Onbekend

Hallo allemaal, Ik ken mijn tweelingziel nu ong. een jaar. Soms twijfel ik wel eens of er bij ons sprake is van tweelingzielen (waarschijnlijk zit mijn ego er dan tussen) De eerste maanden waren werkelijk een hemel op aarde met hem en was er geen angst. Nu is het al een aantal maanden aantrekken en afstoten.
Ik ben nog nooit langer dan een week bij hem geweest omdat het me dan allemaal teveel word en ik weer weg wil vluchten. Hij confronteert me met mijn gedrag en conditioneringen, vaak zonder dat hij het door heeft en dat kwetst me (komt door ervaringen uit het verleden). Ik besef dat de angst vanuit mijn kant komt en ik wil gewoon heel graag dat t allemaal werkt tussen ons maar heb het gevoel dat ik nu echt een tijd rust wil omdat de
angsten soms echt te heftig zijn. Dat vind hij moeilijk te accepteren en hij zou graag zien dat ik de confrontaties gewoon aanga maar het word me vaak teveel(vooral met andere personen erbij, sociale angst). Ik herken mezelf de laatste tijd helemaal niet meer, ik blokkeer in zijn bijzijn, word heel stil, moeite met communiceren enz. Hij is al een stuk verder in zijn spirituele ontwikkeling en wil mij meetrekken maar dat gaat vaak niet. Ik beland in negativiteit en twijfel aan mezelf. Ik zou graag horen of er iemand te maken heeft met soortgelijke ervaringen en of het inderdaad beter is om elkaar een tijd niet te zien.

Antwoord 1
Ja, wij gingen na een relatie van 7 maanden uit elkaar. Na 2 maanden begon het aantrekken en afstoten van zijn kant. Hij had ook die angsten en twijfels. Ik wilde hem niet loslaten maar hij zag dat ik eraan kapot ging en heeft de relatie toen verbroken. Maar daarna ging het
aantrekken en afstoten gewoon door. Nog eens 11 maanden. Langzaam werd ik wat sterker. Nu hebben we elkaar al een half jaar niet gezien en elkaar heel sporadisch gesproken. Ik merk dat de heftigste gevoelens eindelijk iets milder worden, de scherpe kantjes gaan ervan af, maar ik mis hem vaak.
Ik ben me wel enorm gaan ontwikkelen sinds we uit elkaar zijn en kom op mijn pad terecht, maar had dit liever in samenzijn met hem gedaan. Maar blijkbaar kon dat niet of was dat niet de bedoeling. Ondanks het enorme verdriet is er ook opluchting dat het aantrekken en afstoten voorbij is, dat is zo slopend…. En ik ben blij met mijn vooruitgang en ontwikkeling. Sterkte en wijsheid toegewenst!
(Onbekend)

Antwoord 2
Bij je zielsliefde wordt je idd gespiegeld. Angsten komen naar boven die eerst verwerkt en geaccepteerd moeten worden wil je verder in het proces komen. Bij terugtrekken stel je enkel het proces uit. Wanneer er weer contact is, wordt je vanzelf weer op het punt gespiegeld waar je in je proces was gebleven. Hoe moeilijk het ook is, probeer voor jezelf duidelijk te krijgen waarmee je zielsliefde je mee spiegelt en wat dit in je vroegere leven op slaat. Jou twijfel/onzekerheid is al eerder ontstaan. Dat kan bijvoorbeeld door je ouders of door je omgeving op school e.d. Het is geen probleem om even tijd en ruimte te nemen om door je proces heen te gaan. Het “wekelijks” aantrekken en afstoten is juist voor de ander heel
pijnlijk. Geef iig niet op. Het is onmogelijk je hele leven in een “week” tijd uit te werken. Gr.
(Alicia)