Paul

Deze vragen stel ik niet voor mijzelf maar voor mijn zus. Zij denkt haar zielsverwant te hebben gevonden; een man die zij in weze niet persoonlijk kent, en zij heeft hem mee uit gevraagd. Nu is hij in een andere relatie verwikkeld, heeft dus nee gezegd, en nu is het verdriet van mijn zus in intens. Voor mij is het moeilijk te begrijpen, omdat zij de man 2 keer 5 minuten heeft ontmoet, maar ik doe mijn best te bevatten wat er hier gebeurt. Mijn vragen zijn: hoe kan het dat zij zo intens op de afwijzing reageert? Welk nut heeft het om een zielsverwant te ontmoeten, terwijl men er niets mee kan? Welke les wordt hier in het leven uit getrokken? En vooral; hoe gaat mijn zus hiermee om? Het is voor mij moeilijk aan te zien dat zij obsessief verdrietig is. Ik hoop dat u mij verder kunt helpen. Met vriendelijke groet

Antwoord 1
Ach wat ontzettend lief…. jouw zus boft enorm met een broer als jij! Het kan inderdaad ontzettend veel pijn doen, niet normaal zoveel pijn, dat weten de meesten hier op deze site. Steun haar maar zoveel je kan en toon begrip, maar dat doe je volgens mij wel. Ja en de lessen….die zijn voor iedereen verschillend…je leert juist die lessen die voor jou van belang zijn. Het heeft vaak wel met bepaalde angsten/blokkades te maken. Als het eenmaal begint, ga je een enorm lang proces in. Iedere keer weer een stap verder. Als je eenmaal voorbij de fase van de intense pijn bent, die helaas best lang kan duren (maanden tot jaren), dan komt het leuke stuk. Dat je voelt dat je beloond wordt. Dat je boven jezelf uitgestegen bent en je op je pad bent gekomen. Ook dan val je soms nog even terug, maar kun je het meestal beter en sneller een plek geven. Het gaat om zelfontwikkeling. Zolang je zus wil groeien, zal het goed komen. Blijf haar dat maar steeds zeggen, dat het goed ko! mt. En wat dat ‘het’ is, dat weten we niet. Het kan zomaar iets heel anders zijn dan ze nu zou willen.. En dat is de groei.. En laat haar lezen, en zichzelf spiritueel ontwikkelen. Er zijn zoveel leuke dingen te doen op dat gebied. Zweethutten, trancereizen, regressietherapie… Ik werd er allemaal erg blij van omdat alles langzaam op zijn plek viel. Maar zwaar en moeilijk dat ik het heb gehad! Ben er nu net een paar weekjes bovenop….en het is 3 jaar geleden begonnen… Sterkte en veel liefs voor je zus. En met zo’n broer komt het vast goed met haar!
(Onbekend)