Onbekend
Ik ben een meisje van 21jaar dat anderhalf jaar geleden de jongen/man van haar leven is tegengekomen. Ik ben niet zo erg goed in mijn gevoelens op een gestructureerde manier neer te schrijven maar omdat ik al enorm veel steun heb gehad aan deze website, door gewoon al maar jullie berichtjes, verhalen en liefde door te krijgen heb ik mezelf overhaald om zelf ook eens mijn verhaal te doen.. Toen ik hem leerde kennen op een fuif, liep alles vrjwel snel op roze wolkjes. De chemie was vrijwel onmiddelijk te voelen toen we elkaar zagen en heeft ons ook de hele avond eigelijk beziggehouden. We hebben niet zo veel woorden met elkaar gehad, maar met onze onzichtbare aantrekkingskracht elkaar wel de hele avond geamuseert. Vrijwel snel is het contact erna eigelijk vanzelf verlopen. Ik zat toen (en nu nog steeds) in een heel moeilijke periode (stukgelopen relatie, mishandeling door ex, leegtegevoel). Maargoed.. we zijn elkaar paar dagen erna toevallig weer tegen het lijf gelopen, nummer uitgewisseld en naderhand zijn we eigelijk heel snel in een relatie gestapt. De liefde tussen ons was enorm. De adrenaline die iedere dag door mn lijf gierde alleen maar door hem bv aan te raken was onbeschrijfelijk. & ik ben zeker dat dit wederzijds was. Er waren dagen dat hij gewoon tranen in zijn ogen kreeg van geluk en ik ook. de spirituele tekens die ik doorkreeg dat alles op zijn plaats viel,waren er duidelijk… eindelijk had ik het ventje gevonden waar ik al die tijd van gedroomd had. Onze vriendenkring keek op naar ons, en voor iedereen waren we een droomkoppel.. EN TOEN zijn de ruzies begonnen.. naarmate de relatie vorderde werd ik onzekerder en onzekerder. Ik kan nog steeds niet goed verklaren waar dat gevoel al die tijd vandaan is gekomen. maar ik voelde me onzeker, kwetsbaar, wou de controle hebben over alles .. Op het begin hadden we deze problemen nooit gehad omdat ik ook denk ik onvoorwaardelijke aandacht van hem kreeg, maar toen is hij beginnen werken en die onverdeelde aandacht viel een stukje weg. Het enige wat ik op den duur deed was schreeuwen op hem, smeken dat hij wat meer bij me was. want ik voelde me zo leeg zonder hem? Op den duur deed ik niks anders dan duwen en trekken, ruzie maken hem wegduwen weer aantrekken? Emotioneel was het voor mij een hele soep. Nu na mijn zoveelste drift heeft hij er een einde aan gemaakt . Hij doet hier zeer emotieloos over. tijdje geleden had hij tegen me gezegd: ‘ ik zal altijd een beetje verliefd op u blijven en ergens van u blijven houden omdat ik weet dat we zo’n mooie relatie hebben gehad maar de gevoelens zijn zo sterk verminderd dat ik gewoon geen relatie meer met je wil’ Mijn vriendenkring, de mensen waarmee ik praat heb ik een enorme steun aan. maar ik heb het gevoel dat ik stik. dat ik geen lucht krijg. De verbondenheid met hem voel ik nog steeds ook al doet hij alsof het hem geen moer interesseert , hij gaat constant nr feestjes, is bijna niet thuis, holt als een vlinder door het leven alsof ik nooit bestaan heb. maar ik kan me daar gwn niet mee neerleggen want de verbondenheid IS er. De verliefdheid gewoon niet meer volgens hem.
Antwoord 1
Vraag het hem en je hebt een antwoord.
(Onbekend)
Antwoord 2
Jullie hebben mogen proeven aan hoe mooi het is om een relatie met elkaar te hebben en hoe diep de gevoelens zijn. Toen ben je tegen obstakels aangelopen. Het is heel knap van jou dat je deze dingen bij jezelf herkent! Zeker omdat je pas 21 jaar bent! Wees trots op jezelf. En dan nu, verder ontwikkelen en werken aan jezelf. Of hij daardoor nou bij je terugkomt of niet, je zal sowieso gelukkiger en sterker worden. En ik weet zeker dat iemand met zoveel zelfinzicht en kwetsbaarheid als jij een fijne relatie gaat krijgen, met wie dan ook. En in de eerste plaats met jezelf. Je bent al heel ver!
(Onbekend)
Antwoord 3
Het afstoten is begonnen is mijn mening. Jij triggert onopgeloste emoties / angsten naar boven die hij voor zijn gevoel netjes had weggestopt. Momenteel wilt hij niet naar zijn verleden kijken en houdt hij afstand. Bij jou komen ook angsten naar boven. Je bent bang om hem kwijt te geraken, maar gebeurt niet. TZ komt altijd weer op je pad. Door jou angst begin je aan hem te trekken waardoor hij juist meer afstand neemt. Dit stukje heeft iedereen gehad. Blijf erop vertrouwen dat hij van je houdt. Zijn gevoelens zijn er degelijk, maar heeft dit uit angst even weggestopt. Neem even afstand. Hij gaat je vanzelf missen waardoor hij weer terug contact opneemt. Jullie krijgen vanzelf steeds meer inzichten hoe jullie terug bij elkaar kunnen komen.
(Alicia)
Antwoord 4
Moeilijk meis…. Kan je alleen vertellen, dat je moet proberen aan jezelf te werken en dan zal daar een dag komen dat hij weer voor je staat. Heel veel succes.
(Onbekend)
Antwoord 5
Aan Alicia Jij schrijft altijd zo warm en positief, fijn, zo steun je mij ook weer met je positieve houding.
(Arundash)
Antwoord 6
Ja, ik vind dat ook antw 5, ook jij en ook remco steunen mij erg goed, haal heel veel uit jullie antwoorden, ze zijn zo positief, ik kan dan met volle moed verder, bedankt 🙂 heel veel liefs
(Vlinder)