Onbekend

Dat is de vraag die ik me stel; is het zo binnen zo buiten bij zielsliefde? Want ik zie in de praktijk tussen mijn zielsgeliefde en mij iets totaal anders; namelijk dat wij beiden uit alle macht niet proberen te laten zien aan anderen wat we voor elkaar voelen. En dat gaat best ver, zover dat het mij en hem zeker weten ook, veel pijn doet. Niet meer naast elkaar gaan zitten, elkaar niet meer proberen aan te raken maar heel “klinisch” iets proberen te overhandigen, elkaar geen begroetingszoenen meer geven. En dan toch “betrap” ik hem als hij even zijn ogen op mij laat rusten, naar me kijkt, zie ik in zijn ogen een heel ander verhaal dan wat hij in zijn gedrag en woorden laat zien. Het doet intens veel pijn, maar ik besef mij terdege dat ik hem precies zoveel pijn doe door me hetzelfde te gedragen. Beiden bang om ons ware gezicht te laten zien, om door anderen veroordeeld te worden lijkt dit de enige weg om ermee om te gaan. ‘s Nachts, als ik dan na een drukke dag eindelijk in bed lig, voel ik hem bij me, warmer en troostender dan ooit. Overdag zie ik talloze ondubbelzinnige tekens dat hij en ik echt twins zijn en ook dat geeft troost. Ik moet leren alles in een groter geheel te zien en het kost me moeite. Maar door sites als deze wordt alles een beetje draaglijker. Wie herkent mijn verhaal?

Antwoord 1
Nee ik herken niks van jouw verhaal, ik heb geen persoonlijk contact met mijn twin. Je BENT je twin vergeet dat niet! En toch ondanks de pijn die je voelt en die hij ook voelt (hij is jou ook) moeten er meer aanknopingspunten zijn. Maar die herken je pas wanneer je geen contact met elkaar hebt, dan overzie je het pas. Mijn twin en ik hebben IEDER jaar vanaf 2007, in de maand juli een spirituele “upload”, daar geloof ik in, er wordt iets aan ons verhaal toegevoegd. Bij ons beiden gebeurt er iets waardoor we verder kunnen. Echt ieder jaar standaard. En ik had het nooit opgemerkt als mijn twin en ik contact hadden gehad. Ik denk dat de allerlaatste “upload” (=toegevoegd nieuws aan ons verhaal) de komende maand juli is en daarna niet meer, dan komen we elkaar (eind volgend jaar?) weer tegen. (Wieweet)

Antwoord 2
Ik stelde de vraag. Ja, ik ben mijn twin en hij mij, dat weet ik maar al te goed. En juist dat bedoel ik met mijn voorbeeld dat wij elkaar perfect spiegelen. We gedragen ons hetzelfde wat betreft het verstoppen van de gevoelens, het contact zoeken en elkaar ongewild pijn doen. Wij hebben zoals gezegd wel geregeld contact. Dat is niet onze vrijwillige keuze maar komt door omstandigheden waardoor wij elkaar soms moeten zien. Ik ervaar wat jij zegt; in tijden dat er geen contact is, zie ik alles zuiverder en zonder opsmuk. Als je elkaar in het echt ziet, gaat toch het ego soms weer meespelen. Ook in onze “relatie” zijn er die upload momenten, dat we beiden een stap verder komen, alleen zijn dat juist momenten waarop we elkaar wel zien. Hij doet dan bijvoorbeeld een opvallende uitspraak waardoor ik heel zeker weet dat hij ook weet dat wij twins zijn. En vice versa. (Onbekend)

Antwoord 3
Aha antwoord 2, en is dat ook op datum “gepland” zoals bij ons? Ik moet er trouwens aan toevoegen de maand december, ook een upload, dus om het half jaar, juli en december. Het is interessant om dat eens in de gaten te houden in de toekomst. En die uploads eens op een rijtje te zetten in chronologische volgorde. Ik noem ze injecties vanuit het universum, een ander een vingerwijzing van God, hoe je het ook noemt, het heeft beslist iets te vertellen. (Wieweet)

Antwoord 4
Hoi Wieweet, ben ik weer. Ja, dat is inderdaad interessant om eens te gaan noteren, ik heb er nog niet zo’n zicht op wanneer zich die uploads bij ons voordoen, al lijkt het er deze maand wel verdacht veel op dat dit er een is. We hebben elkaar meer dan gemiddeld gezien en van beiden kanten opgezocht. Wat ik vaak merk is, dat als hij, na mij na een periode van weinig tot geen contact weer ziet, er iets in hem wordt getriggerd waardoor hij me kort daarna weer “moet” zien. Zo ging het deze week ook weer, en ik geniet in stilte van zijn aanwezigheid. Wat is het heerlijk om een paar meter van hem vandaan te zitten, naar zijn stem te luisteren en in zijn ogen te kijken. Die momenten laden mij zo op dat ik weer verder kan. Vandaag ook weer; hij had gevraagd of we bij hem wilden komen en hup, daar zeiden we beiden weer hetzelfde op precies hetzelfde moment. Hij begroette me deze keer ook allerhartelijkst, voelde als een warm bad. Ik kan er soms geen peil op trekken, dat aantrekken en afstoten! (Onbekend)