Onbekend

Hoe ga je om met de andere zielsverwanten van jouw soulmate? Accepteer je ze, voel je ze energiek, stuur je ze ook liefde ? Voel je je ook verbonden met hen? Ben je kwaad als zij iets met jouw soulmate hebben of accepteer je dat alles z’n plaats en tijd heeft? Benader je hen rationeel, behandel je hen ook met onvoorwaardelijke liefde of vind je je eiegn band alleen interessant?

Antwoord 1
Pfff….. daar heb ik het weleens moeilijk mee. Soms heb ik wel eens jaloezie gevoeld, probeer er meestal liefde voor op te brengen, maar is voor mij niet altijd gemakkelijk. Zo’n zielsverwant staat erg dichtbij en komt soms wel heel CLOSE. B.v. sex vind ik niet aanvaardbaar.
(Onbekend)

Antwoord 2
Ja, allemaal leuk en aardig, maar mijn t.z. noemt iedereen zielsverwant. Hij vindt vreemdgaan de meest doodnormale zaak, dus om daar liefde voor op te brengen.
(Onbekend)

Antwoord 3
Door de zielsliefde probeer ik iedereen neutraal te benaderen en vooral zo min mogelijk te oordelen/te bemoeien. vaak gaat t nl. over mijn eigen gedachten. Als iemand mij op welke manier dan ook lastig valt , (sex met mijn twin vind ik niet noodzakel. lasigvallen), laat ik die persoon los, die heeft wat dat betreft zijn lessen te leren. Ik oordeel zo min mogelijk omdat er bij zielsliefde soms aardig wat energien door elkaar gaan wat met ego’s te maken heeft, niet met liefde, dat is het leven. Als iemand naar voelt kan het ook zijn dat die zich ziek voelt, dan laat ik die persoon liefdevol met rust. De mensen die mijn (ziels)liefdeenergie delen benader ik met onvoorwaardelijke liefde. Mensen die ik niet ken, daar probeer ik veilig aan te hechten als dat er toe doet. Vooral laat ik de mensen met rust in liefde.
(Onbekend)

Antwoord 4
Volgens mij kan je maar een zielsliefde of tweelingziel hebben. De anderen vallen onder zielsverwanten en die kan je meer hebben. Als het echte zielsliefde is zal er waarschijnlijk weinig behoefte zijn aan een ander.
(Onbekend)

Antwoord 5
@4, klopt, je kunt maar 1 tweelingziel hebben maar meerdere zielsverwanten of soulmates. Zelf ben ik getrouwd met een zielsverwant en heb ik ook een tz, ik weet sinds 3 jaar dat hij dat is. En ik moet eerlijk zeggen dat het voor mij steeds moeilijker word om een seksuele relatie met mijn eigen partner te onderhouden omdat mijn tz altijd een eeuwig in mijn hoofd en hart zit. Het voelt onderhand als vreemdgaan als ik met mijn man naar bed ga en ik kan me ook niet meer echt geven. Heel moeilijk en naar. Ik doe het wel, maar soms sluit ik me dan van tevoren bewust af voor mijn tz. Ik weet niet goed hoe dit verder moet. Mijn man verdient dit ook niet natuurlijk.
(Onbekend)