Onbekend

Ontdekt: Dat dit geen gewone verliefdheid is blijkt wel uit het feit dat ik na 18 jaar nog steeds net zo hevig verliefd of misschien nog wel verliefder ben dan in het begin. Hij is al heel lang in mijn leven als mijn zwager, de broer van mijn man. En vanaf het begin konden we het heel goed met elkaar vinden. Ik werd al snel verliefd op hem en nu, na bijna 20 jaar, ben ik dat nog steeds. Niemand weet het, mag het weten. Want er rust een heel zwaar taboe op. Het is hoogverraad vindt de wereld, dit is onmogelijk en hoogst verwerpelijk. Iedereen zou over me heen vallen als ik dit bespreekbaar zou maken en dus houd ik wijselijk mijn mond. Wat zou ik ook moeten vertellen? Dat ik mijn hart heb verloren aan de broer van de man aan wie ik eeuwige trouw heb beloofd? Er is tussen hem en mij nog nooit iets gebeurd en ik weet dat dat ook niet zal gebeuren omdat wij beiden van mijn man houden.
Meestal kan ik het goed aan om met deze gevoelens te leven en ben ik blij dat hij in mijn leven is. Dat we elkaar zo goed kennen en dat ik energie krijg van de momenten dat ik hem zie. Hij weet het niet, althans, ik heb het hem nooit verteld. Maar ik denk dat hij hetzelfde voelt. Hij heeft weleens hints in die richting gegeven en ook opgemerkt dat hij dit als onmogelijk ervaart. Beiden zitten we muurvast en soms levert dat pijnlijke frustraties op. Ik voel hem op afstand, ik ontmoet hem in dromen, ik ontmoet hem in het echt en voel dan de energie tussen ons dansen. Zijn ogen spreken boekdelen. Hoe dit verder moet weet ik niet, we leven gewoon dag na dag, niet eens ongelukkig met ons leven. Maar met elkaar zouden we compleet zijn, met hem zou ik overal kunnen leven.
Ik denk dat we geduld moeten hebben tot een volgend leven, of tot het moment dat ik weer vrij zal zijn. Maar dat betekent dat er eerst veel verdriet zal zijn en daar kijk ik niet naar uit. Ik neem het dag bij dag, we zien wel wat het universum voor ons bedacht heeft. Ik heb vertrouwen dat het gaat zoals het moet gaan. Ik kan dit met niemand delen dus ik ben erg blij dat er in deze tijd manieren zijn om het toch anoniem kwijt te kunnen. Want soms is het verstikkend. Dat hij mijn tweelingziel is staat voor 100% vast, daar heb ik geen enkele twijfel over. Waarom wij elkaar in dit leven moeten tegen komen en in zo’n onmogelijke situatie zitten, daar heb ik geen antwoord op. Moeilijk is het wel. Vraag: Zijn er nog meer mensen die een zielsliefde hebben die je schoonzus of zwager is? En hoe ga je daarmee om?