Onbekend

Mijn TZ is een vrouw haast dubbel van leeftijd als ik. Ik ben ook een vrouw. Zij blijkt het Borderline syndrome te hebben en is daardoor onvoorspelbaar in haar emoties en gedrag. Met haar te leven is uit zoo veel oogpunten onmogelijk: geslacht, leeftijd, Borderline, ook beroep. De tijd samen was heel mooi, leerzaam en heel zwaar, toch weet ik dat ik noch altijd van haar hou en dat deze liefde eeuwig is. Ik ben nu in mijn zevende jaar aan het verwerken en hoewel ik een fysieke relatie altijd had afgeweerd en nu voel dat ik eindelijk ook mijn eigen leven kan leven (ook zou dat niet zo intens zijn dan met haar) en haar heb losgelaten, kwam zij op het moment dat ik haar los heb gelaten in mijn droom en hadden wij in het astraal seks met elkaar. Ik denk dat het met mij nu veel beter gaat. Zij kampt nog altijd met de zelfde problemen. Ik zou zo graag weer alles met haar kunnen delen- all mijn gevoelens, gedachtes mijn hele zijn. Het is moeilijk voor mij accepteren dat ik dat niet meer zou kunnen van wegen de omstandigheden zoals werk, Borderline, geslacht, leeftijd. De laatste tijd zijn wij weer in contact door toeval help ik haar bij haar werk. Het is moeilijk in haar ogen te kijken en niet je hart uit te storten…