Onbekend

wie helpt mij met goede raad, ga hier kapot aan. Ik heb 10 jaar geleden mijn zl ontmoet en half jaar relatie gehad, daarna nog 5 jaar los contact, toen leerde hij iemand anders kennen en vervolgens verdween hij uit beeld, dit heeft me heel erg veel pijn gedaan, ik was kapot van verdriet en heimwee naar hem (NAAR DAT SUPER HEMELSE GEVOEL) toch gun ik hem alle geluk van de wereld ook met een ander, mijn ik miste hem zoooooo ik ben er zelfs ziek van geweest, bij de dokter en Psycholoog terecht gekomen er werd mij verteld het is gewoon liefdesverdriet dat moet slijten maar ik wist dat het veeel dieper zat en helemaal niets met liefdesverdriet te maken had. 6 jaar heb ik hem niet gezien totdat hij n paar maanden geleden belde of hij langs kon komen (hij is inmiddels weer alleen) ik wist niet wat ik hoorde zooooooo blij en weer dat hemelse gevoel we hebben een hele leuke dag gehad, dat vond hij ook trouwens, een week later stond hij weer geheel onverwachts voor de deur SUPER SUPER GEWELDIG ik heb hem verteld hoe geweldig super ik het allemaal vond enz enz nu trekt hij zich helemaal terug hij is voor mij nu onbereikbaar, ik hoor of zie hem niet meer, hij heeft wel laten weten (mail)dat hij er niet tegen kan dat ik naar hem verlang . (hij weet dat ik er toen zoveel pijn van heb gehad) hij schreef het beste is dat ik je nooit meer zie, want JIJ kunt daar niet mee omgaan en hij wil me geen pijn doen. Ik kan het echt niet aan om weer jaren door zon hel te moeten gaan, alle wonden zijn open en nu?? Ik probeer echt van alles om hem uit mijn gedachten te krijgen afleiding zoeken, anders proberen te denken enz enz maar niets helemaal niets helpt, soms ben ik ook boos maar dat gaat snel voorbij dan denk ik het is mijn probleem en niet van hem, dus boos worden is niet helemaal eerlijk, ik vond het zo ongelofelijk onbeschrijfelijk super dat ik hem weer zag na 6 jaar, 2x kwam hij en nu geen contact meer hij zegt ook helemaal niets voor mij te voelen waarom heeft hij me dan opgezocht, en alle wonden open gemaakt en vervolgens trekt hij zich weer terug , ik vind hem nog steeds geweldig hij kan er denk ik ook niets aan doen, hij is me zo dierbaar ik kan eigenlijk helemaal niet boos op hem worden maar voel me eerlijk gezegd wel behoorlijk in de steek gelaten wie heeft raad?? Wie weet raad, heb hier echt hulp bij nodig trek het bijna niet meer.

Antwoord 1
Het hangt ervan af hoeveel lessen jij al hebt geleerd in de voorgaande levens en hoeveel levens je nog hebt te gaan,denk ik.Hoe ouder de ziel hoe meer er vast ligt,hoe minder vrije keuze men heeft.Dat geldt ook voor tweelingzielen.Wij (mijn twin en ik) zitten in ons laatste leven en dat ligt al vast vanaf de geboorte.Als jullie bij elkaar komen in dit leven dan krijg je daar verpakte boodschappen en tekens over door.En in ons geval,krijgt de ene helft ze door van boven en geeft de boodschap vervolgens door aan de andere helft,op een van boven bepaald tijdstip,zeer getimed en gedoseerd.Dat komt omdat de andere helft voor hereniging heel veel moet loslaten en opgeven,daarom in stukjes en beetjes,om zijn dagelijkse werk te kunnen blijven doen. Als ik dit mag toevoegen,iemand die heel goed de gang van zaken beschrijft voor zielshereniging,is m.i. Marcel Graumans op zijn weblog.(Wieweet)

Antwoord 2
Het is echt zo naar wat jij beschrijft. Ze geven je hoop maar ze kunnen niet. Zou het kunnen dat hij enorme bindingsangst heeft? Dat hij in die vijf jaar voor minder is gegaan omdat hij bij jou zo met zijn angst werd geconfronteerd? Dat hij nu wilde kijken of hij (en jij) er nu wel mee om konden gaan? Misschien voelde het voor hem weer zo heftig (vanwege jouw heftige gevoelens die ik zo herken!)en werd hij direct weer bang. Geloof maar dat zijn gevoel voor jou echt is! Maar het is hem te heftig. Het is ergens toch niet helemaal eerlijk wat hij jou aan doet, vind ik. Als het zijn angst is, kan hij daar niet veel aan doen, maar toch zou hij zich in jou moeten kunnen verplaatsen. Blijkbaar is hij daar nog niet aan toe en draait het alleen maar om zijn angst. Ik heb ook in zo’n situatie gezeten en je kunt bijna niet boos zijn omdat je zo onvoorwaardelijk van iemand houdt. Maar aan de andere kant mag je ook wel verwachten dat iemand aan zichzelf wil werken en met die angsten om wil leren gaan. Maar dan moet diegene wel op de hoogte zijn van die angst. Dat! hij jou zoveel pijn doet duidt ergens toch op wat egoisme vind ik, maar ik weet het, ook dat vergeef je hem. Wat die heftige gevoelens van jou betreft: Ik las ergens dat liefde altruistisch is, en verlangen egoistisch. Ik ben zelf nu hiermee aan de slag en ook nog steeds het zelf sterker worden, in mijn eigen kracht staan en minder afhankelijk zijn, want misschien zit toch ook daar het knelpunt. Ik hoop dat je iets aan mijn antwoord hebt. Ik begrijp in ieder geval heeeeel goed hoe je je voelt. It sucks… Maar ga door! Je kunt het!!! Je bent niet alleen! Samen staan we sterk! :))(Onbekend)

Antwoord 3
Het is wel duidelijk wie er hier niet mee om kan gaan:HIJ. Typisch geval van een “runner”, die wegloopt als het te ingewikkeld wordt. Dat gebeurt vaak bij tz als de een er nog niet aan toe is. Jij bent eerlijk geweest tegen hem over je gevoelens en hij is daar nog niet klaar voor. Zocht je op, maar trok zich toen weer terug. Te heftig blijkbaar. Dat je niet boos kunt zijn op hem, is logisch. Op een tz kun je niet boos zijn (niet lang tenminste) en de liefde is onvoorwaardelijk. Mijn advies aan jou is om het zover mogelijk proberen los te laten, het contact zoeken met hem. Denk af en toe in liefde aan hem, stuur hem liefdevolle energie en zend positieve gedachten naar hem uit. Verder laat je het los, zeg je in jezelf tegen hem: “ik stuur je nu weg in liefde, kom terug als jij er klaar voor bent”. Ik weet dat dit heel lastig is, maar als je echt wil lukt het. En het is de manier om hem ook te laten groeien in het gevoel. Succes!(Onbekend)

Antwoord 4
Antw. 1: dank je voor de verwijzing naar de site van Marcel Graumans. Ik heb het stuk over tz gelezen en het klopt helemaal met wat ik zelf ervaar, zo herkenbaar.(Onbekend)