Onbekend
Bang te kiezen. Wat als je zielsliefde een vriend van de familie is, de gezinnen met elkaar bevriend, misschien zelfs familie? Kan je kiezen voor jezelf als je zoveel mensen (die je allemaal dierbaar zijn) verdrietig maakt?
Antwoord 1
Dat hangt ervan af hoe sterk je je bewust bent van je zielsopdracht vind ik.Het besef van loslaten is belangrijker dan het besef te moeten kiezen.Het is niet een kwestie van kunnen maar van moeten.Als je tenminste een zielsopdracht hebt met elkaar,dat vooropgesteld.Meestal blijft het niet bij die partners en familieleden,je HELE vorige leven met al zijn normen en waarden moet je achter je laten,zoals een slang zijn vel.Niet kunnen kiezen betekent niet kunnen loslaten en zich vastklampen.Hoe meer men zich vastklampt hoe groter de destructie.
(Wieweet)
Antwoord 2
Deze vraag is mij uit het hart gegrepen omdat dit speelt in mijn leven en dat van mijn tz. Wij zijn dus familie. Weliswaar is er geen bloedband tussen ons (ik ben getrouwd met zijn broer) maar we zijn dus wel familie en er zijn zoveel belangen en mensen mee gemoeid dat ik me soms net een vlieg voel die is gevangen in een spinneweb. Want in zo’n situatie kun je niet kiezen zonder mensen (veel) pijn te doen. Het staat zo’n beetje gelijk aan hoogverraad om iets te beginnen met een familielid in onze aardse begrippen. En dat begrijp ik vanuit het aardse perspectief gezien ook heel goed. Maar ik voel dus ook de andere kant; mijn tz is een mens en toevallig is hij mijn zwager. Toeval bestaat niet, dus dat zal een reden hebben. Welke dat is weet ik nog niet. Misschien het doorbreken van een taboe? Wat ik wel weet is dat familieleden onze band wel zien en horen (we zeggen heel vaak precies hetzelfde, hebben dezelfde voorkeuren etc) en soms ook helpen om ons bij elkaar te br! engen. Dat gaat uiteraard allemaal onbewust. Ook voel ik dat we heel langzaam steeds dichter bij elkaar komen op energetisch niveau. Hij heeft mij dmv diverse uitspraken/hints wel laten doorschemeren dat hij ook weet wat er tussen ons speelt en dat was heerlijk om bevestigd te krijgen. Maar daar houdt het op; verder dan dit kunnen we niet gaan. Kan wel, maar willen we niet. Ik houd van mijn man en kinderen, en ik ben er van overtuigd dat als tz en ik ooit bij elkaar moeten komen dit ook zal gebeuren.Het heeft, omdat het zo’n moeilijke situatie is, veel tijd nodig om zich goed te ontwikkelen en mensen erop voor te bereiden. Er is al wel veel contact in dromen, astraal en op telepatisch niveau. In het echte leven zien we elkaar regelmatig en is er die klik, en de normale begroetingen met een paar zoenen op de wang, en soms een aanraking als we elkaar iets overhandigen. Het is niet veel, maar al genoeg om heel blij van te worden. Ik voel zijn liefde constant om me heen en ik probeer het ook naar hem te sturen. Niemand zal aanstoot nemen aan ons omdat we beiden heel goed weten wat we doen en nooit te ver zullen gaan. Maar mensen die gevoelig zijn voor bepaalde “vibes” kunnen wel voelen wat er tussen ons is.
(Onbekend)
Antwoord 3
Dat is nou Het Dilemma ten voeten uit…Je moet een keuze maken uit 2 (en ik neem aan dat met ”kiezen voor jezelf” kiezen voor jezelf en je tz bedoeld wordt): Jij en je tz OF alle omstanders. Aan die keuze zitten gevolgen, zoals met alle keuzes die je maakt. En die moet je tegen elkaar wegstrepen/opwegen. Aan de andere kant hoeven de ”omstanders” (wie dat dan ook moge zijn) niet per definitie verdrietig te zijn met je keuze.
(Marila)
Antwoord 4
Ik heb antw 3 gegeven, maar diep in mn hart e n als ik heel eerlijk ben moet ik toegeven dat antw 1 helemaal waar is, zo wijs en zo waar, maar het meest moeilijke als je niet meer spiritueel kijkt.
(M.)
Antwoord 5
Je hoeft helemaal niet te kiezen, dat doet het leven wel voor je als je niets doet. Ik geloof niet in toeval en wel in dat dingen lopen zoals ze moeten lopen. Dus ook de zielsliefde. Soms wordt er van je gevraags om (lang) geduld te hebben. Moeilijk in een maatschappij waarin alles snel snel moet en vaak kan. Maar goed werk heeft tijd nodig. Je geluk bouwen op de ruines van andermans verdriet is geen liefde.
(Onbekend)
Antwoord 6
Ja, ik ben het ook zeer eens met Wieweet (ik ben zelf van antw. 2 en 4). Zij heeft gelijk, hoe groter het verzet hoe groter de destructie. Met verzet ben ik twee jaar geleden al gestopt, toen mocht het eindelijk zijn van mezelf zoals het is. Een grote stap voorwaarts. Maar verder gaan de dingen heel tergend langzaam, er zit wel beweging in maar heel heeeeeel subtiel en geleidelijk. Dat is niet erg, zo moet het zijn. De mensen om ons heen moeten worden voorbereid, en wij zelf zitten ook nog in een groeiproces dat ik ervaar als een bijzonder boeiende reis.
(Onbekend)
Antwoord 7
Antwoord 4 ja vind ik ook zo,hoe spiritueler men is,hoe gemakkelijker de keuze (het wordt dan de enige keuze zelfs die men kan maken)en antwoord 5 ook helemaal mee eens MAAR ik moest op een gegeven moment mijn informatie naar buiten brengen en niet binnen houden,dus niet alleen maar de dingen op zijn beloop laten.En ik wil er nog aan toevoegen dat de keuze soms ook het beste gemaakt wordt, als er zich iets uitermate krachtigs voordoet tussen de twins
(Onbekend)