Onbekend
Is het verliezen van een zielsliefde veel erger dan het verliezen van een ‘gewone liefde’? Gaat de pijn veel dieper? Is de pijn veel intenser? Is het verdriet veel groter? Kan het je leven beheersen?
Antwoord 1
Het woord verliezen mag je schrappen, maar de pijn is meer venijnig, meer vileine.. En het verdriet maaktte mij absoluut ra-de-loos.. Maar daar staat tegenover dat ik persoonlijk zo ontzettend veel wijzer uit die strijd (die je met jezelf moet voeren, eigenlijk niet met die ander) ben gekomen, dat is onbetaalbaar zo mooi, hoe ik mijzelf nu voel… Volop gegroeid, met heel veel innerlijke rust nu, die ik ook echt als heerlijk ervaar…. Kijk, ik vind het zonde van de tijd dat wij niet bij elkaar zijn hoor, dat zeg ik eerlijk… Relatie na relatie loopt bij haar nog steeds op de klippen, maar ze heeft -nu nog- een té groot ego om toe te gaan durven geven dat; wij toch écht bij elkaar horen… Ik wacht, maar vermaak mezelf ondertussen wel hoor… maar ze mag van mij nu ook aanbellen… laat alles vallen… (TD)
Antwoord 2
Ja die is erger,maar het hangt van je eigen zielsontwikkeling af. Hoe verder gevorderd de ziel is hoe gemakkelijker het te hanteren is denk ik. Vergelijk het met school, als je beste vriendje/vriendinnetje blijft zitten en jij gaat over, dan doet dat zeer. Nou weet de leerling dat ‘ie verder moet in zijn ontwikkeling en die ontwikkelingsdrang is sterker dan maar bij dat vriendje/vriendinnetje blijven in de klas,dat is vele malen erger. Stel je voor dat de school zou zeggen: “Nou weet je wat?Het is zo’n leuk stel, we laten ze allebei maar zitten”. Dat bestaat toch niet? (Wieweet)
Antwoord 3
Voor mij wel ja… Als ik eraan terug denk doet het nog steeds veel pijn. Ik probeer er zo weinig mogelijk mee bezig te zijn, maar dat is soms erg lastig. Er is heel veel niet uitgesproken en de manier waarop hij het contact heeft verbroken blijft naar. Alsof ik me alles ingebeeld heb. Ik kan ook nooit meer contact met hem zoeken helaas. En ergens hoop ik voor hem dat hij er geen last van heeft, omdat het zo vreselijk voelt. Ik begrijp niet waarom hij contact gezocht heeft. Ik hoop dat ik het ooit van me af kan zetten en een andere relatie aan kan gaan, maar dat wil voor m’n gevoel nog lang niet. Ooit… Maar inderdaad, het beheerst mijn leven dus wel. (Onbekend)
Antwoord 4
Ja!!! (Onbekend)
Antwoord 5
Bedoel je met zielsliefde je tweelingziel, dan is het niet te vergelijken met het verliezen van een andere liefde. Ik vind het niet te vergelijken met wat voor verlies dan ook. Het zal je leven beheersen. Of dat positief of negatief uitpakt, hangt van jezelf af. Hoewel het verlies van de relatie, of het niet samen willen gaan in dit leven niet betekent dat je elkaar kwijt bent, zal je er op een andere manier vorm aan moeten geven wil je het overleven. Wil de ander geen contact dan kan het nog wel op hartsniveau. Dat zal blijven want de verbinding is onverbrekelijk. Je kan dat leren voelen en leren hanteren. Zonder de ander te willen sturen, dat is belangrijk! Doe je dat bewust, dan weet je dat je de ander kan blijven steunen in zijn/haar groei ook al wil je tz je niet zien. Zo kan je positief en zinvol bezig blijven, wat je leven dan toch nog zin geeft. (Arundash)
Antwoord 6
O ja, dat doet veel meer pijn, want is veel intenser en dieper dan gewone liefde. Ik ontmoette mijn ZL een jaar geleden. Een jaar lang had ik contact met hem, maar een relatie met elkaar was onmogelijk … Dat accepteerde ik, hoe zeer het ook deed. Door allerlei omstandigheden heeft hij me een aantal maanden geleden volledig geblokkeerd. Ik had echter nog enig contact met hem via mail. Ik vertelde hem toen dat ik een nieuwe liefde had ontmoet. Die relatie heeft echter maar een week geduurd, ik besefte nl niet dat dit een schijngevoel was … Ik heb dit echter nooit aan m’n ZL meer kunnen vertellen, want er is ook geen contact meer via mail. Hij denkt nu ongetwijfeld dat hij de enige is met dit speciale gevoel, maar ik denk ook 24/7 aan hem. De pijn, de afstand tussen ons, … verscheurt me vanbinnen. Ik wil zo graag terug vriendschap met hem. (Onbekend)
Antwoord 7
Oh mijn god …. Echt wel jaaa. Ik heb het gevoel geamputeerd te zijn. We hebben geen contact meer. Ik was niet voorzichtig met hem en hij niet met mij. We zijn elkaar voor een tweede keer misgelopen. Elke dag denk ik aan hem en stuur ik mailtjes waar hij niets op terug stuurt omdat ik dat heb gevraagd aan hem. Maar ik mis hem elke dag. Alsof hij is overleden zo voelt het voor mij. In de rouw. Maar ik weet dat ik met mezelf aan de gang moet gaan. Ik heb veel werk aan mezelf. Meer dan hij. Hij heeft voldoende zelfliefde. Maar jeetje wat mis ik hem. Ongelofelijk het gevoel kun je gewoon niet uitleggen. Een gevoel in de buik. Ik denk niet dat ik hem ooit nog ga zien dus moet ik hem loslaten maar ik kan het nog niet…beide in relatie. We hebben nooit lichamelijk contact gehad maar god wat had ik dat graag gewild zeg…. (Onbekend)
Antwoord 8
In één woord JA. Ik ben mijn grote liefde nu 7 jaar kwijt en tot op de dag kan ik dat niet accepteren. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk. Wij zijn 18 jaar samen geweest en voor mij hoorden wij gewoon bij elkaar. Ik zie mijn ex wekelijks en dat maakt het alleen maar moeilijker. Als ik hem weer gezien heb, ben ik helemaal van de kaart. Ik hoop dat ik hem ooit uit mijn systeem kan krijgen en verder kan met mijn leven, maar tot op de dag van vandaag lukt dat gewoon niet.(Onbekend)
Antwoord 9
In 2 weken tijd ging ik met mijn ZL van liefde op het eerste gezicht, naar zielscontact en zieleliefde, naar zielemaatjes voor altijd, naar friends for life en tot slot naar….ik wil je nooit meer zien. Ik voel me verloren en geamputeerd. Je zei me het los te laten, een plekje te geven en ervan te groeien en verbrak elk contact. Ondanks dat we elkaar fysiek maar 3 dagen hebben meegemaakt weet ik, nee voel ik, dat ik dit nooit meer ga meemaken. In plaats van dat het me sterker maakt ligt de lat nu zo hoog dat ik niet denk ooit nog een relatie met iemand te kunnen beginnen.(Onbekend)