Onbekend

Ik heb mijn zielsliefde los moeten laten en dat doet me zo verschrikkelijk veel pijn. Graag zou ik willen weten als andere dat ook hebben moeten doen, hoe die daar mee zijn omgegaan met dat verdriet en of ze uiteindelijk weer een beetje hun draai hebben kunnen vinden.

Antwoord 1
Ik heb mijn zielsliefde ook moeten loslaten (wie niet?) en dat is altijd moeilijk maar je zult merken dat jullie verbinding nooit zal verdwijnen, ook al kan dat nu anders voelen. Die zielsconnectie is er en die is er voor altijd. Loslaten betekent niet de ander uit je systeem en leven bannen maar loslaten in liefde, niets meer verwachten, onvoorwaardelijke liefde voelen. Die ander voelt dat en komt vanzelf bij je terug, of dat nu in het aardse bestaan is of in het astrale, jullie zullen weer samen komen.
(Onbekend)

Antwoord 2
Dacht nooit meer normaal te kunnen functioneren, MAAR…… er bleek wel een leven zonder tweelingziel! Na ongeveer 8 weken intens verdriet kwam ik een andere zielsverwant tegen en deze was zo aardig. Ik vond zoveel in hem, vriendschap, maatjes, liefde, soms hetzelfde gevoel als voor een erg dierbaar persoon zoals je kind, vader of moeder. De communicatie was veel beter dan met de t.z., geen ruzies maar een intens diep begrip. Ik kan alleen zeggen, ik ben zo blij, intens blij, dat ik deze zielsverwant tegen ben gekomen, zo’n intens diep begrip voor elkaar en zoveel respect. Hoop dat jij hetzelfde mag ervaren.
(Onbekend)

Antwoord 3
Het is een spel dat je naarmate van de tijd steeds beter begrijpt hoe het in elkaar zit.En hoe je er beter mee overweg kan.Door vallen en opstaan leer je de ervaringen die je meemaakt steeds beter kennen waardoor het een tweede natuur wordt. Wil je naar de top van de berg dan zal je alles moeten doorstaan. Als je dit hebt doorleeft en geaccepteerd dan zal je er geen moeite meer mee hebben.
(Onbekend)