Onbekend

5 jaar geleden heb ik via internet een jongen leren kennen. In het begin keek hij heel erg de kat uit de boom maar al heel snel bleek dat we een sterke band hadden. Ik zat toen nog in een slecht huwelijk en ik had alleen via msn en later via telefoon contact met hem. Toen mijn man daarachter kwam moest ik het contact verbreken…ook al zei ik dat het puur vriendschappelijk was, en dat we meer broer zus voor elkaar voelden dan wat anders… ik moest stoppen. Dat heb ik geprobeerd maar ik kon hem niet loslaten… het gevoel voor hem was zo sterk dat ik hem niet kon laten gaan. Ik heb toen stiekum contact gehouden. Twee jaar nadat ik hem heb leren kennen zijn mijn man en ik gescheiden, dit had trouwens niets met hem te maken…het contact werd daarna hechter…maar soms was het verwarrend…hij duwde me van zich af en trok me tegelijkertijd ook naar zich toe… hij kan moeilijk over zijn gevoelens praten en ik ben de enigste waar hij heel open tegen was en is…toen we eindelijk na drie jaar elkaar ontmoette, dit was met een groepje waar we altijd samen mee chatten… Waren we best verlegen naar elkaar toe… ik had een knoop in mijn maag toen ik hem voor het eerst ontmoette, vond het doodeng…de tweede keer dat we een weekendje in een huisje met dat groepje afspraken en het weekend was voorbij heb ik mijn ogen uit mijn hoofd gehuild….ik voelde me zo leeg zonder hem…ondertussen 3 jaar verder hebben we dagelijks contact via whatsapp, bellen we regelmatig…maar wat mij zo bezighoud is het gevoel dat ik voor hem heb…een gevoel wat ik niet kan beschrijven…het zit zo ontzettend diep dat ik niet weet wat ik ermee aanmoet… we hoeven elkaar maar aan te kijken en we weten wat de ander bedoelt… we typen regelmatig precies hetzelfde op exact hetzelfde moment, …lijk net of we telepatisch zijn….we wonen 300 km van elkaar vandaan maar hij voelt precies aan of er wat met me is, en andersom… zijn broer zou vorig jaar naar vrienden van ons op vakantie gaan en daarna naar ons komen…hij kwam niet mee omdat hi j lichamelijk toen niet kon, slikte morfine etc…dus ik ging naar die vrienden toe en toen ik in de auto zat voelde ik gewoon dat hij er wel bij was… en toen ik eraan kwam was hij erook…terwijl ik dat niet had kunnen weten, maar dat was mijn gevoel die dit zei….als ik bij hem ben is het net thuiskomen… ik voel de rust in mijn lijf terugkeren…we zijn nooit uitgepraat…dagen elkaar uit, we geven elkaar tegengas…ik heb tussendoor nog een relatie gehad maar gevoelsmatig stond hij tussen ons in….zelf mijn vriendin zei dat ze een enorme spanning tussen ons voelt als we bij elkaar in de kamer zijn….ik word als een magneet naar hem toegetrokken…mijn relatie heb ik verbroken omdat gevoelsmatig niemand tegen hem opkan…zijn broer had al tegen hem gezegd dat hij moest oppassen dat hij niet tussen mijn toemalige vriend en mij in moest staan. Ik weet dat hij niet zonder mij kan, en ik voel me ook doodongelukkig zonder hem… het is net als ik bij hem ben, dat ik dan pas compleet ben. Ik zat te googlen op internet en kwam op deze site terecht en kom hier zoveel herkenbare gevoelens en situaties tegen… Ik heb een paar jaar geleden wel eens tegen hem gezegd dat die broer zus band, hoe hij het altijd omschrijft voor mij veel dieper zit, ik zei.. mijn gevoel is net alsof je mijn tweelingbroer bent maar dan nog dieper. Maar als ik eerlijk ben… dit is meer dan een broer… dit is de liefde van mijn leven… maar door diverse omstandigheden is een relatie niet makkelijk… maar ik voel me zo eenzaam zonder hem. Hij vuld me in alles aan… hebben dezelfde interesses.. hij is de enige waar ik alles tegen kan zeggen… heb ik mijn tweelingziel gevonden of is hij een soulmate? Gevoelsmatig zit het zoveel dieper… dit is allemaal zo nieuw voor me.