Onbekend
Mijn tz heeft er enige tijd geleden voor gekozen om niet alleen te blijven maar met een andere vrouw zijn toekomst in te vullen. Voor die tijd had hij veel losse vriendinnen en zei hij soms dat hij nooit echt verliefd was (waarbij hij mij veelbetekenend aankeek)en dat hij alleen nog maar voor de ware wilde gaan. Ons contact was tot dan altijd heel fijn en frequent. Maar sinds hij haar heeft zie ik hem nauwelijks nog, en als ik hem zie is zij er altijd bij. Hij lijkt mij totaal vergeten te zijn en ik heb moeite met dat gevoel. Ik merk dat ik haar er onbewust de schuld van geef; het gevoel dat ze hem van me afneemt. Ook al weet ik wel dat niemand tussen ons kan komen, het voelt toch niet fijn. Wat kan ik doen om van dat gevoel af te geraken?
Antwoord 1
Bij mij is het net andersom.
(Remco)
Antwoord 2
@1 Hoe bedoel je Remco. Zit jij in de positie van mijn tz, dus heb jij een vriendin en neem je daarmee afstand van je tweeligziel. of andersom; heeft jouw tz een vriend en neemt zij afstand van jou? Hoe ga je ermee om?
(Onbekend)
Antwoord 3
Het bekende verhaal: een andere liefde aangaan en je tz laten staan. Die partner zal nooit tussen jou en je tz kunnen komen, dwz niet van binnen. Al zal je moeten leren omgaan met het weglopen van je tz, als hij nog niet klaar is voor een relatie met jou. Ooit gaat het gebeuren. Neem haar niets kwalijk, wie weet, heeft zij hem iets aan te reiken wat jij straks niet hoeft te gaan doen, iets wat jullie relatie in de weg zou staan. Wacht af.
(Arundash)
Antwoord 4
Ik ben vrijgezel en zij heeft een relatie met een aardse partner en zij hebben ook een kindje. Ik ben al jaren haar tweelingziel.
(Onbekend)
Antwoord 5
k neem haar niks kwalijk ik begrijp haar volkomen. Ik weet ook wel dat zij het net wilde als al die anderen. Zij wilde graag een gezin stichten na een vervelende periode. En ik als tweelingziel kwam net iets te laat dat weet ik ook wel. Gisteren heb ik nog een foto van haar bekeken op facebook. En ik kreeg een warm gevoel van binnen. Mijn verlangen naar haar verschilt maar nu wordt het weer erg sterk na die ontmoeting van vanacht. De deur staat altijd voor haar los wat er ook gebeurt.
(Remco)
Reactie
Ja Arundash, ik weet het. Ik stelde de vraag en ik weet diep in mijn hart wel dat hij en ik onafscheidelijk zijn. Wat ik echter zijn vriendin wel kwalijk neem is het feit dat zij ons uit elkaar houdt. Sinds hij haar kent, zie ik hem bijna nooit meer. Nu al 4 weken niet, maar hij heeft tussendoor nog wel gebeld en een sms gestuurd. Het gekke is dat ik tijdens zo’n gesprek voel dat hij me even wil horen. Geen wishfulthinking maar echt. Zij is er op zo’n moment niet en dan kan het blijkbaar wel. Maar in de weekenden zagen we elkaar vaak en dat is nu niet meer zo tot mijn grote spijt. Het was zo gezellig, samen met mijn man en kinderen bij hem of bij ons eten, tot diep in de avond kletsen buiten met een wijntje erbij etc. Ik weet zeker dat hij dat net zo mist als ik, maar zij gaat nu voor. En ik weet ook dat ik voorlopig nog niet “van haar af” ben, onaardig gezegd. Ik denk dat hij met haar verder gaat, of het moet zo zijn dat hij bijtijds inziet dat dit hem ook niet gaa! t brengen wat hij echt verlangt. De toekomst zal het uitwijzen. Maar ik vind het erg pijnlijk. Tegelijkertijd realiseer ik me al te goed dat ik geen recht van spreken heb want ik ben ook samen met mijn man. Het is onze tijd nog niet. (Onbekend)
Antwoord 6
Aan vraagster Ja, zo ver kan het blijkbaar gaan, dat iemand bij je weggehouden wordt. En misschien is dat juist een deel van het verhaal. Gesteld dat je tz over zich laat lopen, en moet leren om zijn eigen keuzes te maken? Iemand die zelfstandig is, laat zich niet weghouden bij een ander. Accepteren maar, je verstand kan er mee omgaan maar in je gevoel blijft het zeer doen, het is even niet anders.
(Arundash)