Onbekend

Sinds ik mijn twin heb leren kennen, ongeveer 5/6 jaar geleden, ben ik erg onzeker over mezelf geworden. Toen we elkaar tegenkwamen waren we beide nog single maar na een aantal jaar is twin toch getrouwd met een ander. ”Vroeger” was ik een zelfverzekerde meid die tevreden was met zichzelf zowel qua uiterlijk als innerlijk en in zichzelf geloofde. Sinds de dag dat twin besloot om met zijn vriendin te gaan trouwen, begon ik erg te veranderen, ik werd onzeker over mezelf, ik had het nooit verwacht, ik heb toen weken in shock gezeten. Twin wist dat we tweelingzielen waren, waarom koos hij dan niet voor mij, waarom ging hij een verbond voor de rest van zijn leven met een ander aan? Ik begon mezelf verwijten te maken dat ik zowel van binnen en vooral van buiten te lelijk voor hem was en dat hij mij lelijk en stom vond. Dat gevoel is nu nog steeds niet weggegaan, sterker nog, ik vrees dat ik door dit hele twin-gebeuren, lijd aan de psychische stoornis anorexia nervosa en! een depressie. Ik voel me geamputeerd, verlaten, eenzaam en depressief. Ik heb nergens meer zin in. Ik ga van relatie naar relatie en ik krijg nergens de voldoening die ik nodig heb. Gevolg: gebroken harten van ex-en en verpeste levens. Ik mis mijzelf van hoe ik was voordat ik twin leerde kennen. Ik mis die tijd dat ik van het leven kon genieten. Ik wou dat ik nooit van zijn bestaan afwist, met zekerheid durf ik te zeggen dat dit de ergste pijn is die iemand ooit in zijn leven kan meemaken; Afgewezen/genegeerd/verlaten worden door je twin en de rest van je leven zonder hem leven. Ik zie het allemaal niet meer zitten, het enige wat er door mn hoofd heen gaat is dat twin me misschien ooit wel een keer ziet staan als ik dun ben, lees: ondergewicht. En dat lijkt mn primaire doel in het leven te worden, dun worden, niet eten. Ik weet me geen raad meer, heeft iemand deze stoornissen ook gehad tijdens twin-proces, of heb ik gewoon van mezelf last van een psychische stoornis en heb ik het mezelf allemaal ingebeeld dat hij mijn twin is? Maar diep van binnen weet ik het zo zeker dat hij het is…

