Q1054. Is dit nu de tijd om aan onszelf te denken/werken?

Onbekend

Hallo, mijn tz heeft paar weken geleden een ongeluk gehad. Komt er gelukkig wel weer bovenop. De pijn die jullie beschrijven is onbeschrijfelijk. Mijn vraag is dan ook of deze tussenpauze of hoe je het ook wilt noemen de tijd is voor beiden om aan jezelf te werken? Ik heb nu 2 weken niks meer van hem vernomen. Maar het is net alsof hij in gedachten tegen me praat. Zelf wordt ik soms boos en zeg dan hardop tegen hem: ‘je weet me te vinden’. Ik probeer het van me af te zetten maar de pijn is heel intens, wat moet ik hier nu mee? Ik ben van mening dat als iemand echt van je houdt hij vanzelf naar je toe moet komen. Kan het zijn dat ik dan fysiek al sterker ben gegroeid dan de ander?

Antwoord 1
Er is ongetwijfeld mentaal contact tussen jullie als je dat zo ervaart. Maar hij hoeft dat niet zo bewust te ervaren als jij. Hij zou dus je boosheid op een of andere manier kunnen voelen (bv zich rot voelen) en niet weten waarom het is. Wil je dat? Naar je toe komen: Weet hij dat je van hem houdt? Hij kan heel goed van jouw houden en toch niet in staat zijn je te zien. Ik spreek uit ervaring. Dat omgaan met die pijn die je van je tz voelt… je hoeft de pijn van een ander niet te dragen. Ga na voor jezelf hoeveel je kan/wil hebben. Wat te gek wordt, daar probeer je je voor af te sluiten met beschermingstechniekjes. Dat zal niet helemaal helpen, maar kan de zaak wel minder intens maken, in de eerste plaats al omdat je eigen houding ernaar verandert. Meestal zijn tzn niet helemaal op hetzelfde ontwikkelingsniveau. De meest bewuste zal dus moeten wachten op de ander, en dat ook kunnen opbrengen.
(Arundash)

Antwoord 2
Lieve vraagsteller, Ik bevind mij in hetzelfde schuitje en kan je misschien wat op weg helpen. Zoals Arundash zegt ervaar ik het ook en het helpt zeker om jezelf wat technieken aan te leren om jezelf te beschermen/af te schermen ook al zal dit nooit kunnen zorgen dat je je tz volledig kunt blokkeren. En dat is ook niet de bedoeling geloof ik, al zou je het soms willen. Ik weet maar al te goed hoe intens pijnlijk en vermoeiend dit hele proces kan zijn. Maar weet je, de sterkste van de twee (jij dus) is niet voor niets de sterkste; je hebt de kracht om dit te doen en zodoende je tz mee te krijgen op den duur. Zielsliefde komt niet zomaar in je leven, je bent ervoor uitgekozen om het zo maar te zeggen en dat gebeurt alleen omdat je het aankunt. Natuurlijk is het een groeiproces en groeien gaat nooit zonder pijn en moeite. Maar heeft dus ook die intens mooie kanten die je vast ook kent. Het zou dus heel goed kunnen dat deze periode voor jullie een soort van bewustwordingsperiode is. Even afstand waardoor beiden weer wat kunnen groeien. Zo gaat dat hier ook. Ik heb mijn tz wekenlang niet gezien of gesproken en heel veel pijn gevoeld. Ik voelde me ook van hem afgesneden en “vergeten”. Ik heb uit alle macht geprobeerd los te laten en dat lukte redelijk goed. Nu zit ik vanmorgen op de fiets en kom allemaal nummerborden tegen met TZ erop en zijn initialen en vervolgens zie ik TZ-NG wat in mijn hoofd meteen vertaald werd in Tweelingziel-Niet Goed. Toen ik thuis kwam zag ik dat iemand gebeld had en ik zag zijn nummer! Dit is voor mij weer een bevestiging dat ik op mijn gevoel mag en moet vertrouwen. Hij is mij niet vergeten en ondanks alles wat er gaande is, zal onze connectie nooit minder worden, alleen maar meer. Daar verandert niemand iets aan.
(Onbekend)

Antwoord 3
@Arundesh : Mooi antwoord! @Vraagstelster: iemand die van je houdt komt vanzelf weer op je pad. Volg wel je gevoel als je het gevoel hebt dat jij juist contact met hem moet opnemen. Je ZL is in ieder geval met je bezig als je het gevoel hebt dat hij tegen je praat. In het bewustwordingsproces loopt er altijd 1 voor om zo energetisch de ander te steunen.
(Alicia S.)

Antwoord 4
Het is erg goed mogelijk dat dit de tijd is om aan jezelf en je eigen groei te gaan werken. Daarmee ook hem de ruimte gevend om aan zijn groei te werken. Ik sta nu letterlijk aan de vooravond van zo’n periode. Morgen ga ik naar het eindexamenconcert van mijn ZL. Na de zomer vertrekt hij voor twee jaar naar Amerika om daar een vervolgopleiding te doen. Dat was even slikken toen ik het hoorde en het ‘afscheid’ zal me morgen ook niet licht vallen denk ik, maar ik zie wel in hoe perfect de timing is. Zelf ben ik namelijk net begonnen aan een nieuwe cursus waardoor ik mijn dromen waar zal kunnen maken. Zolang hij in de buurt is, zal ik geen echte rust hebben. Straks wel en dan heb ik alle tijd om mijn plannen uit te werken, net als hij aan de andere kant van de oceaan. Is deze timing stom toeval? Nee, ik weet zeker van niet. Vertrouw er maar op (net als ik) dat deze rustperiode onderdeel van een groter plan is en dat het jullie afzonderlijke groei bevordert. Verspil geen! tijd aan piekeren over ‘wat kan zijn’ want dat weet niemand. Doe ook niet aan over-analyseren van alles wat hij doet of zegt, maar luister liever naar je eigen hart en gevoel. Beiden liegen niet. Tot slot: jij bepaalt en maakt je eigen leven, dus neem daar je verantwoordelijkheid voor. Voor wat anderen daarvan denken, kun je namelijk nooit de verantwoordelijkheid nemen. Dat is hun zaak en voor jou is dat niet relevant. Veel succes en sterkte!
(Bloem)