Onbekend
Ook ik ben weleens op mijn ziel getrapt door mijn tweelingziel. Achteraf had ik het er moeilijk mee maar laten begreep ik dat dat nodig was om te veranderen. Ik lees verhalen van: mijn tweelingziel heeft mij te veel pijn gedaan want ik ben op mijn ziel getrapt. Maar waar ben je nu ben je nog steeds daar of ben je veranderd of ben je blijven hangen. Ik ben door de harde en pijnlijke waarheid veranderd. Hoe ervaren jullie dit?
Antwoord 1
Ik heb niet het idee dat ik veel veranderd ben door de harde leerschool met mijn TZ. Het is gewoon heel veel emotionele narigheid geweest die ik heb moeten doorstaan, maar ik was daarvóór al spiritueel en tevreden met mezelf etc., dus dat soort lessen kan ik er niet uithalen. Ik hoop dat ik snel, want ik ben nu vrijgezel, een nieuw iemand zal leren kennen waarmee ik een liefdesrelatie kan aangaan. Ik denk dat ik dan pas echt alle nare emoties die bij de TZ-periode hoorden, kan afsluiten. Want ja, helaas moet het in mijn geval ook eindigen in afsluiten. (Onbekend)
Antwoord 2
Ik ben nog steeds bezig met het proces van veranderen. Ik ben er niet maar ik ben over het algemeen nu gelukkiger met mezelf dan ooit tevoren. Het verandert je ontzettend. De boosheid wil je op een gegeven niet meer. De boosheid dat je het zover het laten komen. Het is een zoektocht naar jezelf.(Onbekend)
Antwoord 3
Ik ben ook wel eens op mijn ziel getrapt door mijn tz, wel meer dan eens. En hoe pijnlijk het ook was, ik wist in mijn hart altijd dat waarom hij op die bepaalde manier reageerde. Ik was dan wel verdrietig en ook boos, maar in de basis voelde ik dat hij het niet deed om mij pijn te doen maar uit onmacht. Het deed nooit iets af aan het houden van. Niets. Dat is zo onvoorwaardelijk, met niets te vergelijken. Door de pijn ben ik wel gegroeid in de zin dat ik beter heb leren onderscheiden welk stuk van hem is en wat van mij. Ook dat het niet persoonlijk tegen mij gericht is. Maar het blijft shit als iemand je zo raakt, alsof je keihard tegen een muur opknalt. (Onbekend)
Antwoord 4
Antwoord 1: Als je zegt helaas, lijkt het of je het liever niet afsluit. Waarom ‘moet’ het dan zo eindigen?(Onbekend)
Antwoord 5
O ja hoor, ik ben ook ontzettend veranderd … in de goeie zin. Ik ben door de ontmoeting met m’n TZ gegroeid, ben mezelf voor de 1ste keer tegengekomen. Hij heeft me doen lachen en stralen, het was zo’n confrontatie waar we beiden niet goed van waren, en beiden hebben we afgezien, we hebben elkaar zoals je zegt op elkaars ziel getrapt, elkaar aangetrokken en afgestoten. Maar waarom denk je : omdat je jezelf ziet en je zo hard schrikt van jezelf, je wilt er niet aan toegeven, en projecteert je eigen falen op de ander. Heel normaal besef ik nu. Voor mij is het “niet goed afgelopen”. We hebben geen contact meer, maar door de afstand heb ik hem eindelijk leren loslaten, dat wil niet zeggen dat ik hem ontken in mijn leven, neen het wil zeggen dat ik nu eindelijk tijd en energie kan steken in mijn groeiproces. Ik voel hem nog dagelijks rondom mij, ik voel nog heel sterk zijn liefde voor mij en ik hou ontzettend veel van hem. Dat zal nooit verdwijnen. Maar dankzij hem ben ik van het leven gaan genieten en waardeer ik mezelf zoveel meer dan vroeger. En dat is mooi, dat is mijn ervaring. Ben blij dat jij ook inzag dat dit nodig was om te veranderen!(Onbekend)
Antwoord 6
Reactie op antwoord 4: Helaas, omdat het toch als anticlimax voelt dat ik hem nu moet loslaten. Ik hoopte lange tijd op iets moois. Maar hij wil/zoekt geen contact meer, dus dan houdt het op.(Onbekend)
Antwoord 7
Ja, sluit mij volledig achter antwoord twee aan.. Werkelijk ongelooflijk wat er -na verschrikkelijke booshied en onmetelijk verdiet- overblijft qua gevoel. Zelfkennis, spiritualiteit, rust, gelatenheid over aardse probleempjes… Etc. etc. En ik ben er ook nog niet hoor, vraag mezelf soms af of dat ooit nog komt.. (ego). Wat ik wel jammer vind is dat ik het -nog-niet met haar kan delen… P.s geduldiger wordt je d,r ook van.. Geloof me..(T.D.)
