Onbekend
Alweer 18 jaar verder en zonder te beseffen, of doelgericht te zoeken, kwam ik hem een paar maanden geleden weer tegen op mijn werk.
Ogen
Ik keek in zijn ogen en hij in de mijne. Die aantrekkingskracht via de ogen deed me verblinden. ‘Wat was daar toch mee?’ vroeg ik me af “zo
hypnotiserend.” Iedere keer als hij me aankeek deed het me smelten. Ik durfde hem gewoon niet meer aan te kijken, omdat ik dan de concentratie
eigenlijk de hele controle over mezelf verloor.
In mijn systeem
Omdat ik op meerdere locaties werkte, kwam ik hem niet elke week tegen.
In die tussentijd dat ik hem niet zag, wist ik niet wat er met mij aan de hand was. Maar ik moest steeds maar weer aan hem denken. Tijdens het werk,
tijdens de dagelijkse verplichtingen. Steeds maar die ogen en zijn gestalte in mijn gedachten. Hij zat gewoon in mijn systeem.
Verliefd
Ik kon hem niet meer uit mijn gedachten verbannen. Vlinders in mijn buik.
Zelfs dagdroomde ik over dat hij mij kuste en me stevig vasthield. Dit gevoel kon ik niet onder controle houden. En dit was zeker niet de bedoeling,
want de man waar ik mee getrouwd ben daar hou ik zielsveel van. Ik wilde niet laten gebeuren dat dit huwelijk naar de klote zou gaan door
kalverliefde.
Gezellig kletsen
Ongeveer één keer in de week kwam ik hem weer tegen op mijn werk. Met al mijn collega’s kon ik gezellig kletsen. Hem negeerde ik. Het voelde wel als
onbeschoft. Maar als ik naar hem keek, deed me als trillen op mijn benen, zweten, dichtklappen, hartkloppingen, smelten, onzeker worden. En die blik
was oogverblindend alsof er fel licht naar mijn gezicht scheen. Ik wilde wel met hem in gesprek, maar ik durfde niet, want ik werd zo verlegen van
hem. Waar had ik ‘m toch eerder gezien. Was het op een feestje of tijdens een sollicitatie gesprek?
Samensmelting
Meerdere keren. Dat was héééél fijn.
Muziek
Bij elk liefdesliedje smolt ik weg en dacht aan hem. De vlinders vlogen alle kanten op. Teksten triggerden mij. Steeds meer en steeds meer
overweldigde de verliefdheid als zoete kussen.
Vreemdgaan
Door al die gevoelens ging de aandacht steeds minder naar mijn partner.
De liefdesgevoelens die ik voor de man kreeg voelde was als vreemdgaan.
Ik durfde ook niet aan mijn eigen man hierover te vertellen, want ik had geen zin om uitgelachen, voor gek verklaard of boos op me zou worden.
Misschien zou ik mijn man hierdoor wel kunnen verliezen. Verliezen dat wilde ik absoluut niet, want we hebben zoveel leuke dingen in het
vooruitzicht. We praten over van alles. Alleen dit is mijn geheim. Een rot geheim.
24-uurs dienst
Omdat ik 24 uur met mijn geheime liefde bezig was, begon ik het gevoel te haten. Ik begon hem te haten, omdat deze gevoelens met hem te maken had.
Tegelijkertijd angst, angst voor de grote boeman en – vreemd – angst om hem te verliezen. Jaloers, jaloers op dames die wel goed met hem overweg
kunnen. En jaloers op zijn gaven. Sliep slecht, at slecht, zoop veel en rookte veel. Het gevoel kon ik geen plekje geven wat resulteerde tot een
burnout.
Spiritueel
Door het liefde gevoel heb ik mezelf beter leren analyseren en ‘het voelen’, wat een hele tijd is weggeweest is terug gekomen.
Loslaten
En nu. Het gaat weer beter. Al een hele tijd heb ik ‘m niet meer gezien en gesproken. Zit nu in rustig vaarwater. Leef van moment tot moment. Van
dag tot dag.
Vragen
En dan vraag ik me af: “Was dit nu Kalverliefde of liefde van een tweelingziel.” Als ik de verhalen hier zo lees, dan komt het best wel overeen met mijn gevoel. Voelt hij dit ook zo? Is hij net zo verlegen als ik ben? Ik zal er alleen achter kunnen komen door hem te spreken, dat weet ik. Maar
ja, ik wil niet afgaan. Terug in mijn comfortzone. Wat was toch het doel van deze ontmoetingen? Oude liefde roest niet, ofzo? En ja, ik mis hem!