Onbekend
Ik ben bezig om mijn t.z. los te laten, ga af en toe uit (na jaren). Ik heb 3 keer een man ontmoet en mee afgesproken, steeds als ik contact heb met een andere man is mijn zielsliefde erbij, hij zit en zweeft dan om me heen , Ik kan dan niet die man de aandacht geven en goed naar hem luisteren omdat mijn ex t.z. er steeds bij is, ik ben dan met die man die ik ontmoet heb maar eigenlijk zijn we met zn drieën. Wie herkent dit en hoe ga je daarmee om?? Op deze manier kan ik nooit een nieuwe relatie beginnen, dit is me al 3 keer overkomen dus heb besloten om voorlopig maar alleen te blijven waar ik eigenlijk niet voor kies. Wie heeft raad, advies??
Antwoord 1
Alleen ben je niet, jouw tweelingziel is bij jou. En dat is de bedoeling want daar gaat het om, dat jullie bij elkaar komen. Er wordt van alles gedaan van boven om het te laten inzien dat jullie toch echt bij elkaar horen. Dan zul je pas echt gelukkig worden. Ik ervaar dat zelf ook als ik met een vrouw praat dan is zij steeds bij mij. Ook al denk ik aan een andere vrouw ook dan komt zij erdoor heen. Dan weet ik al genoeg alleen moet mijn tweelingziel dat ook nog effe in gaan zien. Zolang zij mij weigert zolang zullen onze problemen blijven. (Onbekend)
Antwoord 2
Waarom wil je je tweelingziel loslaten? (Onbekend)
Antwoord 3
Dat is een moeilijke vraag. Ik herken het bij mijn tz. Hij is ook niet in staat om met een andere vrouw en relatie vol te houden omdat hij iedereen met mij vergelijkt. Zelf ben ik wel gebonden, maar was dat al voordat ik erachter kwam dat hij mijn tz is. Nu dat duidelijk is, voel ik nog steeds niet de drang om bij mijn man weg te gaan. Het is een heel sterk gevoel van “alles komt op zijn eigen tijd en niet eerder of later”. Nu is voor mijn man en mij, en ergens in de toekomst ligt iets voor twin en mij. Ik voel dat we er beiden nog niet 100% klaar voor zijn. Mijn raad aan jou is om vooral heel goed naar je hart te luisteren. Als er geen plaats is voor een andere liefde, dan niet. Is die plek er wel, maar op een andere manier dan voor je tz, dan is dat prima. Ga er dan voor en kijk gewoon wat er gebeurt. Uiteindelijk zijn tweelingzielen wel bedoeld om bij elkaar te komen, en dat voel jij als je zegt dat hij er altijd bij is als je aan het daten bent. Hij zit in jou en andersom. Maar het wil niet zeggen dat jullie nu al helemaal klaar zijn voor een relatie. Dat weet je alleen zelf. Daarom: luister heel goed naar je intuitie, dan ga je nooit fout. (Onbekend)
Antwoord 4
Het lijkt alsof ik me aan niemand meer kan binden, ten eerste omdat mijn t.z. steeds om me heen zweeft, en op mijn schouder zit, ten tweede dat gevoel wat ik bij mijn t.z. heb is zo hemels, en onbeschrijfelijk, dat heb ik niet bij een ander, bij niemand, dit alles maakt me erg eenzaam, zelfs in een groep van 100 mensen voel ik me alleen, herkent iemand dit? en hoe kun je hiermee omgaan?(Onbekend)
Antwoord 5
O ja, ik zit al een jaar zo in datzelfde schuitje als jij ! Heb m’n ZL in nov 2010 ontmoet en dan begon het aantrekken en afstoten, telkens weer opnieuw. Hij koos voor zijn vrouw, we bleven vrienden, maar ik kon m’n gevoelens niet verwerken. Dus sprak ik af met andere mannen in de hoop om hem te vergeten … Neen dus, hielp niet. Bovendien maakte dit hem jaloers. Sinds september vorig jaar is het contact tussen ons verbroken. Ondertussen heb ik 2 enorm korte relaties gehad … en net als bij jou voel ik mijn ZL als derde persoon aanwezig. Waardoor ik telkens de relatie moest opgeven. Ja hoor, ik weet hoe het voelt. Ik leg me er gewoon bij neer. Ik weet dat hij mijn ware liefde is, en laat alles vanaf nu gewoon op me afkomen. Volgende week heb ik opnieuw een afspraakje met een man, maar ik maak me geen illusies meer … Misschien voel ik me er goed bij? Zoja, des te beter, zoniet dan is het maar zo … (Onbekend)
Antwoord 6
Herkent iemand zich in vraag 925 (deze vraag), wil graag raad of advies.Ik zou zo graag advies / goeie raad hoe ik met vraag 925 om kan gaan, het lijkt alsof ik me aan niemand meer kan binden, ten eerste omdat mijn t.z. steeds om me heen zweeft, en op mijn schouder zit, ten tweede dat gevoel wat ik bij mijn t.z. heb is zo hemels, en onbeschrijfelijk, dat heb ik niet bij een ander , bij niemand, dit alles maakt me erg eenzaam, zelfs in groep van 100 mensen voel ik me alleen herkent iemand dit? en hoe kun je hiermee omgaan(Onbekend)