Antwoord 8
Ja ook ik heb me op mijn ziel getrapt gevoeld door mijn TZ. Ik ben ermee leren omgaan toen ik het concept ”tweelingziel” ontdekte. Ik wist namelijk nog niet dat hij en ik TZ’n zijn. Pas sinds een aantal jaren begreep ik dat mijn TZ ook maar een mens is, met fouten dus, net zoals ik. Het kan niet anders of ook ik zal hem op zijn ziel hebben getrapt. Alleen heeft hij het nooit laten weten. Ik hem wel. Of het mij veranderd heeft: ja wel degelijk. Als een auralezer mijn aura had gelezen ”voor” en ”na” had hij verschil gezien. Wist ik maar waar het verschil zat, zodat ik het kon herstellen. Want zo prettig voelt het niet, het is alsof ik een deel van mijn eigen ”oude” identiteit ben kwijtgeraakt. Ook dacht ik altijd dat ik iets met hem wilde ooit, maar nu weet ik het niet meer zo zeker.(Onbekend)
Antwoord 9
ik denk dat ik mijn zielslief ook gekwetst heb met de manier waarop ik te werk ben gegaan. dat zag ik zelf niet zo, ik ben gewend mijn gang te gaan, gewoon mijn weg , niet nadenkend of dat nu wel of niet voor/ tegen iemand is. hij heeft mij ook gekwetst maar ook weer niet; ik hoop dat hij dat ook niet bewust doet. dan is het ok. ik vind het niet fijn als niks en nog toe doet, zielsliefde ,ja, een betere wereld ja, maar helemaal verder geen gevoel…(Onbekend)
Antwoord 10
Ja, ook ik ben behoorlijk door mijn TZ op mijn ziel getrapt(eigenlijk meer mijn EGO)alleen mijn EGO trapte 10x harder terug. En dat heeft een aantal maanden geduurd dat we energetische bonje hadden. Op een gegeven moment zei 1 van mijn gidsen, als je hem los wil laten, laat hem dan gaan in liefde..was voor mij een harde dobber omdat ik nog heel veel hartzeer had om vele andere dingen die ik had meegemaakt en liefde was het laatste wat ik toen voelde, dus de oorlog ging nog even door. Toen kreeg ik door dat ik mijn handen op mijn rug moest leggen (heb reiki inwijdingen gehad). Kreeg toen een behoorlijke huilbui en de strijd tussen ons werd duidelijk minder. Veel strijd en pijn komt niet door je twin maar je reageert het wel op hem af omdat hij/zij het dichts bij je staat, veel komt uit het onverwerkte/onbegrepen verleden die al bestond voordat je je twin tegenkwam en natuurlijk het karma wat je wél met hem/haar uit moet werken. Dus als je je op je ziel getrapt voelt,! durf dan echt heel goed naar je verleden en jezelf te kijken wat je zoveel pijn/boosheid/teleurstelling etc. heeft gegeven. en verwerk het dan alsnog desnoods mbv. energetische blokkade healers/coaches. Wat ik ooit ergens las: het “lijden”gaat door tot je alle lessen geleerd hebt, want het hoeft niet zo te gaan, niet met je twin en niet met je algemene leven. Geloof me, ik ben een hsp drama queen en voelde ontzettend veel, maar langzaam aan gaat het steeds beter totdat ik hem en alle rust een plek kan geven, dat is mijn streven.(Onbekend)