Antwoord 1
Lieve onbekende, mijn hart huilt als ik jouw verhaal lees, wat een pijn en verdriet en geloof het of niet zo herkenbaar! Ook mijn twin erkent en herkent alles, stuurt me tot op de dag van vandaag mails waarin hij zegt dat het voor altijd is en dat hij mij mist. Hoe is het in godsnaam dan mogelijk met een ander samen te zijn? daar zal ik geen ander antwoord op kunnen hebben, dan dat hij voor zichzelf wat af te ronden heeft. Bij jou spreekt je onmacht zich uit door niet eten bij mij in een drugsverslaving, simpelweg om niet te hoeven voelen, en ik kan je vertellen dat het niet fijn is. Net zoals jou heb ik geleefd in een pure hel. Als hij toch niet bij mij wilde zijn, dan wilde ik wel dood, waarbij ik samen met mijn drugsverslaving heel hard aan werk!! maar uiteindelijk is je TZ je verslaving, wilde je door hem gered worden in het leven, moet je je illusie van de prins op het witte paard opgeven, en zal je er zelf iets van moeten maken. Niemand in deze wereld heeft me meer over mijzelf laten zien dan hij, die verslavingen zaten er altijd al, latent en sommigen aanwezig. Voor sommigen mensen is je TZ ontmoeten een stap dichter naar het goddelijke en gaat het misschien makkelijker af, voor ons is het eerst een dieper afdalen om uiteindelijk toch bij jezelf uit te komen. uiteindelijk heb ik begrepen dat ik de weg naar mijzelf helemaal alleen moet vinden, en hoe eenzaam soms ook, ik accepteer het langzamerhand en blijf daardoor mijzelf ook meer de baas, er zijn zelfs veel anderen die je onbewust of bewust uit een onverwachte hoek jezelf terug willen geven. De pijn is iets wat bij mij al veel eerder is ontstaan, en kon ik ook helemaal terughalen op het TZ gebeuren, ik ben mij ervan bewust dat mijn pijn ook die van hem is en dat dit het laatste is wat hij wil voor mij. Soms is het beter om boven het ego en aardse te gaan staan en het grotere geheel te gaan zien, veel meer zicht trouwens. Lieve meid, je zou niet geboren zijn als je geen deel had uitgemaakt van het goddelijke plan (ook al voel je het niet)en alles en iedereen heeft ook jou nodig om tot volle bloei te komen. Je bent het dus waard!!! niets meer of minder! Ik weet niet of je hulp wilt zoeken, in mijn weg heb ik het niet gedaan, maar weet zeker dat ik er bovenop kom, niet door achterover te gaan zitten maar door heel hard te werken aan mijzelf. Wat als het onacceptabele geaccepteerd moet worden? Ik leef mee, en bewonder je moed om dit openbaar te maken ( dat zegt genoeg over wie je bent) Wat je weg is, zul je zelf moeten bepalen, maar zonder TZ ga ik niet dood en langzamerhand besef ik dat er genoeg is om wel voor te vechten en te willen leven. Praat, voel, desnoods hier, of met hulp. De grondslag zal misschien dieper liggen dan je denkt ( bij mij dus meerdere levens terug)maar laat het je niet afnemen. Vroeger zeiden mensen weleens je moet meer van jezelf houden dan van een ander, en dat is ook precies wat de klok slaat. Ik hield ook meer van TZ dan van mijzelf, maar ben mijzelf daardoor wel verloren. Een lange en moeilijke strijd om terug te keren naar jezelf! Ik ben er nog lang niet, maar heb inmiddels voldoende vertrouwen in mijzelf (godzijdank)om er toch voor te gaan. Voel achter al die pijn en ontdek dat daar iets is, waarin het allemaal teniet gedaan wordt. Ik wens je zo ontzettend veel succes, die ik tegelijkertijd ook mijzelf en alle anderen wens met deze pijn!!! Je bent vast een fantastisch mens dat je dit ervoor over hebt en herken je gevoeligheid, alle liefs voor jou!!! (Onbekend)

Antwoord 2
Het allereerste wat hier in mij opkomt is dit: houd van jezelf zoals je bent, helemaal, van elke vezel van jou. Je bent goed zoals je bent,hoeft niet anders te worden of te zijn. Zelfliefde, dat is het begin van alles. Echt. En jij richt jezelf ten gronde door je lichaam af te takelen met drugs, je maakt het kapot, omdat je niet van jezelf houdt. Je bent gekwetst, hebt pijn. Begrijpelijk. Het is niet niks als degenen van wie je immens veel houdt, met een ander het leven deelt. Maar weet, dat ALS jullie echt tz zijn, dat dit niets te maken heeft met jou. Het zijn lessen die hij moet leren met zijn partner. En die lessen dragen er toe bij dat tweelingzielen uiteindelijk samen komen, ook al zie je nu niet hoe dat ooit mogelijk zal zijn. Jij hebt evengoed jouw lessen te leren. En nummer 1 is dat je in de spiegel moet kijken en jezelf zien zoals je bent; een mooi mens met veel mogelijkheden en goeds. Je hebt die afleidingen buiten jezelf niet nodig, dat heb je jezelf alleen maar wijsgemaakt. Probeer er vanaf te komen (desnoods met hulp) en wordt heel. Want daarmee breng je het tz proces in een stroomversnelling. Je helpt niet alleen jezelf maar ook je twin. Ik wens je alle goeds en sterkte, het is een zware weg. (Onbekend)

Antwoord 3
Pas op met drugs en alcohol. Jou bewustzijn moet erg sterk zijn om daar goed mee overweg te kunnen. Daarom raad ik jou aan als je je down en slecht voelt gebruik geen grote hoeveelheden alcohol en drugs. (Onbekend)