Onbekend
Ik heb hier in artikel 985 aangegeven dat ik mijn zielsliefde mag begeleiding in zijn soulsearching en dat heeft zijn mooie momenten maar ook verdraaid moeilijke momenten – maar ik denk dat dit voor anderen die ook mogen begeleiden dit heel herkenbaar is. In de eerste intensieve periode was het heel opvallend dat iedere keer als er een mailtje of sms binnen zou komen of er iets gebeurde bij hem dat ik dan bepaalde muziek zou horen. groepen uit een bepaald land en regelmatig ook muziek uit de tijd dat wij als broer/zus door het leven gingen. ik kon de klok erop zetten dat ik binnen 10 minuten een teken van hem zou krijgen of ik kon achteraf navragen of er rond dat tijdstip iets was gebeurd. 9 van de 10 keer klopte het. is dit herkenbaar voor anderen? hoeft niet specifiek muziek te zijn maar gewoon tekens/signalen die je mag ontvangen. op dit moment voel ik bijvoorbeeld veel onrust, emoties in mijn systeem. en alhoewel ik mij moet afsluiten op dit moment lukt dat dus even niet. ik ga dus ook zo naar boven toe en toch deze keer energiewerk doen want ik heb 1 week lang geen emoties ontvangen. daarna moet ik weer in time-out ik ben ontzettend benieuwd hoe jullie ervaringen zijn!
Antwoord 1
Mijn ervaringen zijn een beetje als de jouwe. Ik mag ook mijn tz begeleiden in dit leven en hem helpen spiritueel te groeien. Dat ging altijd min of meer vanzelf (ik ken hem al 21 jaar), en sinds ik weet dat hij mijn tz is, ben ik er bewuster mee aan de slag gegaan. Heb ook Reiki gehaald en soms behandel ik hem op afstand als hij last heeft van kwaaltjes. Dat werkt dan altijd en wordt hij beter. Verder krijg ik inderdaad ook veel door in tekens; hele zinnen die ik ergens zie nadat ik een vraag stelde. Zo’n zin is dan echt het exacte antwoord, heel bizar. Soms worden er liedjes gestuurd die op ons van toepassing zijn, en het meeste contact is er via dromen. Ik droom vaak helder en telepathisch over mijn tz. Als ik voor het slapen gaan vraag om een antwoord, dan komt hij me dat geven. Soms houdt hij me alleen even vast om te laten zien dat hij altijd bij me is. En dat heb ik ook wel nodig hoor, want soms neemt het ego de overhand en ga ik even twijfelen aan alles. Dat voelen van dingen herken ik ook. Ik heb al twee weken last van mijn buik, normaal heb ik dat nooit. En ik weet dat dat is omdat ik moet loslaten, letterlijk. Het overgeven aan het universum. Alle vergif eruit gooien en helen. Ik voel ook zijn hoofdpijnen, zijn kater als hij heeft gedronken, zijn slapeloosheid, en we worden wakker op dezelfde tijdstippen (dat vraag ik weleens na bij hem). Veel mensen geloven dit niet, vinden het bizar. Maar het zijn toch echt mijn ervaringen en ik weet dat ze helemaal echt zijn. Wat dat betreft laat ik mij door niemand aan het twijfelen brengen!
(Onbekend)
Antwoord 2
Je kunt helemaal niet weten wie er wel en wie er niet een begeleidende rol heeft bij een ander. Je moet voor jezelf spreken en mensen in hun waarde laten. Sorry dat ik het zo bot zeg, maar dat is wat deze reacties bij me oproepen. Ik ben van antwoord 1 en ik kan je zeggen dat ik wel degelijk een gidsende rol heb en mijn tz verder met rust laat. Ik val hem niet lastig, laat hem zijn leven leiden en af en toe als we elkaar zien, hebben we soms een goed gesprek, maar vaak ook niet, dan lachen we maar wat. Laat de dingen komen zoals ze komen, dan komt alles goed.
(Onbekend)
Antwoord 3
dat is ook geen begeleiding die wordt gegeven op die manier. sorry dat ik het zeg. ondanks mijn emoties en weten krijg ik het nog steeds voor elkaar om mij neutraal op te stellen naar hem toe. het is zijn pad die hij moet bewandelen. ik mag meewandelen van hem en hem hier en daar dingen terug geven die hij mij heeft aangereikt. ik zet hem aan het denken over dingen die hij heeft gezegd en laat hem denken aan andere mogelijkheden maar nooit maar dan ook echt nooit zal ik mijn behoeftes, verlangens naar de voorgrond komen. een aantal mensen hebben mij dit proberen te laten doen maar ik kan het niet. gaat tegen alles in waar ik voor sta dus ik doe het ook niet. het staat trouwens ook los van mijn vraag over het ontvangen van tekens antw. nr. 2 & 3 tenzij ik nu dingen verkeerd lees… tekens die ik doorkrijg zijn voor mij, niet voor hem. mijn verlangens en gevoelens zijn van mij, niet van hem. mochten ze er ooit komen van zijn kant dan zal ik blij zijn. toegegeven; tuur! lijk hoop ik daarop maar nooit zal ik dingen forceren of afdwingen want dat draait op niets uit. dat blijkt maar weer op jullie reacties… compleet negatief ervaren van wat de ander begeleiding noemt. ik onthoudt mij daarvan.
