zijn en is hij zelfs naar mij gekomen om samen oud op nieuw te gaan vieren… Hoewel ik zelf niet eens een relatie vernoemd had voelde hij snel de verstikking daar terug in te zitten en nog altijd niet te weten of hij echt al toe was aan een relatie… Ook al was hij in mijn plaats aan het denken en beslissingen aan het maken zonder het daar ooit met mij over te hebben… Weer was er een stilte van 2 maand tot hij er voor open stond eens een deftig gesprek erover te hebben. Terwijl ik voor mezelf erop had voorbereid dat we ons hoofdstuk gingen afsluiten omdat zijn gevoel voor mij er niet meer optimaal was, zei hij op het einde van het gesprek dat hij geen hoofdstuk tussen ons wou maar een boek en dat boek totaal niet toe wou en niet wou afsluiten… Waardoor ik nog een tikkeltje hoop kreeg en er echt in geloofde dat we er samen wel zouden uitkomen!… Maar niets was minder waar… Na 2 weken was hij weer wisselvallig en wist hij het helemaal niet meer en zei hij ook dat hij gewoon geen tijd had en nu enkel en alleen aan zichzelf wou denken… Daarop stelde hijvoor het boek even terug in de kast te zetten en te zien of we er nadien nog in willen herlezen en bij schrijven… Dat gaf mij totaal geen fijn gevoel en had echt het gevoel van als een jojo behandeld te worden… Ik wou het aflsuiten en afscheid nemen… Maar dit wou hij dan weer niet…Weer 2 maand ging erover tot we elkaar terug zagen… Op zich fijn elkaar terug te zien alleen is hij deze keer te fel over mijn grens gegaan waardoor ik niet weet of ik hem dit ooit nog kan vergeven en hem ooit kan toelaten terug in mijn leven te komen ondanks ik hem nog zielsgraag zie… Dat vind ik nog het ergste van al, dat ondanks hij mij deze keer zo’n pijn heeft gedaan ik hem nog steeds heel graag blijf zien… Vandaar dus mijn vraag of dit echt ooit nog in orde kan komen eens ze over je grens zijn gegaan en ze je vergeving waard zijn…! Is een gevoel dat ik nog nooit heb gehad… Zo tegenstrijdig… Nu ben ik degene die het contact verbroken heb omdat waar hij aan mee zal doen me te fel pijn doet en in mijn ogen geen respect toont naar mij toe… Maar toch blijf ik hem missen en voel ik hem in mijn nabijheid wanneer ik mijn ogen sluit… Iemand enige raad?

Antwoord 1
Misschien helpt het jou om je aandacht meer op jouw eigen behoeften te richten. Ja je vindt hem leuk, maar is jullie verstandhouding op deze manier wel genoeg en vreugdevol voor jou? Ziet hij wel in hoe bijzonder jij bent en dat jij het allerbeste verdient? Zie je het zelf?(Onbekend)

Antwoord 2
Ik heb iets soortgelijks meegemaakt. Het heeft ruim 1,5 jaar geduurd. Aantrekken, afstoten, aantrekken, afstoten. Het maakt je kapot. En het zal doorgaan zolang jij niet definitief loslaat. Ik heb me gesterkt gevoeld toen ik boeken las over borderline en over psychopathie. En het wil niet zeggen dat ik niet van hem houd. Ik houd zielsveel van hem, maar nog meer van mezelf sinds kort en laat me niet kapotmaken. Het is ZIJN probleem en ZIJN gemis en ik kan hem daar NIET bij helpen. Hij zal het ZELF moeten doen.. En zo niet, dan niet. Sterkte! (Onbekend)