Onbekend
Sinds mijn tz een nieuwe vriendin heeft herken ik mezelf niet meer. Ik ben zo ontzettend jaloers dat hij met haar is. Dat terwijl ik zelf ook een partner heb en niets te klagen. Toch steekt het enorm en wil ik niets over haar horen en haar al helemaal niet zien. Wie herkent dit?
Antwoord 1
Toen ik mijn twin ongeveer dertig jaar geleden ontmoette, kwam ze na een tijdje met een vriendje. Ik was totaal niet jaloers op haar vriend en ik was gelukkig, omdat mijn twin heel gelukkig was met haar vriendje. Ze is ook met hem getrouwd, hoewel wij stapelgek op elkaar waren. Haar huidig man zie ik absoluut niet als concurrent. Wat ik wens is dat het huwelijk van mijn twin goed is en dat ze gelukkig is in haar huwelijk. Dat vind ik belangrijk voor haar. Ik wil alleen maar goede vrienden met haar zijn en die wens heb ik al zolang ik haar ken. Haar moeder heeft er altijd andere gedachten over gehad, maar ik kan alleen maar doen wat ik voel vanuit mijn ziel en niet wat andere mensen graag zouden willen zien. Ik houd nog steeds heel erg veel van haar en mijn wens om als boezemvrienden met elkaar om te gaan is nog steeds zo. (Onbekend)
Antwoord 2
Tuurlijk is het helemaal niet leuk om je TZ met een ander te zien en misschien nog wel gelukkig ook. Misschien had je dat zelf wel willen zijn, maar jij bent wel degene die gekozen heeft voor zijn partner. Mijn TZ heeft een relatie, het is mij meer dan duidelijk dat hij daar voor kiest, maar wel jaloers zijn als het moment komt dat ik iets anders op kan bouwen, dat blijkt dan uit alles. Sorry hoor, maar kan je invoelen wat het voor de andere kant betekent? Schuif je egoisme aan de kant en gun hem zijn geluk. Je maakt er meer mee kapot dan je lief is, tenslotte is de achterblijver diegene die alleen thuis mag komen en het vaak niets op zijn tijd mag delen. Jaloezie is een vorm van onzekerheid om kwijt te raken, maar was hij jou niet allang kwijt dan? Jij hebt gekozen en hij heeft alle recht om verder te gaan. En bovendien is het misschien de vraag waard of je eigen relatie wel zo fijn is als je zelf denkt? Ik begrijp je jaloezie, maar kijk ook in de spiegel! Succes (Onbekend)
Antwoord 3
Vraagstelster heb je wel eens naar zijn proces gekeken? En ben je daar ook jaloers op? Ik denk dat als je zijn proces weet, de lessen die hij moet leren enzo, dat je dan een stuk minder jaloers zal zijn, ja zelfs op hem af kan knappen voor dit moment.(Je hebt wel een leuk toepasselijk -?-vraagnummer trouwens, drie keer een lemniscaat!) (Wieweet)
Antwoord 4
Wel herkenbaar, hoor, maar niet verstandig! Dit gevoel gaat ook wel weer over. Jullie hebben samen een andere band. Hou je daar maar aan vast! (Onbekend)
Antwoord 5
Ha WieWeet, ja 3 keer de Lemniscaat, als dat geen teken meer is he? Maar even serieus; ja, ik probeer wel naar zijn proces te kijken en dan zie ik dit: Wij leiden compleet tegengestelde levens (ik gebonden, hij single tot voor kort, ik netjes hij chaotisch, ik een rustig leven met kinderen hij een wild vrijgezellen bestaan etc). Maar wat er de laatste tijd gaande is is dat de dingen in zijn leven meer de kant van mij lijken op te trekken. Dus hij is meer netjes in huis aan het worden, besteed meer aandacht aan gezelligheid in zijn huis, gaat iets minder vaak uit, gaat gezonder leven, heeft nu een vriendin. Natuurlijk, hij wordt ook ouder en verandert daardoor. Maar ergens in hem zit een eeuwige vrijbuiter, iemand die zich nooit en door niemand zal laten vastleggen. Hij heeft me een keer letterlijk gezegd dat hij alleen nog maar wil gaan voor de ware liefde, keek me toen heel diep in de ogen. Hij zei me dat wij in een volgend leven samen zullen zijn. Er zijn eindeloos veel tekens op mijn weg en de zijne (die ik zelf gezien heb). En daarom wringt mijn gevoel. Ik weet dat hij niet voor dit meisje voelt wat hij zou moeten voelen (ook dat heeft hij me verteld) en waarom hij dan toch bij haar blijft, is me een raadsel. Wil hij niet alleen zijn? Is het om de makkelijke seks? Misschien wel. En ik moet hem laten (wat kan ik ook anders?). Doe ik ook, maar het doet me pijn. Onterecht, dat weet ik. Want ik deed hem ook pijn toen ik trouwde, en op vele andere momenten. Dit is een deel van mijn proces, ik moet leren loslaten en genieten van de band op zich, in essentie. Alles eromheen is slechts tijdelijk en aards, maar het valt me nog wel eens moeilijk om dat altijd zo helder te zien… (Onbekend)