(Onbekend)
Antwoord 4
Inderdaad antwoord 3, zo doe ik het ook. Ik was van het eerste antwoord, en herken het exact. Ik zal ook nooit en te nimmer mijn gevoelens kenbaar maken in woorden, hem niet sturen, en manipuleren. Nee, ik BEN er gewoon voor hem, mag hem af en toe helpen als hij erom vraagt, en dat is dat. Hij weet wel wat ik voel, en andersom weet ik wat hij voelt. Het is iets dat niet hoeft worden uitgesproken en dat is het mooie aan zielsliefde. Het is er, duidelijk en helder voor beide partijen zonder dat je het concreet hoeft te maken. Het is communiceren voorbij grenzen van het gesproken woord en voorbij fysieke gebaren. Wij raken elkaar wel eens (per ongeluk?) aan en soms voel ik in zijn aanraking ook wel meer, maar zonder dat alles weten we het ook van elkaar. Zelfs in tijden dat er geen enkel contact is zijn we dichtbij elkaar. Herken je dat ook?
(Onbekend)
Antwoord 5
ik herken dat helemaal. het gaat ver, heel ver. vandaag toch een stukje energiewerk gedaan en voor ik het door had was ik bij hem. klinkt maf voor anderen maar het was zo. er zit tussen ons ruim 2000km en toch voel ik de band, weet ik wanneer hij aan mij denkt, hoe zijn gemoedstoestand is en voelt hij dat ik energiewerk doe voor hem. hij voelt de steun en aanwezigheid als hij in een moeilijk gesprek zit. en de openheid van hem naar mij toe… voor hem? ongekend gewoon! dit ben ik van zijn familie niet gewend! ik ben 1 van een groepje van 3-4 die exact weet waar hij aan toe is, waar hij zich bloot durft te geven. enige verschil… ik zit op afstand en toch voelen we elkaar aan. ik nu hem meer dan hij mij gezien zijn situatie maar dat is ok… dat kan ook niet anders. en inderdaad het is een relatie die alles te boven gaat in mijn ogen. de geduld, de acceptatie hoe dingen zijn, de grote mogelijkheid dat hij verder zal gaan met een ander; het is ok… ookal is het soms frustrerend… het is ok want de band die er is is niet te verbreken wat er ook gebeurd… ongekend eigenlijk… als je er bij stil staat maar ook zo ongelofelijk mooi!
(Joke)
Antwoord 5
Mijn mening: Tekens e.d. worden aangeven hoe ver jezelf en de ander in het transformatieproces zit. En jawel, tekens e.d. kunnen ook door ego naar boven gebracht worden. Begeleidende rol is juist werk van je ego. Je wilt de ander zoveel mogelijk helpen om er juist voor te zorgen dat je sneller samen bent. Dat “helpen” zorgt er juist voor dat je het proces uitstelt! Je handelt voor de ander met het gevoel “dat kun jij toch niet”. Gevolg dat je ZL zijn/haar les niet heeft geleerd en nog een keer moet leren. Laat de ander zijn/haar eigen les leren (hoe moeilijk dat ook is) en werk aan je eigen proces.
(Alicia Stuprijck)
Antwoord 6
@ alicia: daar ben ik het niet helemaal mee eens om eerlijk te zijn. er zijn vaak genoeg momenten dat ik de pijn niet mag weghalen, er zijn nog vaker momenten dat ik hem gigantisch confronteer dat het gewoon pijnlijk is maar hij accepteerd en leert zijn ding hier van. ik ben een soort klankbord voor hem en ik geef (soms heel hard) terug wat hij mij heeft gegeven aan informatie. ik ben dus echt geen lieverdje naar hem. sterker… ik denk dat ik af en toe dingen nog eens een tikkeltje moeilijker maak voor hem door zo confronterend te zijn. vaak genoeg heb ik gedacht dat hij mij de rug toe zou keren door hoe ik hem aansprak over zijn doen en laten (of het juist niet doen of laten van dingen) dat is dus dat zijdendraadje waar je over loopt… je moet heel puur en alert blijven is mijn mening maar dat kan soms verdraaid moeilijk zijn! soms zou ik zo graag egoistisch willen wezen maar ik doe het niet want het voelt zo verkeerd aan dat ik dat niet kan.
(Joke)
Antwoord 7
Aan Joke: het lijkt wel of jij mijn woorden typt, het is zo helemaal hetzelfde wat wij doormaken. Alleen zit mijn tz iets dichterbij. Maar toen hij eens aan de andere kant van de wereld zat voor een paar maanden, had ik dat ook, dat ik hem gewoon kon aanvoelen, droomde heel veel over hem en ik wist waar hij mee bezig was. Bizar maar waar. Ook mijn tz heeft nu net weer een nieuwe relatie en ja, soms vind ik het moeilijk. Maar het is niet anders. Ook hij heeft het recht om zijn pad te volgen. Ik weet dat dit een heel grote stap gaat zijn op zijn pad, met deze vrouw zal hij naar alle waarschijnlijkheid gaan settelen. Dat voel ik gewoon. Er zit ook een andere kant aan; zij past niet bij hem en dat weet hij in zijn hart zelf ook. Maar hij zal lessen gaan leren, die bij tijden heel zwaar zullen zijn. Ik als zijn tz sta erbij en kijk ernaar en ik doe niets. Precies zoals Alicia zegt; je moet niets doen, want iets willen doen komt vanuit het ego. Je belemmert de ander ermee! . Nee, als hij ooit wil praten over zijn problemen is hij welkom. Meer dan welkom. En dan zal ik luisteren, en misschien mijn visie geven. Maar verder moet hij het zelf doen. Het enige dat ik kan doen is hem immens veel liefde sturen, en dat doe ik elke dag.
(Onbekend)