Onbekend

Ik ben niet echt op de hoogte van t.z. Maar ik ben me er wel in aan het verdiepen, omdat ik al reeds 21 jaar eigenlijk word geleefd door H. Hier mijn verhaal. H was 21 jaar geleden tot over zijn oren verliefd op mij, ik vond hem wel leuk,en we kregen een kortstondige relatie. Er speelde veel andere dingen in mijn leven waardoor dit snel weer tot een einde kwam. H heeft altijd laten blijken dat ik de ware voor hem was. Ik kreeg na een tijdje een relatie met een ander man een samen kregen we een kind, maar H zat met regelmaat in mijn gedachten. H kwam weer in mijn leven en ik ben met hem een poosje vreemd gegaan. Weer gingen onze wegen scheiden. En aan mijn relatie kwam uiteindelijk ook een eind. Na een tijdje nam H weer contact met mij op, weer trokken we als magneten naar elkaar toe, alleen deze keer was hij getrouwd. Weer gingen we 1,5 jaar met elkaar om, maar uiteindelijk scheiden onze wegen. Niet omdat ons gevoel het wou maar omdat het toen de tijd de verstandigste oplossing was (dachtten wij). Inmiddels zijn ! we weer 10 jaar verder, en in die 10 jaar heeft hij regelmatig geprobeerd contact op te nemen, maar ik wimpelde dat af. Nu 3 maanden geleden stond hij weer op mijn stoep, gescheiden en al. Inmiddels al weer 3 maanden een heftige relatie en wederzijds het gevoel hebben dat nu eindelijk onze tijd is gekomen, en het gevoel van een eenheid ervaren. Toch heb ik gisteren besloten, dat ik hem niet meer wil zien, omdat de liefde zo heftig is, dat het mij fysiek pijn doet, en ik moeite heb om mij nog bezig te houden met mijn dagelijke bezigheden en verantwoordelijkheden. Maar in al die 21 jaar is mijn gevoel voor hem is zo sterk geworden, in de periode’s dat ik hem niet zie, doet elke gedachte aan hem zo pijn dat ik het werkelijk voel alsof iemand in je hart knijpt. Wij voelen beide de momenten wanneer wij heftig aan elkaar denken. We zeggen elke avond in onze gedachte welterusten tegen elkaar. De laatste 10 jaar heb ik zelf geen relatie meer gehad, wel pogingen gedaan, maar de gevoelens kwamen niet eens in de richting van wat ik voel voor H. Met H samen ben ik een eenheid, we zitten onder elkaars huid, voelen ons allebei verbonden met elkaar, en hebben elkaar openlijk toegegeven dat ons lijntje nooit zal breken, hoe hard wij ook ons best doen, hoe hard we ook van elkaar weglopen en met periodes proberen te ontkennen dat er wat is tussen ons. Is hij mijn t.z en ben ik zijn t.z? Moet ik mij hier bij neerleggen, en mijn volledig openstellen en gaan genieten van onze omgang?

Antwoord 1
Wat je zelf al denkt is waar denk ik, als ik je relaas zo lees. Jullie zijn het schoolvoorbeeld van tweelingzielen die elkaar aantrekken en weer afstoten. Hebben zelfs meerdere keren een relatie gehad en het blijft nog steeds trekken. Probeer er rust in te vinden want ooit, als beiden er echt klaar voor zijn komt het goed. Maar dat kan heel lang duren.
(Onbekend)

Antwoord 2
..Inderdaad, dat is het. Probeer met veel liefde eerst voor jezelf te zorgen, probeer de liefde toe te laten, hoe heftig ze ook is. Ze zal nooit verdwijnen omdat ze er speciaal voor jouw en zijn groei is. Doe het maar.. Ik doe het al 10j zo en het wordt beter en dieper. Liefs.
(Onbekend)

Antwoord 3
Ik weet waar je vandaan komt. Ik heb deze fase al 31 jaar met mijn TZ. Op dit moment zijn we weer verwikkeld in een fysieke relatie ondanks dat zij getrouwd is en een kind heeft. Het is zo sterk en de telepatische en empathische link is zo sterk dat het je gehele leven beheersd. Echter ik kan niet meer leven zonder haar in mijn hoofd. Ik smacht er naar. Dit is ook bij haar het geval. Zodra ze er klaar voor is zullen we samen zijn, duurt nog even maar ben overtuigd dat het niet lang meer duurt. Ik ben er klaar voor, nu zij nog.
(Antoon)